legać mają jedynie zwierzchności patryarchy jerozolimskiego. Kod. mał. II, 114 121. Przemyśl II ks. polski krak. , r. 1290 daje Gierardowi mieszczaninowi krak. , za zgoda opata Piotra, lokacyę miasta na prawie niemieckiem, rozciągając władze wójta i prawo lokacyi na obszar 600 łanów koło miasta. Ma on miedzy innemi prawo otwierania szybów dla dobywania metali. Kod. mał. II, 279. Wedle rocznika miechowskiego w dniu 13 maja 1292 r. zgorzał kościół klasztorny. W r. 1297 Bolesław książę mazow. pustoszy miasto. Wójt Adam i wielu mieszczan zginęło. W r. 1300 Węgrzy z Kumanami pustoszą kościół. Z tego zapewne powodu w r. 1311 kościół został otoczony murem obronnym przez Jana, syna Budziwoja incastellata est. W roku 1314 kościół ten, który widocznie czas jakiś stanowił gród obronny, zwrócony został znów braciom. W r, 1346 król czeski Jan spalił M. i wsi klasztorne. Roku 1370 po zgonie Kazimierza W. , na wiecu panów i szlachty odbytym w Krakowie, zwrócono braciom klasztor. R. 1371 patryarcha jerozolimski potwierdza na godności przełożonego prepositus Czcikona. R. 1379 pożar niszczy połowę miasta i znaczną część budowli klasztornych. Ów Czcikus zaprowadza r. 1377 organy na chórze. Stanisław syn Stojkona, zostawszy prepozytem r, 1384, zaczął r. 1385 budować z muru refektarz i całe podwórze murem otoczył. W roku 1388 sprawiono zegar dla kościoła, Stanisław ów pokrył dachówką budowle klasztorne. Roboty wykonał Mikołaj z Prus. W roku 1394 rozebrano stary ruiną grożący kościół, a założono fundamenty pod nową budowlę. Michał z Radomska zatwierdzony r. 1395 w Rzymie, z powodu wakującego w tedy patryarchatu. zajął się dalej sprawą murowania klasztoru. Wzniósł z muru infirmeryę, bibliotekę, wieżę, zaczął budować świątynię. Gdy w roku 1408 pożar niszczy całe miasto, klasztor i kościół unikły klęski. Przy kościele powstają coraz nowe kaplice i altarye. W roku 1408 kaplica z ołtarzem śród wieży sub turri p. w. Grobu św. , św. Łazarza, św. Marty i Maryi Magdaleny. W r. 1410 pokryto kościół dachem ołowianym, dano sklepienie, oszklono okna i urządzono dwie zakrystye, jedną koło dawnej, drugą od strony miasta. W r. 1412 otrzymał klasztor bullę papiezką, nadającą prepozytowi prawo używania insygnii biskupich infuły i pastorału w czasie nabożeństwa i zasiadania na synodach, koronacyach i t. p. obchodach. Ciężką klęskę i zakałę przyniosły klasztorowi dziesięcioletnie rządy prepozyta Mikołaja Lisowskiego, który marnotrawstwem, hulaszezem życiem zubożył klasztor, ogołocił go ze sprzętów kosztownych i dochodów. Mon. Pol. hist. II, Rocznik miechowski. Długosz opowiada, że klasztor ze swoich wielkich dochodów mógłby utrzymać 60 do 100 braci, lecz nieład i zbytek wkradł się do życia mnichów, oddanych głównie zadawalaniu apetytu z pogwałceniem przepisów klasztornych. Miasto za jego czasów miało 70 dm. Dziesięcina z rozległych ról miejskich przynosiła 130 grz. Było 26 rzeźników, 20 szewców. Klasztor miał piękny folwark. Klasztor i kościół były murowane, przylegały do miasta. Parafia była przy kościele klasztornym, zarządzali nia zakonnicy L. B. . III, 1 29. Co do dziejów klasztoru ob. Garbów, Krzesławice, Słodków. W r. 1581 miasto płaci szosu fi. 96; od łan miej. ról 29, szewców 12, krawców 8, kuśnierzów 5, kowali 3, bednarzy 2, ślusarzy 2, kołodziejów 2, rymarza 1, powroźników 2, stolarza 1, płócienników 5, rzeźników 6, piekarzów 15, przekupni 8, kramarzów 3, duda 1, hultaj 1, komor. 30. Suma fl. 174 gr. 24. Miasto M. miało w roku 1890 3116 mk. , śród stałej ludności było 4 praw. i 609 żydów. Powiat miał 106, 684 mk, śród stałej ludności było 44 praw. , 2 prot. , 3059 żydów. Katolicy stanowili 97. Bogaty zbiór wykopalisk z okolic M. i Ojcowa, posiada osiadły od lat kilku w tem mieście Stan. Czarnowski. Ob. też Wawrzeniecki Maryan Zabytki przeddziejowe w pow. miechowskim Światowit, t. II. Do dziejów klasztoru odnosi się jedna praca; Nakielski ks. Miechovia sive promptuarium antiquitatum monasteru Miechovieusis. Cracoviae, 1634. Miechowe, wś u źródeł rzki Czernui lewy dopływ Oboli, pow. horodecki, gmina Starynka, 14 dm. , 90 mk. , cerkiew. Miechowice, r. 1579 Mnichowice, wś. pow, grójecki. W r. 1579 płaci tu opat sulejowski od 7 łan, , 2 rzem. , ob. Główczyno, Miechowice, roku 1210 Michovici utraque u Dług. Mnychowicze major i minor wś, pow. dąbrowski. Dziesięciny z tej wsi biskupi krakowscy nadali przed r. 1210 klasztorowi jędrzejowskiemu. Kod. mał. II, 20. Helcel, a za nim wydawca Kod. mał. mylnie zapewne odnoszą to do wsi Mniszek, w pow. jędrzejowskim. Miechowice, r. 1359 Mechwicz, dziś Mechwitz, wś, pow. olawski. Kościół par. istniał tu już r; 1500. Około r. 1537 rozszerzyła się tu reformacya i kościół przestał służyć katolikom, którzy obecnie należą do par. w Więzowie starym Wansen. Miechowo 1. folw. dóbr Horka, pow. Słonimski. 2. M. , dobra, pow. mohylewski, Podobiedów, 439 dz. Miechowsk, dwa majątki, pow. słonimski, gm. Kuryłowicze, 43 w. od Słonima, Jeden Połubińskich z folw. Janopol, 582 dz. ; drugi Czaplinych, 332 dz. Mieczajcie 1. okolica, pow. rossieński, gm. Łabardzie 12 w. . Mają tu Jakowiczowie 335 dz. 2. M. , Miczajcie, wś, pow. telszewski, gm. Wornie 25 w. . Miechowe Miechowe Miechowice Miechowo Miechowsk Mieczajcie