sza. Kościół par. , p. w. Nawrócenia św. Pawła, fundacyi dziedziców, istniał już w r. 1462. Wś cala nadana została przez Jana Niewieskiego, na uposażenie plebana. Siedział tu około 1520 r. jeden kmieć dający czynszu 20 gr. z łanu, 20 jaj i 2 kury, i 1 zagr. dający 6 gr. Młyn należał do Niewieskich. 3. G. , w dok. Grodyszcze, gród w par. Skała dziś pow. olkuski. W roku 1270 bawi tu Bolesław, ks. krakowski w otoczeniu panów Kod. mał. 1, 98. Według dokum, z r. 1229 Iwo, bisk. krak. dał folwark de Grodecsko cum castoribus, klasztorowi w Dłubni Kod. kat. krak. , I, 30. Por. Skała t. X. Grodzisko, w dok. Grodzyszcze, wś, pow. wadowicki, par. Pajczowice. W dok. z r. 1254 śród włości klasztoru zwierzynieckiego. 2. G. , pow. łańcucki. W r. 1515 wś należąca do Przeworska, płaci od 65 łan. , 2 karczm. , młyna. W r. 1589 daje od 54 1 2 łan. , 5 kół młyńskich, 22 zagr. , 9 zagr. bez roli, 20 kom. , 12 rzem. Istnieje Wola Grodziska dająca od 2 łan. . 17 zagr. , 4 kom. Grodzisko, wś nad Prosną, pow. pleszewski. Wś książęca, wiano Eudoksyi, ks. halickiej, żony Mieczysława, ks. wielkop. Około 1160 r. nadała ona G. oraz wsi Rokutów, Jankowo i Sierszewo Czerszewo, klasztorowi miechowskiemu z warunkiem, iż przy kościele w G. założą klasztor Dług, , L. B. , III, 24. Powstał on, lecz dla braku funduszów upadł następnie tak, iż tylko jeden zakonnik obsługiwał parafię W dok. z r. 1198 dla klasztoru miechowskiego wydanem, wymieniono w liczbie nadań Ducissa de Guenezne dedit Grodiz cum taberna. Drugi tekst podaje, , Ducissa Eudoxia dedit Grodysk, Henryk, prepositus de Grossyczko, w dok. z r. 1301 ma być wedle objaśnienia wydawcy Kod. Wielk. , plebanem w Grodzisku K. W. , n. 34, 2020 i 845. R. 1566 nastąpiła nowa erekcya probostwa. Klasztorowi miechowskiemu zostawiono prawo patronatu. Kościół był, p. w. św. Mikołaja. Obecny murowany pochodzi z r. 1802. Grodziszczany, wś, pow. sokólski, gm. Kamionna, 27 w. od Sokółki, 674 dz. Grodziszczko, w XVI wieku Grodzisko, wś, pow. szamotulski. Dawne gniazdo Grodzickich, h. Ogończyk. Kościół par. , p. w. św. Jana Obrz. śród okopu grodziska, panującego nad doliną błotnistą, wedle tradycyi miał być założony r. 1240 przez Przemysława, ks. wielkop. Brak jednak na to świadectw. Wymienia ten kościół Lib. Ben. z r. 1510. Wedle wizyty z r. 1638 prawo patronatu mieli Chłapowscy, dziedzice przyległego Chłapowa. Księgi kościelne sięgają r. 1716. Grodziszki, wś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Tyltyszki 9 w. . Grodzkie, wś, pow. mazowiecki. W dokum. z XV w. , wś nosi nazwę Mieczslug Kapica, Herbarz 123. Grodzonowice, w dok. Grodzanovicz, wś, pow. pińczowski, par. Dzierążnia. W dok. z r. 1360. leży w pow, Skalmierskim. W r. 1579 Grodzonowicze rndi episc. cracov. , dają od 6 os. , 7 łan. Grojce Wielkie i Małe, dwie wsi, pow. babimojski. W r. 1580 Groicze nova, ma 5 łan. , 6 zagr. , 2 kom, 1 rybaka, 2 łany sołt. , G. antiqua ma 3 łany puste. Grójec 1. r. 1234 Groze, r. 1241 Grodech, miasto powiatowe. W dniu 13 grudnia 1234 r. bawi tu Konrad, ks. łęczycki ze swym synem Bolesławem i wydaje przywilej dla mieszkańców włości bisk. pozn. w kasztelanii skrzyńskiej K. W. , n. 172. Do tego G. zapewne się odnosi wymieniony w dok. Bolesławca, ks. mazow. z r. 1241. Przedpełko praepositus de Grodech Kod. maz. . 13. Bawi tu r. 1257 Ziemowit, ks. maz. i ztąd wydaje akt dla klasztoru w Lubiniu. Ulanowski mylnie odnosi to do Gródka w pułtuskiem. Tak samo Balduinus canonicus de Grodech w dok. z r. 1249 zapewne pisał się z tego G. , nie z Gródka pułtuskiego Ulanow. Dok. , 297, 12. W r. 1577, , civitas Grodzyecz daje szosu 28 grz. , od 10 łan. miejs. , od 6 bań gorzał. , 32 grz. czopowego. 2 G. Wielki i Mały, r. 1299 Grodecz, wś, pow. sieradzki. W r. 1299 Władysław, ks. polski potwierdza zamianę wsi Grodecz, włości kościoła gnieźn. . na wieś Grębień, własność barona Stogniewa Perlbach Kod. pom, n. 577 i K W, n. 811. W r. 1553 wś Grodzecz w par. Uników ma 10 łan. km. i 1 sołt. 3. G, w r. 1364 Grodzecz, wś, pow. koniński. Sędziwój, dziedzic G. występuje w dok. z roku 1304 K. W. , 1515. 4. G. , ob. Grodziec. Grójec, u Dług. Grodzecz, wś, pow. chrzanowski. Dawna własność klasztoru w Tyńcu nie zaś tęczyńskiego, jak mylnie wydrukowano w t. II, 847. Gromadno, wś, pow. szubiński. W r. 1214 Władysław, ks. polski, oświadcza, że mnich Piotr, syn rycerza Zlawenika, zapisał swoje dziedzictwa G. i Rakowo, klasztorowi w Łeknie. W dok. z r. 1388 występuje Wincenty de Gromadne K. W, n. 82, 1870. Kościół paraf. istnieje już r 1577. Gromadzice 1. wś, pow. wieluński. Dziedzic części wsi, Jan, za udział w łupieniu dóbr kościelnych, został r. 1294 ukarany konfiskatą posiadłości oddanej kościołowi gnieźn. K. W. , n. 722. 2. G. , wś, pow. opatowski. Własność dawniej Leszczyńskich, od 1870 r. Wincentego Rudominy. Była tu szkoła koronczarstka, wyroby której przedstawiono na wystawie warszawskiej w r. 1882. Gromadzkie, Gromackie, wś i dobra, pow święciański, gm. Swięciany 14 w. . Wś miała 11 dusz rewiz. ; dobra należały dawniej do Łazowskich, potem Połtorzeckich. Gromiec, wś, pow. chrzanowski. W połowie

Grodzisko

Grodzisko

Grodziszczany

Grodziszczko

Grodziszki

Grodzkie

Grodzonowice

Grojce

Gromadno

Gromadzice

Gromadzkie

Gromiec