nik, wś, pow. ropczycki. W r. 1336 Jadwiga, królowa polska, pani sądeczczyzny, przenosi G. , Grodek i Przydonicę, wsi Giedki z Giedczyc na prawo niemieckie Kod. mał. , I, 243. W roku 1581 wś w par. Góra Ropczycka, włość królewska ma 28 osad, 11 łan. , 4 zagr. , 8 kom. , 4 rzem. , 10 ubog. 3. G, wś. pow. tarnobrzeski. W XV w. dziedzicem jest Andrzej z Sienna, h. Dębno. We wsi jest folwark, należący do kościoła w Pniowie i drugi będący własnością plebana w Wrzawach Dług. L. B. , II, 367, 369. Gliniszcze 1. Hlinicze, chutor, pow. brzeski gub. grodź. , gm. Wierzchowicze, 192 dz. , należących do kilku właścicieli. 2. G, osada, pow. grodzieński, gm. Wiercieliszki, 25 das. Przy wsi Małyszcyzna. 3. G. , chutor, pow. kobryński, gm. Janów, należy do dóbr Ostrówek. 4. G. , dobra, pow. kobryński, gm. Rohoźna, 19 w. od Kobrynia, własność Widackic, z folw Rohoźna 235 dz. 5. G, fol, pow. sokóski, gm. Kruhlany, własność Sozonowych, 80 dz. 6. G. , Małe i Stare, dwie wsi, pow. sokólski, gm. Nowowola, 8 w. od Sokołki. G. Małe ma 152 dz. włośc, G. Stare 559 dz. 7. G. , wś, pow. święciański, gm. Aleksandrowska; miała 10 dusz rewiz. , należała do dóbr Podolce. Glinka, wś, pow. sredzki. Przed r. 1218 nadana kościołowi św Michała i szpitalowi w Poznaniu przez ks. Mieszka, co potwierdza Paweł, bisk. pozn. K W. , n. 104. Glinka, zaśc, pow. trocki, gm. Żośle 4 w. , ze wsią Monczuny miała 19 dusz rewiz. 1865 r. należała do Strawińskich. Glinki, wś, pow. bydgoski. Wspom. w dok. z r. 1349 K. W. , n. 1286. Glinki, wś, pow. świecki, par. Serock. Włość bisk. kujawskich, w dok. z r. 1372 Ulanow. Dok. 262. Por. Serock t. X. Glinki 1. urocz. , pow. białostocki, gm. Obrębniki, 16 w. od Białegostoku, 34 dz. 2. G. , w spisie z r. 1865 Glińskie ob. t. II, 591, wś, pow. dzisieński, gm. Stefanpol 5 w. ; miała 16 dusz rewiz. , należała do dóbr Jelno. Glinki 1. Glinniki, wś i os. , pow. nowogradwołyński, gm Połonne, 56 w. od mta pow. Wś ma 17 dm. , 109 mk, os. leśn. 1 dm. , 6 mk. Należały do dóbr zwiahelskich ks. Ostrogskich. W r. 1620 było 10 ciągłych i 12 podsus. ; wy. siewano 24 mac, zbierano 600 kóp. W połowie XVII w. , w ręku Anny Alojzy Chodkiewiczowej z Ostrogskich, która wnosi r. 1648 od 61, a r. 1650 od 32 dym. 2. G. , chutor, tamże, ob. Chabotów, Glinki Zgliczyn, wś, pow. sierpecki, ob. Zgliczyn t. XIV. Glinna 1. fol. dóbr Wojtkowice, pow. bielski gub. grodz 2. G. , ob. t. III, 75 Hlinna, wś i dobra nad Prypecią, pow. kobryński, gmina Oryżyn, 78 w. od Kobrynia. Wś ma 16 dm. , 200 mk. , cerkiew, 383 dz, włośc i 97 cerkiew. ; dobra, własność Tołubiejewych, z fol. Zawojatyn i Żorawek 1, 856 dz. 780 łąk i pastw, 566 lasu, 382 nieuż. Glinnik, ob. t. III, 75 Hlinniki, wś włośc, pow. bielski gub. grodz, gra. Aleksin, 25 w. od Bielska, 18 dm. , 136 mk. , cegielnia, 77 dz. Niegdyś folwark, własność marszałka Biłgorajskiego, po 1863 r. rozparcelowany między włościan. Ludność polska. Glinnik, wś, pow. ropczycki. Ob Glinik 2. Glinno, wś nad rzką Wartą, pow. sieradzki. Akt potwierdzenia zamiany części wsi Ubysławia na Sendów, przez ks. Leszka r. 1265 datowany Actum in Glinna super rippam Warte in glatie. Jestto wieś królewska, mająca w roku 1553 parafię z kościołem. Już w odległych czasach istniał tu kościół par. , p. w. św. Wita, do którego należał filialny w Brodni. Dziesięcinę z łan. km. dawano kolegiacie św, Michała w Płocku, zaś z fol. i karczem, plebanowi. Około roku 1636 Jan Wężyk, arcyb. wcielił tę parafię do Zadzimia. W roku 1866 odłączono je znowu i wtedy kościół w G. , został jako filia przyłączony do par. w Brodni Łaski, L. B. , I, 393 i przyp. Glinojeck, wś, pow. ciechanowski. Kościół par. istnieje tu już w r. 1578. G. należy do liczby wsi prestymonialnych kościoła płockiego, ma 1 1 2 łan. km. i młyn. Glinówka 1. wś, pow. dryzieński, par. Druja. 2. G. , zaśc, pow. połocki, własność Weryhów, z Podbereziem 84 dz. Glińsk, niem. Leimnitz, wś w Brandenburgii, pod Swiebodzinem. Wspom. w dok. z r. 1236 K. W. , n. 198. Glińsk 1. dwór i zaśc, pow. wiłkomierski, gm. Uszpole 8 w. . 2. G, urocz. , pow. prużański, gm. Michajłowska, należy do dóbr Joalin. Glińsk, Hlińsk, rzka, w pow. Winnickim, dawna nazwa Hnyłopiatki. Glińsk, Hlińsk, wś, pow. Winnicki, gm, Kutyszcze Małe, st. poczt. Pików, 242 dm. , 1, 463 mk. , cerkiew par. , szkoła, młyn. Osadzony we włości pikowskiej, zwanej pierwotnie gruntami Sniwodzkiemi nadanej w r. 1499 przez w. ks. Aleksandra, Aleksandrowi Kmicie. W r. 1525 G. i Pików występują jako puste horodyszcze. Włość pikowska po Kmitach dostaje się r. 1594 Sapiechom, a roku 1599 ks. Druckim Korskim, którzy w G. budują zameczek. W r. 1603 nabywają włość tę, ks. Ostrogscy od kn. Juria Druckiego, ożenionego z Bohdaną Filonówną Kmicianką Czarnobylską. W r. 1629 ks. Dominik Zasławski wnosi z G. od 176 dym. Na mocy tranzakcyi kolbuszowskiej r. 1753, G. z Pikowem i 32 wsiami, dany był Ant. Lubomirskiemu, wwodzie lubelskiemu. Do niedawna, G. był własnością Sobieszczańskich. Obecnie jedna z córek Wilhelma S. , Ewelina Oskierczyna ma tu 505 dz. Druga część 912 dz. należy do Miłoradowicza.

Gliniszcze

Gliniszcze

Glinka

Glinki

Glinna

Glinnik

Glinno

Glinojeck

Glinówka

Glińsk