Na katedrze biskupiej zasiadali przeważnie niemi cy, z tych jeden Jan ks. saski f 1373, wyrobił sobie w Rzymie uwolnienie z zależności od metropolii gnieźnieńskiej. W epoce reformacji, biskup Bartłomiej przyjął naukę Lutra i ożenił się r. 1549. Następca jego Marcin Wejher, wierny kościołowi, był ostatnim biskupem. Książęta pomorscy Barnim i Filip pozabierali dobra kościelne w całej dyecezyi i przywłaszczyli sobie tytuł biskupów kamieńskich. Ziemie lęborska i bytowska, które trzymali ci książęta jako lenne od Polski, zostały oddane władzy biskupów kujawskich r. 1637, którzy posiadając pod swym zarządem Pomorze wschodnie gdańskie, przybierali też tytuł pomorskich, a w dyecezyi kujawskiej istniał archidyakonat pomorski. Biskupstwo kamińskie za swego istnienia dzieliło się na archidyakonaty. Kamin, Dymin, Uzna Usedom, Szczecin i Starogród. Biskupi byli też kanclerzami uniwersytetu w Gryfii Greifswald. Ob. Wiesner W. Die Grenzen des Bisthums Kammin Balt. Stud. 1893. Zechlin Das Fuerstenthum Kammin histor. topograph. dargestellt Globus, 1891, t. 60. Kamień 1. wś, pow. bielski gub. grodz. , gm. Kleniki, 19 w. od Bielska, 332 dz. 2. K Królewski, wś, dobra i os. , pow. kobryński, gmina Horodec, 14 w. od Kobrynia. Wś ma 598 dz. ; dobra należą, w części, 450 dz. , do spadkobierców Kacpra Sułkowskiego, w drugiej, 379 dz. , do włościan wsi Kamień Królewski; osada, z os. Franopol i Wygoda ma 140 dz. , należy do kilku właścicieli. Wś należała do wójtowstwa uholskiego, w ekonomii kobryńskiej. Podług rewizyi Sapiehy z r. 1563 we wsi było 58 włók gruntu podłego. Z włóki płacili po 83 gr. Suma dochodu ze wsi wynosiła 85 kóp 14 groszy. 3. K. Szlachecki, wś dobra i os. , tamże, 16 w. od Kobrynia. Wś ma 45 dm. , 590 mk. , cerkiew, szkołę, 684 dz. włośc. 77 cerk. ; dobra mają w części Czarnockich z folw. Adelin 250 dz. , i w części Bogusławskich 281 dz. , w części Brzostowskich 91 dz. , w części Petrowych 175 dz. i w części Mickiewiczów 102 dz. ; os. należąca do kilku właścicieli, 214 dz. Par. praw. , dek. błagoczynia antopolskiego, ma 2384 dusz. 4. K. Szlachecki, os. , tamże, gm. Zalesie, 27 dz. 5. K. Bity, wś, pow. sokólski, gm. Romanówka, 222 dz. 6. K, dwór, pow. nowoaleksandrowski, gm. Słobódka 5 w. . 7. K. Biały dobra, pow. klimowicki, od r. 1875 Sudziłowskich, 115 dz. i Szenszynych 530 dz. 8. K, mstko i dobra, pow. lepelski, gm. Kamień, 17 w. od Lepla, cerkiew, kaplica katol, synagoga, szkoła, zarząd gm. , st. poczt. , młyn wodny. Należały do ks. Druckich Sokolińskich. Od Michała Sokolińskiego nabywają. Wieliczkowie, z których Aleks. Ignacy, sędzia grodz, starodubowski, sprzedaje w r. 1711 ze wsiami Olboki i Urodą, Janowi Pakoszowi, stolnikowi połockiemu. W ręku potomków jego był K. do ostatnich czasów. Od córek Józefata Pakosza, Justyny Pakoszówny i Teresy Szyrynowej, nabył marszałek Sawicki. Cerkiew wzniósł r. 1653 ks. Michał Drucki Sokoliński, kanonik smoleński, sekr. J K. M. Odbudowali ją Kazimierz i Fran. z Hłasków Pakoszowie. Dzisiejsza, murowana, wzniesioną została kosztem skarbu. Gmina K. obejmuje 42 miejscowości, mających 545 dm. włościańskich 163 innych, 3868 mk. włościan, uwłaszczonych na 5584 dz. K. Porzecki, dobra, tamże, ob. Porzecze t. VIII, 835. 9. K, wś, pow. newelski, własność Bohdanowiczów. 10. K Wielki, dwór, pow. rzeźycki, własność Łoszakowych, 33 dz. Kamień 1 wś nad rzką Łysową, pow. nowogradwołyński, gm. Romanówka, st. pocztowa Cudnów 25 w, , 75 w. od msta pow. , 79 dm. , 1186 mk. , cerkiew drewn. , szkółka cerk. od r. 1860. Cerkiew filialna we wsi Kozarka Mała. Własność Tereszczenki. W r. 1581 należy do włości cudnowskiej, ks. Ostrogskich. W r. 1585 wymieniona w liczbie wsi darowanych przez ks. Konstantego Ostrogskiego, synowej ks. Zuzannie, żonie Janusza, wwdy wołyńskiego. 2. K, wś, pow. owrucki, gm, Hładkowicze, par. praw. Rakowszczyzna, 8 wiorst od Owrucza, 31 dm, 239 mk. Kamień Koszyrski, mstko, pow. kowelski, 46 w. od Kowla, 229 dm. , 1838 mk. Gmina obejmuje 24 miejscowości, mających 1267 dm. włośc. obok 171 innych, 9353 mk. włościan, uwłaszczonych na 17, 800 dz. W r. 1583 kn. Hrehory Sanguszkowicz Koszerski wnosi z K. od 9 dym. ryn. , z 8 ogr. ich, od 30 dom. ulicz. , 8 ich ogr. , 30 chałup nędznych, 20 ról miejskich, 3 rzem. , 2 kół waln. , 4 popów. W r. 1589 zaś płaci 7 fl. 24 gr. szosu, z ról miejskich 10 fi. , od zagrodn. , ogrod. , rzemieśl. , popów, kół młyn. 12 ił. 5 gr. , czopowego per arendam 50 fl. Kamieńce 1. wś, pow. dzisieński, gm. Leonpol 5 w. ; miała 8 dusz rewiz. Na polach wsi wały ziemne, otoczone rowem. 2. K. , wś, pow. oszmiański, gm, Krewo 3 w. ; miała 7 dusz rewiz. 3. K, wś, pow. dryzieński, należała do dóbr Sarya. Kamieńciszki, zaśc, pow. trocki, gm. i dobra skarb. Merecz 4 w. . Kamieńczany, wś, pow. grodzieński, gmina Łunna, 36 w. od Grodna, 253 dz. Kamieńczyce 1. wś, powiat miechowski. Wspom. w dok, z r. 1369. Siedzą tu częściowi dziedzice. 2. K. , w dokum. Camienci, Kamnicia, wś, pow. pińczowski. Nadana klasztorowi jędrzejowskiemu, przez Jana arcyb. gnieźn. przed r. 1176. W dok. z r. 1254 wyliczającym posiadłości klasztoru zwierzynieckiego podano; Kamnicia cum Thaberna, Molendino et Pratis Kod. kat. krak. . I, 53. Wspom. w dok. z roku 1337 Kod. kat. krak. , I, 208. Według Długo Kamień Kamień Kamieńce Kamieńciszki Kamieńczany Kamieńczyce