Iłtol, zaśc. , pow. wiłkomierski, gm. Traszkuny 18 w. . Iłtraki, wś, pow. rossieński, gm. Erźwiłek 6 w. . Iłża, w dokum. Hyslza, yslensis castellania, mstko, pow. iłżecki. W dok. z r. 1275 powiedziano, iż Leztko, ks. krakow. nadał klasztorowi w Wąchocku targowisko przy kościele w Wierzbicy z tymi swobodami jakich używają targowiska biskupa krakow. w Tarczku i Iłży, obdarzone prawem niemieckim. W r. 1294 Wacław, król czeski i ks. krakowski zwalnia biskupa krakow. Prokopa, od opłaty 20 grzyw. wnoszonej do skarbu książęcego krakowskiego z miast Tarsk i Iłża. W r. 1295 tenże Wacław pozwala bisk. krakow. Janowi, obwarować murami i fossami targowiska loca forensia; Sławków, Iłża, Tarczek i Kielce. W dok. z r. 1306 wymieniono kasztelanię iłżecką. W r. 1333 Jan Grot, bisk. krakow. , nadaje staw in antiqua nostra civitate Islza z młynem, Peczoldowi i jego synowi Mikołajowi, kowalom, pozwalając im rozszerzyć młyn i zbudować kuźnicę żelaza o trzech kołach. Mają z niej dawać po dziesięć żelaz płużnych rocznie i po 5 fertonów czynszu z młyna. Po wyjściu lat wolności dawać będą z kuźnicy po 3 grzyw. Służyć im będzie prawo niemieckie to samo jakiego używa Iłża Kod. kat. krak. , I, 134, 137, 144, 148, 197. W dok. z r. 1345 powiedziano, iż zakładana świeżo wieś ma używać prawa niemieckiego quo utitur dominus episcopus Cracoviensis in Izlza Kod. mał. , III, 58. Floryan, bisk. krak. odnawia r. 1372 dawniej już udzielony przywilej na wójtowstwo w I, Floryanowi i Mikołajowi, synom Barsaby. Do wójta należały 3 łany i młyn o 3 kołach Kod. kat krak. , II, 46. W r. 1569 miasto dało szos dwojaki, od domów i od ról, fi. 89 gr. 18, od szewców fl. 2, od kowalów fl. 2 gr. 4, od tkaczów gr. 12, od krawców i kuśnierzów gr. 24, od garncarzów albo zdunów fl. 9, od przekup. i komor. fl. 6 gr. 28, od garnców gorzał. fl. 8, od towarz. rzemiosła gr. 25, od rzemieśl. którzy cechu nie dzierżą gr, 6, od 33 łanów fl. 11, od szynk. małmazyi fl. 4, od czopowego 1 rata fl. 108, ostatnia rata fl. 72 gr. 28. Imbory, wś i fol. , pow. telszewski, gmina Sałanty 4 w. . Należy do dóbr Płotele. Imbramowice, pierwotnie Dłubnia, r. 1333 Iramowicz, wś, pow. miechowski. Zdaniem wydawcy kod. mał. II, 13, 15 wś Lubna, którą według dok. z r. 1198 dał, ,dominus Lassota klasztorowi miechowskiemu, oznacza Dłubnią zw, Imbramowice. Wedle Długosza L. B. III, 104 i nast. Iwo Odrowąż, bisk. krak. założył klasztor norbertanek r. 1225 we wsi, która zwała się wtedy Dłubnia. Raz nazywa ja Długosz villa patrimonii sui a więc część ojcowizny fundatora, drugi raz znów mówi in Dlubnia villa filiorum Syetheslavi. Może były tu różne działy, z których jeden dał Iwo, jako dziedzic na własność klasztorowi a z drugiego nadał tylko dziesięcinę, dawaną na stół biskupi. Nadać miał też klasztorowi istniejący w Dłubni kościołek par. p. w. św. Benedykta, z jego dochodami. Dokum. z r. 1228 Iwo bisk. krak. nadaje klasztorowi w Dłubni dziesięciny z wsi Trzyciąż, Iwanowice i Przeginia Kod. kat. krak. I, 28. Prócz tego całą ową ojcowiznę a więc wsi Brzeźno, Rataje, Grodzisko pod Skałą nadał klasztorowi wedle aktu z roku 1229 Kod. kat. krak. I, 30. R. 1256 Bolesław, ks. krakow. i sand. potwierdza nadania poczynione klasztorowi w aktach ks. Kazimierza dziada i Leszka ojca i uwalnia dobra klasztorne od ciężarów i juryzdykcyi książęcej. W r. 1275 tenże książę pozwala klasztorowi osadzić na prawie nowotarskim wsi Wielka Wieś, Zagórowo, Trzyciąż i Sciborzyce Kod. dypl. pol. III, 67 i 311 i I, 94. Przywilej ten potwierdza roku 1369 król Kazimierz, wyliczając nieco inne włości jak Trzyciąż, Tarnów, Zagórowo, Małoszyce i Ściborzyce w ziemi krakowskiej a Brzegino, Dębołęka, Rataje i Grodziec w ziemi sieradzkiej Kod. dypl. pol. t. III, 312. Akt ten nazywa siedzibę klasztoru Dłubna choć już w dok. z r. 1333 spotykamy nazwę Iramowicz. Widocznie pierwotną była nazwa od rzeki tu płynącej, obok której istniała druga od pierwotnego osadnika i właściciela utworzona. W r. 1370 występuje rector ecclesiae Andreas de Lubaczow. Gdy r. 1415 Wład. Jagiełło przeniósł zakonnice do Buska pozostał w I. prepozyt z kilku zakonnikami, którzy zarządzali kościołem Długosz zarzuca im zaniedbanie służby Bożej i używanie marnotrawne dochodów z dóbr, za które musi spaść na nich kara Boża. Wś sama, za Długosza, miała kościołek par. drewn. , uposażony 2 łan. kmiecymi. Klasztor miał tu karczmę, 5 zagr. , folwark, młyn. Prebenda sieciechowska posiadała 5 łan. km, z których sama brała dziesięcinę. Klasztor miał od samych osadników dziesięcinę, wartości do 2 grzyw. Większą część wsi posiadał Stanisław Szreniawa a mianowicie 6 łan. km. , zagrodników, młyn i karczmę z rolą L. B. III, 108. W r. 1581 ze wsi całej a w tem i 2 łan. prebendarza, płaci ststa lubaczowski. Wszystkie wsi wchodzące w skład parafii Zagórowa, Tarnowa, Glanów i Małoszyce podane jako własność zakonnic imbramowickich. Imbrody, dwór i dobra, pow. nowoaleksandrowski, gm. Antuzów 12 w. , 72 mk. Dwór należy do Łopacińskich 80 dz. , dobra do Mohlów, 563 dz. i Cydzików, 380 dz. Imbryszki, zaśc. , pow. nowoaleksandrowski, gm. Tauroginie 3 w. . Imielin al. Jemielin, r. 1386 Gemelyne, wś, pow. pszczyński. Wś książęca w dok. z r. 1386. R.

Iłtol

Iłtol

Iłtraki

Iłża

Imbory

Imbramowice

Imbrody

Imbryszki

Imielin