ru św. Andrzeja w Krakowie, nadana przez Bolesława Wstydliwego. Prócz tego były dwa działy szlacheckie. Biskup krak. pobierał dziesięcinę do 10 grz. z łan. km. , działy szlach, dawały do Obrazowa L. B II, 352. 2. D, wś, pow. pińczowski. par. Stradów. W polowie XV w. dziedzic Kiełczowski h. Habdank. Łany km. , karczmy i zagr. dają dziesięcinę do 20 grz. kościołowi w Dzierzązni L. B. , II, 418. 3. D. , wś, pow. pińczowski, par. Sokolina. W polowie XV w. siedzą tu dwaj Rawici. Łany km. , karczma i zagr. dają dziesięcinę do 12 grz. altaryi w Pełczyskach, fol, zaś w Sokolinie L B. , II, 412. 4. D. , wś i kol. , pow. rypiński, gm. Pręczki, par. Rypin, ma 34 dm. , 270 mk. , 246 morg. Dębica, miasto, pow. ropczycki. W r. 1372, Swesko heres ac dominus Civitatis dicta Dambycza poleca Mikołajowi, poprzednio sołtysowi we wsi Lipiny, obecnie wójtowi w Dębicy, by miasto to osadził na 30 łanach, na prawie magdeburskim Kod. Małop. , I, 375. W połowie XV w. jest miastem, należącem do Jana Podgradzkiego h. Gryf. Ma kościół par. drewniany p. w. św. Małgorzaty, 12 łan. miejskich, wójtowstwo i fol. rycerski L. B. , II, 261. W r. 1536 należy D. do Aleksego Trzecieskiego i Jana Górskiego. Ma 76 domów miejskich i podmiejskich. Dział Górskiego ma 55 domów, łaźnię, młyn, jatki i wójtowstwo tu wcielone. Dochód, prócz młyna, 30 grzyw. Jest też dwór, fol. i młyn. Trzecieski miał 19 domów i 9 pustek, 2 sadzawki, role folwarczne. Czynszu grzyw. 13 gr. 20. Oceniono miasto na 1, 400 grzyw. W r. 1581 miasto płaciło szosu 9 fl. 24 gr. Od 8 3 4 łan. , od 24 rzem. , ód 5 zagr, 10 bań gorzałczanych, 2 kół młyń. , 10 komorn. Ogółem fi. 42 gr. 4 1 2. Dębicz, r. 1299 Dambicze, wś nad rzką Maskawą, pow. średzki. Wspom. w dok. z r. 1299 i 1304 K. W. , n. 826, 885, jako leżąca nad rzką Rezenicą. Dębiec 1. al. Dębicz, wś, pow. szremski. W r. 1294 Przemysław, ks. polski, nadaje wsi tej, własności Mirosława, syna Przedpełki, prawo niemieckie K. W. , n. 718. 2. D. al. Dąbcz, Dąbiec, wś, pow. wschowski. Jan Rydzyński, kaszt. międzyrzecki, założył tu, według wizyty z r. 1667, kościół p. w. św. Katarzyny. R. 1591 wymurowano wielki ołtarz. Dębina, kol. , pow. kolski, 4 w. od Kłodawy R. 1665 sław. Anna Bełchowa, wdowa, sprzedaje łąkę za lasem zw. Dembina, do m. Kłodawy należącym, sław. Maryannie Mycielowej, żonie kupca Szkota Księga Wyroków Landwójtowskich m. Kłodawy. Kolonie niemieckie powstały tu dopiero na początku w. XIX. W r. 1804 księgi kościelne wspominają Nowa Colonia al. DębinaOlędry. Dziś urządzono tu kantorat ewang. , zależny od zboru w Przedeczu. Dębina 1. urocz, , pow. białostocki, gm. Krypno, 2. D. , wś, pow. święciański, gm. i dobra Niestaniszki 7 w. ; miała 19 dusz rewiz. 3. D. , dobra, pow. trocki, 1 okr. pol. , gm. Jewie. Dębińska Wola, wś w par. Dębno pow. opatowski. Opisana przez Długosza L. B. , II, 465, jako własność bisk. krakow. przybierze w XVI w. nazwę Szczygiełkowa Wola ob. , 2. D. W. , wś, pow. brzeski, par. Dębno. Istniała już w XV w. i należała do Dębna L. B. , II, 271. Dębiszki, dwa zaśc, pow. poniewieski, gm. Skrobatyszki 6 w. , 41 w. od Poniewieża. Jeden należy do Baczyńskich 20 dz. , drugi Marcinkiewiczów, 20 dz. Dębniak, fol, pow. poniewieski, gm. Linkowe 6 w. , 50 w. od Poniewieża. Dębnica, r. 1236 Damnicia, w XVI w. Dambnycza superior i D. ecclesiastica, wś, pow. gnieźnieński. W 1236 r. Paweł, bisk. pozn. , oddaje część wsi D. , nadanej mu przez księcia, klasztorowi w HenrykowieR. 1253 Przemysław, ks. polski, zamienia dział swój w D. i wsi Gowarzewo, Konarskie, Waliszewo i Solec, na włość kościoła gnieźn. Tymieniec. W r. 1325 Janisław, arcyb. gnieźn. , zamienia D. na wieś kapituły gnieźn. Cotuń K. W. , n. 197, 320, 1052. Kościół par. p. w. św. Mikołaja i św. Jadwigi istniał tu już w w, XIV. Dziedzice wsi Latalscy przyjąwszy reformacyę, oddali kościół w zarząd kaznodziejom kalwińskim Gdy następnie powrócili do katolicyzmu, Eleonora Latalska, dziedziczka, r. 1726 wystawiła nowy kościół drewniany i przywróciła mu dawne dochody Łaski, L. B. , I, 47 i przyp. . Dębniki, wś, pow. wielicki. W reg. pob. z r. 1581 podana w pow. szczyrzyckim, w par. św. Jakuba na Kazimierzu, pod Krakowem, , Magnae procurationis, czynsz. 4, zagr. bez roli 25, 1 2 łan. karcz. Dziś właściwie przedmieście Krakowa, w którego skład zapewne wejdzie niezadługo. Dębno 1. Królewskie, dawniej Dambna, wś, pow. kolski. Szymon i Piotr z D. i Krzanu występują w dok. z r. 1241 Ulanow. , Dok. Kuj, 352, 4. W aktach kons. gniezn. z r. 1479 wspomniany już tutejszy kościół par. p. w. św. Michała. Kościół ten odnowiony z gruntu r. 1766, został w końcu zeszłego wieku wcielony do par. w Osieku Wielkim Łaski, L. B. , I 215. W r. 1579 starosta kolski płaci ze wsi Dębna od 7 1 2 łan. km. , 3 wójtow. , 2 zagr. 2. D. , w dok. Dambno, wś, pow. opatowski. Dawna własność bisk. krakowskich. W r. 1322 spotykamy tu Nankera, bisk. , załatwiającego sprawy dóbr kościelnych Kod. kat. krak. , I, 160. W dok. Jana Grota, bisk. krak. , ztąd datowanym, r. 1343 D. nazwane jest miastem m Dambno opido nostro. Reg. pob. z XVI w. nazywają D. wsią. Miała 1578 r. 14 os. , 9 łan. , 2 kom. W połowie XV w. wś biskupia, posiada

Dębica

Dębica

Dębicz

Dębiec

Dębina

Dębińska

Dębiszki

Dębniak

Dębnica

Dębniki

Dębno