Gintowtów, następnie Samuela Naramowicza Naramowskiego, podsędka oszmiańskiego, który r. 1753 darował ją, synowcowi swemu Kazimierzowi. Potem przechodzi do Bieńkuńskich. W r. 1815 sąd eksdywizorski, większą część wsi przyznał Jędrzejowi Sniadeckiemu. Obecnie Bronowskich. 7. Ł. , wś włośc. , tamże, gm. Soły 5 w. ; miała 40 dusz rewiz. , należała do dóbr skarb. Smorgonie. Łubianka, rzka, w pow. nowogradwołyńskim, prawy dopł. Słuczy. Płynie od Władzina, przez Hutę Dziekunkę, Czernicę i poniżej Rudni uchodzi. Długa do 15 w. Łubianka 1. wś nad rzką Lubnią, pow. kijowski, gm. Dymer, st. poczt. Borszczahówka 26 w. , 35 w. od Kijowa, 239 dm. , 1299 mk. , cerkiew, szkółka cerk. , wiatrak, 1145 dz. włośc. , 3911 dwor. , z Rudnią Szybeńską 3011 lasu, należącej do Hudym Lewkowiczów. 2. Ł. , wś nad rzką Ilia, pow. radomyski, gm. i dobra Martynowieze, par. praw. Steczanka, st. poczt. Radomyśl 110 w. , 75 dm. , 650 mk. , cerkiew, szkółka, 1810 dz. włośc. Wś należała do dóbr metropolitów kijowskich, obecnie Steckich. 3. Ł. al. Aksentówka, Oksentówka, wś nad stawem Hużewy Jar, pow. wasylkowski, gm. Wincentowka, st. poczt. Kahorlik 16 w. , 77 w. od Wasylkowa, 93 dm. , 504 mk. , 4 wiatraki. Łubice t. V, 772 mylnie Łubicze, okolica szlach. , pow. bielski gub. grodz. , gm. Rajsk, 48 dz. Łubie, wś, pow. telszewski, gm. Korciany 7 w. . Łubieńce, wś nad Taśminą, pow. czehryński, gm. Holikowa, st. poczt. Medwedówka 10 w. , 35 w. od Czehrynia, 153 dm. , 937 mk. , cerkiew, szkółka. Łubienica, w dok. Lubienica, parva Lubenica, ubl lubenic sedit, wś, pow. pułtuski. Wy mieniona w dok. XIII w. śród włości bisk. płockiego. W r. 1578 biskup płaci od 12 1 2, łan. 4 łany wójt. Łubienko, r. 1272 anticum Lubno, wś, pow. jasielski. R. 1272 Bolesław ks. krak. nadaje swą część zwaną anticum Lubno oddzieloną od części ludzi książęcych, Piotrowi kapelanowi swemu, kanon, krakow. Kod. mał. , I, 100. Odtąd wieś należy do uposażenia dziekana u św. Floryana w Krakowie. Za Długosza istnieje tu kościół par. L. B. , I, 481. Pozostałe części Lubna noszą nazwę Lubno Szlacheckie i Opacie. Łubin, osada, Ł. Kościelny al. Poświętne, Ł. Rdułtów al. Redułty i Ł. Sierakowszczyzna, trzy okolice szlach. , pow. bielski gub. grodz. , gmina Malesze, 12 w. od Bielska. Osada ma 32 dz. ; Ł. Kościelny 77 dz. , należących do drobnej szlachty i 33 dz. kość. ; Ł. Rdułtów 147 dzies. włościańskich i 206 dwor. ; Ł. Sierakowszczyzna 367 dz. Jestto stare gniazdo Łubów h. Lubicz. Jeden z nich Jan Faustyn Łuba, znany w dziejach jako fałszywy Dymitr. Kościół tutejszy fundował r. 1498 Piotr Luba, sędzia. Według ksiąg pobór, ziemi mielniekiej zr. 1577, z włók nieosiadłych, szlachetny Titus Koczeński sam od siebie, z części swej Lubijna, z włóki 1 za płacił gr. 12. Tamże z włók osiadłych we wsi Lubień Kościelny, szlachetny Jan z bracią swą z imienia 3 włók, osiadłych 5, zagr. 5. Stani sławowa wdowa Kozakowa 7 włók osiadł, i z 2 ogr. Mateusz Luba, niegdyś Piotrów, z bracią swą, z włók os. 5, z każdej po gr. 20, od ogro dów po gr. 4, czyni 7 fl. 8 gr. Ze szlacheckich młynów, szl. Jan Łuba z bracią, z młyna dzie dzicznego zapłacił gr. 24, z drugiego gr. 12. Z tej wsi pani Stanisławowa Lubina Ordowa z młyna gr. 12. Z karczmy Mateusz Luba z bratem Nikodemem gr. 12. Kapica pod r. 1679 podaje właścicielem wsi Lubino ecclesiastica Stefana Osiemborowskiego Herbarz, 295. Pod koniec XVII w. własność Niwińskich. Z nich Franciszka Niwińska, wniosła część L. w dom męża swego Jana Konstantynowicza Witanowskiego na początku XVIII w. R. 1744 ks. Łu kasz Niwiński, proboszcz siemiatycki i superior Zgromadzenia XX Misyonarzy, podpisuje się jako dziedzic Lubina Kapica. Witanowscy h. Rawicz przetrwali tu do początków XIX wieku; jeszcze r. 1820 mieszka tu Michał syn Ignacego. Kościół drewniany o jednej wieży szczytowej, nic ciekawego nie zawiera. Metryki rozpoczy nają się od r. 1725. M. R. Wit. Łubnia, r. 1268 Ilbina, wś. Istniała nad rzką Lubinką dopł. Dunajca, w pobliżu Nowego Sącza i dzisiejszej wsi Załubińce Kod. mał. , t. II, str. 128. Łubnia, wś, pow. chojnicki. Ob. Lubnia t. V. Łubnica 1. wś, pow. łęczycki. Wedle wydawcy Kod. Wielk. w tej wsi miał nadany dział klasztor w Trzemesznie r. 1145. Akt powiada et villa in Lubnice cum hominibus zaclodnici et villa Ostrow. W dok. z r. 1357 wymieniona w liczbie włości arcyb, gnieźn. K. W. , n. 11 i 1354. 2. Ł. , ob. KruszeŁubnica. Łubnice 1. wś, pow. wieluński. W r. 1234 miles Iwo oddaje tę wieś w zamian za Mirów, komesowi Klemensowi. Ten ostatni, czy dopiero pozostała po nim wdowa, zakłada tu klasztor cystersek filia Ołoboku i uposaża r. 1245. Przy klasztorze istnieje targowisko. Wieś ma prawo niemieckie od r. 1239. Nowa lokacya odbywa się r. 1250. W tym roku istnieje tu jeszcze klasztor, przeniesiony następnie do Ołoboku. W dok. z r. 1266 wieś ta występuje jako własność klasztoru w Ołoboku Kod. W. , n. 175, 223, 244, 281, 421. Por. Dzietrzkowice t. XV i Ołobok t. VII. 2. Ł. , u Dług. Lubnicza, wś, pow. stopnicki. Gniazdo Jastrzębców, z których Wojciech biskup poznański a następnie krakowski, zbudował w przyległej Beszowej Banscho

Łubianka

Łubianka

Łubice

Łubie

Łubieńce

Łubienica

Łubienko

Łubin

Łubnia

Łubnica

Łubnice