dna z cerkwi, z muru wzniesiona r. 1861 kosztem hr. Ign. Platera; druga, na przedmieściu, drewniana z r. 1872. Jako siedziba udzielnych książąt Dubrowieckich wymieniona w latopisach po raz pierwszy pod r. 1183. Od r. 1321 w posiadaniu ks. Holszańskich. Z ręką ks. Anny Juryewny Holszańskiej cześć D. przechodzi do Olizara Kierdeja Mylskiego, który r. 1570 wnosi tu od 10 dym. rynk. , 1 dym. ubog. 2 gr. , 55 dom. ulicz. , 23 dom. uliczn. ubogich, od 1 domu w ulicy 4 gr. , z 9 wolan po 1 gr. , 9 ogr. po 1 gr. , 27 ogr. po 1 gr. , 2 ogr. po 4 gr. , 2 szynków gorzałcz. po 6 gr. , od 26 ogr. od 3 do 10 gr. . Nadto wnosi on z włości od 92 dym. , 17 ogr. po 2 gr. , 4 kół młyn. , 1 koła 12 gr. , 1 karcz. , 1 szynku piwn. 6 gr. , 1 służby zupełn 24 gr. Druga częścią D. władała siostra Anny Marya żona Andrzeja Montołta, następnie Michała Tyszkiewicza Kozińskiego, która 1571 r. wyszła po raz trzeci za kn. Andrzeja Kurbskiego i wniosła mu swe dobra. Rozwiódłszy sie z nim r. 1578 D. oddała naprzód synowi z pierwszego małżeństwa Montołtowi a r. 1585 córce z drugiego małżeństwa Barbarze Kozińskiej, zamężnej Andrzejowej Firlejowej. Od Firlejów D. przeszła do Sapiehów, Dolskich, poczem dostała się obecnym właścicielom hr. de Broel Plater. Pod koniec w. XVII fundował tu kolegium pijarów Jan Karol Dolski, marsz, w ks. lit. W r. 1740 wzniósł z muru kolegium i kościół Kazimierz Pniewski, rektor tegoż kolegium. Komisya edukacyjna zamieniła ten zakład na szkołę podwydziałową o 3 klasach, pod zarządem ks. pijarów. Dąbrowica 1. wś nad rz. Rabą, pow. bocheński. W XV w. łany km. dają dziesięcinę do 3 grz. pleb. w Chełmie. L. B. , II, 115. 2. D. , wś, pow. bocheński, pow. Gdów. W XV w. należy do par. w Niegowieci. L. B. , II, 117. Dąbrowice 1. os, miej. , pow. kutnowski. Podaniu o założeniu tutejszego kościoła przez Dąbrówkę przeczy fakt, iż poświęcony został p. w. św. Wojciecha i św. Stanisława. Istniał już na początku w. XV. Do r. 1840 stał tu drugi kościół św. Ducha ze szpitalem i osobnym prebendarzem. Łaski, L. B. , II, 456 i przyp. . W r. 1576 miasto królewskie D. w pow. orłowskim, ziemi łęczyckiej płaciło szosu 16 grzyw. fl. 25 gr. 18, poprzednio zaś 8 grzyw. Od 2 kół, 2 szewców, 2 krawców, 1 kowala, 2 kuśnierzy, 2 rzeźników, po 4 gr. od każdego. Od 6 karczem rocznych po 12 gr. , od 6 komor. po 7 gr. , od 4 bań gorzałcz. po 24 gr. , od 47 łanów po 20 gr. Suma ogólna fl. 66 gr. 6. Łęczyca wtedy dawała 207 fl. a Zgierz 46 fl. . Czopowe roczne przynosiło 96 fl. 11 gr. D. należały do starostwa przedeckiego a następnie kłodawskiego. Miasto otrzymywało od królów w latach 1507, 1544, 1576, 1618, 1720, 1748, 1750 i 1766 nadania lub potwierdzenia praw. Szewcy mieli ustawę cechową, potwierdzoną przez Stan. Augusta dn. 9 maja 1786 r. Zrujnowane przez szwedów, podług lustracyi z 1661 r. , miały tylko 10 dm. , które płaciły czynszu po zł. 1. W czasie lustracyi 1789 r. było dm. 115, komornych i ogrodowych 17, rzemieślników 8. Czynsz wraz z łanowem, z każdego placn lub domu po zł. 1, a z komornych po gr. 15, co wynosiło rocznie zł. 127 gr. 15. Do dworu winni dawać kur sztuk 113, licząc kurę po gr. 15, co wynosiło złp. 45 gr. 6. Majstrowie szewccy płacić winni po 2 złp. , a ich czeladź po złp. 1 rocznie, co czyniło złp. 23. Ciż mieszczanie płacili staroście od słodu młynkowego, od sztuki po złp. 3 gr. 15, co wynosiło złp. 92; 1 stolarz i bednarz płacili po 2 zł. Brał też dwór starosty od każdej sztuki słodu młynkowego po dwie ćwierci miary warszawskiej, co w ciągu roku uczyniło korcy 13, a licząc korzec po 4 złp. wynosiło 52 zł. Ogółem dochodu złp. 343 gr. 21. Stanisław August w r. 1770 nadał staroście Ignacemu Kossowskiemu wójtowstwo w D. , składające się z karczmy w mieście, stajni, gorzelni, browaru, słodowni, 2 chałup i wiatraka z chatą. Prócz tych, miał starosta gotowe opłaty z łopatkowego od żydów rzeźników zł. 40, od żydów innych czynszu złp 36, z wiatraka złp. 90, z dzierżawy łąk zł. 100, składowego z ról dzierżawionych zł. 112, od 116 stągwi piwa wyszynkowanego przez rok zł. 232, od 248 garncy gorzałki zł. 165 gr. 10. Dochód z wysiewów na wójtowstwie przyłączono do fol. Babskiego. Skarżyli się mieszczanie przed lustratorami na różnorodne nadużycia i uciemiężenia ich przez Jakóba Kretkowskiego, starostę przedeckiego, który im grunta zabierał, granice zmieniał, holendrów w boru osadził, pozwalając las tępić i na inne liczne bezprawia, jak np. napady zbrojne ludzi tegoż starosty na mieszczan, zabijanie ich przez tychże, zabory koni, bydła i t. p. Żalili się też ciż mieszczanie D. na Ignacego Gomolińskiego, instygatora kor. , który pastwiska, łąki i grunta D. do swych dóbr dziedzicznych Ossowa przyłącza, z ich ról inwentarze zabiera i w ich lesie D. każe fantować siekiery, a nadto bić i krzywdzić mieszczan, rąbiących drzewo w borze. Żalili się też na starostę kłodawskiego, że lekceważy prawa i przywileje, nadane przez królów; domaga się nieprawnie sepu owsa z każdego łanu po korcy 3, że niszczy ich łąki i lasy, że na pastwisku miejskim osadził kilkunastu holendrów, że we własnym ich lesie zabrania im wrębu, że przez złe rowy mają zalewane grunta, że przez lat kilkanaście składanych do jego depozytu przez mieszczan pieniędzy, teraz potrzebnych na reperacyę miasta, oddać nie chce, że im zabrał dom gminny i w nim szynk założył, że kilkadziesiąt korcy popiołu, z rudunku wypalonych, po obywatelach D. , zabrał samowolnie. Lustracya z r.

Dąbrowica

Dąbrowica

Dąbrowice