wołyński, który zastawia swój majątek Zacharyaszowi Jaroszyńskiemu za 40, 000 złp. Obecnie D. należy do Mięczyńskich. Dobrcz, w dok. Dobrscha, wś, pow. bydgoski. W dok. z 1285 klasztor sulejowski zrzeka sie wsi Dobrów, Pieczewo, Czołpino i D. na rzecz klasztoru w Byszowie Ulanów. , Dok. , 218, 44 i 45. Wydawca Kod. Wielk. mylnie objaśnia te wieś jako Dobre pod Kołem K. W. , n. 2034. Dobre 1. wś, pow. radzymiński. W r. 1563, , oppidum Antiqaum Dobre, własność Dobrzynieckich, płaciło od 20 łan. , 5 piekarzy, 3 kraw. , 3 szewc, 1 miecznika, 2 przek. soli, tkacza, bań gorzałcz. , 2 rzeźn. , 3 przek. żelaza, zaś oppidam Novum Dobre, własność Ossowińskich, płaciło od 20 łan. , 3 rzeźn. , 3 piekarzy, garncarzy, 9 szewc, 2 bań gorz. , 3 przekup. , kowali. Szosu 12 fi. Cała parafia dobrzyniecka, w ziemi liwskiej, zaludniona była przeważnie przez drobna szlachtę. Ossowińscy z Ossowna i Dobrzynieccy z Dobrego wybili się swą. zamożnością. 2 D. , u Dług. Dobre major i minor, wś, pow. nowoaleksandryjski Puławy. Dawało dziesięcinę klasztorowi św. Krzyża lecz od 1442 r. wyrok sadu polubownego przyznał takowa bisk. krakow. L. B. , II, 555. 3. D. , ob. Dobrcz. Dobre 1. przys, wsi Czeliszczewicze, pow. kobryński. 2. D. al. Dobrosiele, dobra, pow. czerykowski. Od 1865 r. własność Rochańskich, 110 dz. , cerkiew. 3. D. , tamże, dziedzictwo Siestrzeńcewiczów, 130 dz. 4. D. al. Chrystoforówka. dobra, tamże, od 1881 r. Aleksandra Bakko, 644 dz. 5. D. al. Zarzecze al. Raków, wś nad rzką Biały Natop, tamże, gm. Koszany, 25 dm. , 225 mk. , cerkiew. 6. D. , wś, tamże, gm. Malatycze 5 w. , 107 dm. , 680 mk. ob. t. II, 70. Dobre Łozy, wś, pow. zasławski, gm. Łabuń, 49 w. od Zasławia, 22 dm. , 130 mk. Dobregriwe, niem. Dobbersaul, wś w Brandenburgii, pod Krosnem. W 1308 r. Fryderyk, bisk. lubuski, zrzeka się prawa do dziesięcin ze wsi D. , Budeehow, Lenda, Drewicz i innych K. W. , n. 916. Dobrejka, rzka, w pow. witebskim, lewy dopł. Dżwiny, wypływa z jez. Dobryna, płynie na płn. wschód na przestrzeni 6 w. i pod wsią Dobrianką ma ujście. Dobrejka, wś, pow. mohylewski, gm. Szkłów 12 w. , 41 dm. , 274 mk. Dobrenice, r. 1552 Dobrinicze major i minor, wś, pow. piotrkowski. W r. 1552 siedzą tu Rożniatowscy i płacą od 28 osad. , 7 1 2 łan. Dobrezino, wś włośc, pow. dzisieński, gm. Plissa 12 w. ; miała 45 dusz rewiz. , należała do dóbr skarb. Pieredoły. Dobrianka, wś przy ujściu Dobrejki do Dźwiny, pow. witebski. Dobrków, wś, pow. pilzneński. W połowie XV w. istnieje tu już kościół par. drewniany, p. w. Wniebowzięcia N. P. Dziedzicem wsi był Jan Nosh h. Topór. Dziesięcinę pobierali dawniej biskupi krak, lecz Zbigniew Oleśnicki nadał ja kościołowi miejscowemu L. B. , II, 294. W r. 1536 dziedzicami są Stanisław i Mikołaj Przedborowie Koniecpolscy, Jest dwór, fol, 2 stawy, 3 puste, 4 zagrod. , karczma plebańska. Do tychże Koniecpolskich należały w tej parafa wsi Parkosz, Mokrzec, Łabuzie, Złotorya i Jaworze. Lasy były wspólne. Dobra ocenione na 1, 600 grzyw. W r. 1581 posiada je kasztelan rozpierski Koniecpolski. Dobrocice, w dok. Dobrucice i Dobruchici, u Długosza Dobrzuczyce, wś, pow. sandomierski, par. Malice. Wymieniona w dok. z r. 1277 w liczbie włości klasztoru pokrzywnickiego Kod. Mał. , I, 110. Według dok. z r. 1284. klasztor koprzywnicki otrzymał tę wieś drogą zamiany za Zręcin. W połowie XV w. ma 8 łan. km. , dających czynszu po pół grzywny. Młyn dawał 5 grzyw. Dziesięcinę, wartości od 7 do 10 grzyw. , pobierał bisk. krakowski Długosz, L. B. , III, 387. Dobrocierz, właśc. Dobrociesz, u Dług. Dobraczesch, pow. brzeski Galicya, par. Wojakowa. W dok. z r. 1367 wspomniana wieś D. jako własność dziedziców Drużkowa Kod. Mał. , III, 208. W połowie XV w. liczne części szlacheckie i łany km. dają dziesięcinę 6 grz. do Wojakowy L. B. , II, 254. Dobrogostowo, niem. Dobergast, r. 1175 Dobrogostendorf, wś, na Szlązku, pow. strzeliński. W r. 1177 Mieszko, ks. całej Polski, potwierdza zamianę wsi Bogunowo i Dobrogostowo na Słupią, należącą do Konrada i Mojkona K. W. , n. 21, 22. Obecnie wś ma 73 ha, 27 dm. , 164 mk. 4 katol. ; dobra zaś 315 ha, 7 dm. , 174 mk. 30 katol. . Dobrogosty, wś, pow. łęczycki. Wspom. w dok. z r. 1357 śród włości arcyb. gnieźn. W r. 1385 Bodzanta, arcyb. , oddaje tę wieś do osadzenia na prawie niemieckiem Andrzejowi z Grzmiącej K. W. , n. 1354 i 1838. W r. 1576 płacono od 5 łan. km. , 1 pustego, 2 sołt. , 2 karczem, młyna, wyszynku piwa. Dobrohoszcza, chutor, pow. kamieniecki, gm. Kupiel 6 w. . 2. D. , Dobrogoszcz ob. t. I, 71, wś nad Smotryczem, pow. proskurowski, na płn. od Gródka, 120 dm. , 666 mk. , cerkiew par. , młyn. Dobrolewszczyzna, dobra, pow. dzisieński, gm. Miory; 1865 r. własność Jakuba Krupki, poprzednio Łukiewiczów, 122 dz. Leży nad rzką Orczanką. Dobromierz, r. 1540 Dobromyrz minor i major, wś, pow. konecki. W r. 1540 D. minor ma 5 działów szlach. , 5 fol. i 4 dwory, na piątym dziale nie mieszkał dziedzic Mikołaj Masłomią

Dobrcz

Dobrcz

Dobre

Dobregriwe

Dobrejka

Dobrenice

Dobrezino

Dobrianka

Dobrków

Dobrocice

Dobrocierz

Dobrogostowo

Dobrogosty

Dobrohoszcza

Dobrolewszczyzna

Dobromierz