ka 12 w. , 94 w. od Równego, 80 dm. , 640 mk. , cerkiew fil. drewn. ; smolarnia. Niegdyś Babińskich. Łęczyca, miasto. W r. 1890 miała 8638 mk. Śród stałej ludności było 15 praw, , 3768 kat. , 66 prot. , 4874 żydów. Powiat miał 106567 mk. , z tego w miastach Ł. i Ozorków 18790. Śród stałej ludności było 100 praw. , 88833 katol. , 10962 prot. i 15479 żydów. Najwieeej protestantów było w Ozorkowie 3006 i gminach Dalików 1430, Choeiszew 1374 i Sobótka 1188. Co do pierwotnych dziejów miasta, ob. Tum t. XII. Książęta łęczyccy występujący w dok. są Konrad 1234 1257, Kazimierz syn Konrada 1248 1282, Lestco syn Kazimierza r. 1252, Ziemomysł syn Kazimierza r. 1252, Władysław syn Kazimierza 1282 1317, Ziemowit 1300, Władysław syn Ziemowita 1333 1355, Bolesław syn Ziemowita 1347 1355. Kasztelanowie pierwsi znani sa Cstiborius 1238, Tomasz 1239, Stephanus 1246, Urbanus 1248 1254, Alezius 1292, comes Johannes 1298, 1299, Paweł zw. Ogon 1318 1333. Wojewodowie pierwsi są Mściwoj 1239, Bogusa 1241, Chcibor 1243, Mszczug Mściwoj 1247, Sbigncus Spitigneus comes 1248 1254, Setegius 1257, Bogusa 1259 1261, Świętopełk comes 1296 1308. Dominikanie mieli tu swój klasztor w którym przebywa r. 1299 od 18 do 23 lipca Władysław Łokietek, i wydaje dwa akty. Przeor Stanisław występuje w dok. z tegoż roku. K. W. n. 814, 815, 823. W r. 1345 przebywa tu Władysław ks. dobrzyński i łęczycki, w otoczeniu dostojników ziemi łęczyckiej. Ulanów. Dok. 313, 27j. Żydzi w liczbie 115 zapłacili r. 1576 tylko od 50 głów po 1 fl. , ponieważ pozostali jako ubodzy nie mogli wnieść podatku. Do miasta i ziemi łęczyckiej odnoszą się prace Księgi sądowe łęczyckie 1385 1419 w wyd. Teki PawińskJego t. III V, Warszawa. Potkański Karol Opactwo na łęczyckim grodzie. Odbitka z Rozpraw Wydz. hist. filoz. Ak. Um. Kraków, 1901, str. 100 M. R. Witanowski Monografia Łęczycy, Kraków 1898 r. Kolberg Oskar Lud, serya XXII Łęczyckie, Kraków 1889, str. Villi 279. Łęg 1. r. 1297 Lange, wś nad rz. Wisłą, pow. włocławski. Przed r. 1297 nadaje tę wieś klasztorowi w Ladzie komes Dobiesław syn Krzesława. Do klasztoru należeć mają jeziora, lasy, pasieki, prawo polowania, połowu ryb, a przytem sądownictwo. W r. 1328 drogą zamiany za Godziszewo i dziesięciny z Kłodawy, wieś przechodzi w posiadanie bisk. włocławskich. W r. 1384 zakończył się dopiero szereg procesów, jakie z klasztorem toczył niejaki Żyra z Kościelca, krewny donatora K. W. n. 761, 983, 1093, 1158. Ob. Kościelec, 2 Ł, wś, pow. płocki. Starożytna osada, centr okolicy w której rozsiadł sie ród Dołęgów. Ob. Kwart. hist. t. XVI, 59. Łęg, r. 1277 Lank, wś, pow. krakowski. Leży pod Krakowem i stanowi własność miasta. W r. 1277 podana w liczbie posiadłości klasztoru koprzywnickiego. Konrad opat koprzywnieki, sprzedał tę wieś r. 1394 opatowi w Mogile za 475 grzyw, i pół plaeu w Krakowie. Poprzednio już nabyć ją mieli rajcowie krakowscy, lecz klasztor miał pierwszeństwo L. B. III, 382. Łęg, r. 1252 Lang, wś, pow. szremski. W r. 1252 Przemyśl i Bolesław książęta, potwierdzają klasztorowi w Trzebnicy dział ziemi pod Szremem nad Wartą, zw. Łęg nadany przez ks. Władysława, ojca tychże książąt. Na dziale tym siedzieli dwaj bobrownicy książęcy Pista i Lutuin. Ciekawa bistoryą tego działu opowiada dokument K. W. n. 308, 754 1168, 1950. Łęgonice, starożytna osada, rozłożona po obu brzegach Pihey i ztąd rozdzielona następnie na dwie odrębne dziś jedna w pow. rawskim, druga w opoczyńskim. Własność arcyb. gnieźn. w dok. z r. 1136. We wsi rozłożonej po lew. brzegu Pilicy, założyli arcybiskupi kościół par. p. w. św. Jana Chrzec. zapewne już w w. XII. Wspomina o nim dok. z r. 1374 K. W. n. 1404, 1697. Na obszarze praw. brzegu zakłada roku 1420 Mikołaj Trąba arcyb. mto na prawie magd. i zarazem zapewne kościół par. p. w. Rozesłania Apost. i św. Maryi Magdaleny. W r. 1623 arcyb. Wawrz. Gembicki ustąpił miasto i wieś kapitule gnieźn. , która tu utrzymywała osobnego oficyała i konsystorz dla okolicznych kościołów jako zbyt odległych od Gniezna. Parafią w mieście, arcyb. Trąba nadał klasztorowi miechowskiemu, W r. 1577 miasto Ł. dawało szosu fl. 2 gr. 24, od 2 kom. , czopowego fl. 14 gr. 5. Łęgowo, wś nad rz. Wełną, pow. wągrowiecki. Ustąpiona przed r. 1319 klasztorowi w Łeknie, przez komesa Alberta z dwoma jeziorami. Ustępstwo darowizna miało formę sprzedaży. We wsi był kościół par. , który też z dochodami ustąpiony został klasztorowi. K. W. n 1007, 1105. Kościół ten z parafią przyłączony został r. 1597 do klasztoru wągrowieckiego. Wedle wizyty z r. 1628, był p. w. św. Katarzyny. W r. 1751 Cystersi wznieśli nowy z muru pruskiego, który spłonął na początku wieku bieżącego. Księgi kościelne sięgają r. 1594. Łagowski folwark, ob. Langfuld. Łąka Opatowska, r. 1280 Opathovece, wś, pow. ostrzeszowski. Własność klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu, według dokum, z r. 1280 K. W. , n. 492. Łęka Wielka i Mała, wś pow. krobski. Wlodisso sołtys de Magna Lanka, w dok. z r. 1282. W dok. z r. 1310 wymienione w pow. ponieckim Nova et antiqua Lanka K. W. , n. 506, 930. Łękawica, r. 1344 Lancavicza. wś, pow. tar Łęczyca Łęczyca Łęg Łęgonice Łęgowo Łagowski folwark Łąka Opatowska Łęka Łękawica