23 dym. na włók. Obecnie hr. Miączyńskiego. 2. K. , wś nad Horyniem, pow. rówieński, gm. Tuczyn, par. praw. Rzeczyca 4 w. , 20 w. od Równego, 35 dm. , 292 mk. W r. 1570 należy do Jarofieja Hoskiego, który r. 1577 wnosi od 3 dym. , 16 ogr. W r. 1583 z połowy wsi płaci Jarofiejowa Hoska od 8 dym. , 3 ogr. , 1 komor. , 1 koła waln. , od 1 towarz. rudn. ; z drugiej połowy Roman Hoski od 9 dym. , 6 ogr. , 3 komorn. , 3 kół waln. , 3 popów. Kotów, wś, pow. dobromilski. Wś ta pierwotnie szlachecka została odebrana posiadaczom, którzy nie mieli należytych dowodów i włączona do ststwa Samborskiego za Zygmunta I. Następnie Zygmunt August zwrócił ją ziemianom, zostawiwszy sobie tylko lasy i obszar, na którym urządzono tu żupę. Wystawiono wieżę szopę do wyrobu soli i spichlerz do jej przechowywania. W r. 1565 były tu dwa okna do dobywania surowicy i cztery wieże wielkie, na których cały rok prócz żniw i świąt wielkich robiono sól do flisu, wbijając ją w beczki, odsyłano do Przemyśla na skład. Na czterech panwiach wyrabiano rocznie przeszło 8000 beczek. Było też ośm patel mniejszych al czerynów królewskich, na których za opłatą pięciu półmiarków soli na tydzień, wyrabiali na swój pożytek sól okoliczni mieszkańcy. Rachując 40 tygodni roboty rocznie, otrzymywano 1440 półmiarków po gr. 3 1 2, wartości zł. 168. Wywożący sól na wózkach, węgrowłe biorący ją w tajstrach torbach na koń i górale, opłacali myto 7 gr. od wozu, 1 2 gr. od konia, z którego wpływało rocznie zł. 146. Razem dochodu z żupy było 314 fl. Kotowa, ob. Chotowa. Kotowa Wola, ob. Wola Kotowa. Kotowce, okolica, pow. słonimski, gm. Czemery, 66 dz. Kotowice, wś, pow. będziński, ob. Jaworznik. Kotowicze, pow. dzisieński, gm. Jazno, mylnie podane p. n. Kołłowicze t. lV, 274. Kotówka 1. wś, pow. bielski gub. grodz. , gm, Łosinka, 30 w. od Bielska, 303 dz. Pod wsią groby z epoki kamiennej. 2. K. , wś, pow. klimowicki, gm. Zahustyn, 41 dm. , 366 mk. Kotówka 1. wś, pow. radomyski, gm. Po tyjówka, par. praw. i dobra Zabłocie 2 w. , st. poczt. Radomyśl 8 w. , 141 dm. , 838 mk. , młyn parowy, 1177 dz. W r. 1764 było we wsi 132 dusz. Od r. 1742 do 1792 należała do Gębickich, od których nabyli Wierzbiccy, dotychczasowi posiadacze. 2. K. , wś, pow. żytomierski, gm. Andruszówka, 46 w. od Żytomierza, 73 dm. , 467 mk. Kotowo, wś, pow. łomżyński. W dok. z r. 1436 występuje Jakób z K. , któremu Władysław ks. mazow. nadaje 20 łan. , między granicami wsi książęcych Bronowo i Borzejewo i 15 łan. nad rzką Wisznicą między granicami wsi dziedzicznych Kotowo i Nieławice. Na obszarze tem powstanie wś Kokoszki Kapica, Herbarz, 173. Kotowo, wś, pow. bukowski. Ob. Urny znalezione w K. Przyjaciel ludu, r. 1840, str. 4. Kotowo, os. , pow. witebski, gm. Wymno, 7 w. od Witebska, cerkiew, kaplica, zarząd gminny. Kotowo, urocz. , powiat nowogradwołyński, gm. Połonne, 63 w. od msta powiat, 26 dm. , 131 mk. Kotowszczyzna 1. folw. , pow. słonimski, gm. Luszniewo, Juszkiewiczów 43 dz. 2. K. , chutor, tamże, gm. Różana, Mizgierów 65 dz. 3. K. , pow. lepelski, Sielickich 72 dz. Kotra 1. wś i dobra, pow. grodzieński, gm. Skidel, 26 w. od Grodna. Wś ma 119 dz. ; dobra w części Wyganowskich, z chutorami Antolka i Zwierzyniec 244 dz. , w części Myślickich, z fol. Kaszubińce 668 dz. Niegdyś dworzec królewski w ekonomii grodzieńskiej. Podług reg. pomiar, z r. 1558 było 27 włók gruntu średniego w trzech polach, 4 wł. 20 mor. sianożęci, 3 wł. 8 mor. zarośli z sianoźęciami, 1 wł. 12 mor. gaju dworskiego, około 6 mor. pod zabudowaniami i ogrodami, oraz 8 włók służkowskich. Włośc kotrzańska obejmowała wójtowstwa obuchowskie i sowoliskie. Klucz kotrzański r. 1680 czynił 5045 złp, 26 gr. 10 den. 2. K. , Nesterowicze, okolica, tamże, 47 dz. 3. K. , Budowla, tamże, gm. Żydomla, ob. BudowlaKotra, 4. K. , wś, pow. prużański, gm. Kotra, 16 w. od Prużany, 12 dm. , 183 mk. , zarząd gminny, cerkiew, szkoła, 377 dz. włośc, i 93 cerk. Par. praw. , dek. błagoczynia szereszowskiego, 1964 dusz. Gmina obejmuje 28 miejscowości, 325 dm. włośc, obok 33 innych, 2167 mk. włościan, uwłaszczonych na 2853 dz. Nadto w gminie jest 6097 dz. większej posiadłości. Kotunia, w dokum, z r. 1288 Chotchuna, wś, pow. słupecki. W r. 1288 włość komesa Gerwarda, dawała do r. 1288 dziesięcinę kościołowi gnieźn. , odtąd klasztorowi w Lądzie. Wieś sama wkrótce została własnością bisk. poznańskich. Miała młyn na rz. Powicznicy płynącej z jez. powidzkiego. Por. Kod. Wielk. , n. 630, 737, 1629. Koturka, rzką, w pow. kijowskim, prawy dopł. Irpenia, uchodzi pod wsią Mostyszcze. Ob. Kotor t. IV, 496. Kotusz, chutor, pow. kowelski, gm. Chocieszów, 14 dm. , 75 mk. Kotuszów, r. 1416 utraque Hotuszow wś, pow. stopnicki, ob. Rytwiany, Koty 1. wś, pow. kobryński, gm. Ziołowo, ze wsią Raszeń, 525 dz. 2. K. , wś, pow. prużański, gm. Sielee, 42 dz. 3. K. , chutor, pow. wołkowyski, gm. Roś, 46 dz. 4. K. , fol. , pow. słucki, Szpilewskich 255 dz.

Koty

Kotów

Kotów

Kotowa

Kotowce

Kotowice

Kotowicze

Kotówka

Kotowo

Kotowszczyzna

Kotra

Kotunia

Koturka

Kotusz

Kotuszów