Kobelniki, wś, pow. rossieński, gm. Taurogi 14 w. . Kobełka, wś, pow. brzeski gub. grodz. , gm. Domaczewo, 34 w. od Breścia 884 dz. Kobiele Wielkie, wś, pow. noworadomski. Gniazdo Kobielskich h. Poraj, pierwotnie z Dmenina się wywodzących. Dziesięciny z tej wsi stanowiły uposażenie kanonii fundi Kobiele, przy katedrze gniezn. Kościół par. p. w. św. Marcina i św. Jana Ewang. wspominany w dok. z połowy XV w. W obecnem stuleciu pleban ks. Andrzej Zawodziński. wystawił nowy murowany. Kobiele, wś, pow. wileński, gna. Niemenczyn 6 w. ; miała 16 dusz rewiz, należała do dóbr skarb. Jęczmieniszki. Kobiernice, wś, pow. bialski Galicya. St. Tomkowicz i Henr. Lindquist Szczątki średniowiecznego zameczka Wołek, na gruntach wsi K. Spraw. kom. hist. sztuki, III, 1. Ob. Wolek, t. XIII. Kobierniki, w dok. Cobernici, dawniej wś, dziś przedmieście Sandomierza. Dają dziesięcinę kolegiacie sandomierskiej w r. 1191. Pewne działy tej wsi nadane były klasztorowi w Zawichoście r. 1257. Wś cała wymieniona w liczbie posiadłości kolegiaty w dok. z r. 1284 Kod. mał. I, 5, 70, 126. Według Długosza L. B. , III, 319, wś ta dawniej własność klasztoru św. Andrzeja, należąca do par. św. Pawła w Starym Sandomierzu, obróconą została na folwarki mieszczańskie, niewiadomo kiedy. Obejmowała od 13 do 15 łan. , a dziesięcinę do 24 grz. , dawano prebendzie kobiernickiej przy kolegiacie sandomierskiej. Kobierno, r. 1288 Cobersno, r. 1520 Cobyerzno, wś, pow. krotoszyński. Przemysław ks. polski, nadaje r. 1289 komesowi Piotrowi Prusinowskiemu prawo niemieckie dla jego włości Thomino, Cobersno i Pruszinowo. W r. 1292 odbywa się tu zebranie dostojników, jak świadczy akt tamże sporządzony K. W. , n. 641, 690. W r. 1520 dziedzicem wsi był Hieronim Rozrażewski z Nowego Miasta. We wsi stał kościół par. drewniany p. w. św. Wojciecha, wspomniany w aktach z XV w. Kobierzycko, r. 1136 Coberizechco, wś, pow. sieradzki. Wspom. w dok. z r. 1136 śród włości arcyb. gnieźn. , w okolicy Sieradza K. W. , n. 7. Albrikus syn Chebdy z K. w. wpomniany w dok. z r. 1299 ib. 814. Koblica, słoboda w dobrach Borodzianka, pow. radomyski, 12 dm. , 59 mk. Koblin, wś nad Ikwą, pow. dubieński, gmina Młynów, par. praw. Arszyczyn 3 w. , 10 w. od Dubna, 21 dm. , 303 mk. , cerkiew filialna drewn. , wzniesiona przez dziedzica hr. Krasickiego w r. 1795, a uposażona r. 1778, kościół katol. filialny. W. ks. Witold potwierdza roku 1428 kn. Hance Wasilowej posiadłości między niemi i K. , które jej dał wydając ją za kn. Wasila Ostrogskiego. Następnie K. przechodzi do Montowtów. W r. 1545 władają nim Jakubowa Montowtowiczowa i Andrzej Montowt, którzy opatrywali 3 horoduie zamku łuckiego. W XVI w. , K, był miastem, posiadał targi i jarmarki, był broniony przez zamek drewniany, wzniesiony na wybrzeżu Ikwy, otoczony ostrokołem i rowem. Do zamku prowadziła brama od strony miasta. Uzbrojenie składało się z 4 armat, 52 rusznic i 20 hakownic, do których było 2 beczki prochu, 5 baryłek kul do hakownic i armat, beczka saletry i pół beczki siarki. Ob. Or. Lewickiego, Hanna Montowt, Kijów, 1888. W r. 1570 Jan Montholth Montowt, wnosi z K. i przys. od 30 dym. w miastecz. po 2 gr. , 23 ogr. po 1 gr. , 6 pól po 10 gr. , 61 dym. cał. po 10 gr. , 67 ogr. po 2 gr. , 10 i 2 kół młyń. , 2 bojar. putn. , 4 szynk. gorzał. Jan Montowt zapisał dożywociem K. z włością, drugiej żonie Barbarze Aleksandrównie z Porycka, która po jego śmierci wyszła powtórnie za Aleksandra Siemaszkę, podkom. włodz. Ten nabył na własność K. za 4000 kóp gr. od Anny Montowtówny, córki Jana, żony Pawła Zgliczyńskiego. W r. 1583 Aleks. Siemaszko wnosi z K. z 12 dym. , 5 ogr. Kobło, wś, pow. staromiejski. W r. 1565 wś w ststwie samborskiem, miała 41 kmieci, podsadków 5. wójt na dworzyszczu, karczma, pop i cerkiew. Dochód wynosił zł. 40 gr. 8. Kobryń, os. , pow. kobryński, gm. Strzygowo, 69 dz. KobrynkaŁańska, pow. brzeski, ob. Łańska Kobrynka, Kobrynowo, wś, pow. zwinogródzki, gmina Husakowo, st. poczt. Zwinogródka 18 w. , 195 dm. , 2367 mk. , cerkiew, szkółka, 9 wiatraków. Kobryński Klucz al. Gubernia, folw. , pow. kobryński, gm. Błoty, 1 w. od Kobrynia, Mackiewiczów poprzednio Wereszczaków, 196 dz. i Skowrońskich 248 dz. Kobtewo, wś nieistniejąca obecnie, w dzisiejszym pow. prużańskim. Należała do wójtowstwa szczerczewskiego, w ekonomii kobryńskiej. Podług rewizyi D. Sapiehy z r. 1563 we wsi było 10 włók gruntu przepodłego, z tego 4 wolne na osocznictwo i 6 za opłatą. Z włóki płacili po 66 gr. Owsa i siana dawać nie powinni. Wś czyniła 6 kóp i 36 gr. , z naddatków zaś 2 kopy 42 gr. czyli razem 9 kóp 18 gr. Kobusy, wś włośc, folw. , pow. bielski gub. grodz. , gm. Skórzec, 38 w. od Bielska. Wś ma 148 dz. ; fol. , własność Szuchartów, 171 dzies. Ludność polska. Kobuzie, wś i fol. , pow. wołkowyski, gmina Hornostajewicze, 20 w. od Wołkowyska. Wś ma 334 dz. ; fol. należy do dóbr Hornostajewicze.

Kobelniki

Kobelniki

Kobełka

Kobiele

Kobiernice

Kobierniki

Kobierno

Kobierzycko

Koblica

Koblin

Kobło

Kobryń

Kobrynka

Kobrynowo

Kobryński Klucz

Kobtewo

Kobusy

Kobuzie