141



genere militiae stationem, in qua nos opera-rios et regale sacerdotium Spiritus Sanctus collocavit. Cumque sacrosanctarum virtutum inserendarum, vitiorum autem extirpandorum studium ac solertia in omnibus actionibus no-§tris vel maxime elucere debeat: arripiamus armaturam Dei, fervorem nempe et cbarita-tem, Christo, invisibili illi Pastori, lucranda-rum animarum, ut possimus resistere in hoc die malo, et in omnibus, si non perfecti, at saltem non degeneres, coram tbrono ipsius comparere. Et si in superiorum synodorum observandis exequendisque constitutionibus tardiores frigidioresque nos exhibuerinms, confugiamus ad tbronum gratiae illius, ut te-pidiores animos nostros rore suo coelesti ir-rigare dignetur, terramque hanc nostram non spinas et tribulos vitiorum, crapulas, ebrieta-tes, crassam supinamque illam circa sacra-mentorum administrationem ignorantiam, sed fruges praeclararum virtutum, quae sacerdo-tes et servos Dei decent,   germinare faciat.

 Et quandoquidem benedictionis suae gra-tiam, ubicunque duo vel tres in nomine ipsius congregati fuerint, largiturum se promiserit, nosque bic ad concinnandas propagandasque laudes ipsius, sacrosanctas disciplinae leges firmandas roborandasque in istum locum con-venimus, ardenti fide minusque haesitando petamus ab eo charismatum dona, atque unus-quisque in se ipsum primum descendens, in-terioribus cordis iaculis, ad eius bonitatem et misericordiam emissis, ut aliquam scintillam in animos nostros immittat, penitioris men-tis elevatione flagitemus, quo istius nostri synodalis actus pondere dignitateque in ani-mis nostris perpensis, eum affectum in frigi-dis peetoribus nostris excitare atque exctttere velit, ex quo quanti momenti hae nostrae de-liberationes sint, interiori unctione intellige-re et percipere possimus.

 Habet mundus suos congressus, habent huius saeculi reges et principes conventus et conventiones suas, in quibus tamen, quia tran-sitoria, caduca, fragilia, et quae ipso tempo-re desinunt, tractari solent, certe his nostris deliberationibus, non aliter quam finitum in-flnito, corruptibile incorruptibiii comparari possunt. Nihil enim hic quod non aeternum

 coelesteque sit, nihil quod auro, argento aut aliis corruptilibus comparari possit, in delibe-rationem cadit. Quae ad animos nostros ad coelestia erigendos tanto magis valere debent, quanto in sortem Domini asciti, nihil aliud spirare, nihil animo volvere, nihil cogitare, nihil magis vita et moribus repraesentare de-bemus, quam ut eam gratiam, quae nobis per impositionem manuum presbyterii data est, in dies in nobis renovemus et excitemus, ut concrediti nobis greges, opera nostra viden-tes, glorificent Christum Dominum, Servato-rem nostrum, qui iam in coelis regnans nos ad hoc iucundum praelium amplissimis in beatorum sedibus coronis invitat, atque pro animarum illarum salute, quas pretioso suo sanguine redemit, dimicantes animo forti constantique esse iubet.

 Non referamus ergo pedem, fratres mei, tempus enim huius nostri certaminis breve est, nec quicquam aliud reliquum est, quam ut hoc opus ministerii sortiti, pretioso depo-sito quod nobis concreditum est, attendamus. Civitas enim est, vigilemus ad custodiam con-cordiamque; sponsa est, studeamus ornatui; oves sunt, intendamus pastui. Si hucusque in officio nostro tepidiores frigidioresque fuimus, excutiamus torporem; si peccati regnum in corpore nostro imperium aliquod obtinuit, ex-hibeamus iam nos ministros iustitiae, cultus Divini, gloriaeque magni illius Dei propaga-tores. Et iam in mundo ita versemur, tan-quam non versantes; temporalia atque cadu-ca possideamus, tanquam non possidentes, iisque tanquam adminiculis et praesidiis ad divinae laudis propagationem salutemque ani-marum utamur.

 Credite enim mihi, o Sacerdotes, quod iam praeterit pax, et tranquillitas huius Re-gni, horrendumque quoddam Dei iudicium contra idolum illud licentiae et impunitatis, quam nos libertatem, Apostolus vero velamen malitiae vocat, prae foribus nostris existens, cervicibus nostris imminet; omnes enim coram eo idolo, a maximo usque ad minimum genua no-stra curvavimus. Iam etiam absconditum abys-sumiudiciorum suorum, Divina iustitia contra nos manifestatura est, cuius sicut iam non ob-seura praeambula nofeis apparere ineipiunt, ita