Dąbia, wś, na obszarze, której powstało; miasto Skierniewice. Wspom. w dok. z 1359 r. K. W n. 1404. Ob. Dęba t. II i Skierniewice t. X. Dąbie 1. mstko, pow, kolski. Wedle dok. z r. 1252 wś. płacąca dziesięcinę kościołowi w Dobrowie. Król Władysław pozwala r. 1397 Klemensowi z Jastrzębi, zastawie miasto królewskie Babie, trzymane w zastawie, Mikołajowi z Jastrzębca. Kod. dypl. pol. , I, 266. Widocznie więc D. otrzymało prawo miejskie wcześniej znacznie. R. 1578 płaci 18 fi. 19 gr. czopowego. Od 4 rzem. po 4 gr. , 1 kom. , 7 zagr. , 2 rzeźn. po 6 gr. , szynkarz i hanie gorzałcz. , ogółem fl. 2 gr. 22. Przy mieście 19 łan. i 25 osad. 2. D. , r. 1136 Poddambie, r. 1238 Podabe, wś, pow. włocławski. Pierwotnie własność arcyb. gnieźn. , następnie przeszła. w posiadanie klasztoru w Strzelnie, według dok. z r. 1238. K. W. , n. 7, 211. Ob. Chełmno. R. 1557 wieś, z kośc. paraf. , własność Tomasza Babskiego, ma 5 1 2 łan. km. , 5 zagr. , 1 km. Przyległy Redecz Krakowy, mający 4 1 2 łan. , 3 zagr. , też należy r. 1557 do Dąbskich. 3. D. , u Dług. Dambye, wś, pow. będziński. Długosz opisuje dwukrotnie tę wieś L. B. , II, 189, 198, lecz podaje w każdym opisie odmiennie nazwy właścicieli i szczegóły. Było tu 6 łan. km. , 2 sołtysie i 2 folwarki. Dąbie, wś nad Wisła, pow. krakowski. W dok. z 1254 śród posiadłości klasztoru zwierzynieckiego wymieniono Dambe cum pratis et omnibus utilitatibus. W r. 1306 Mirosław Rozen sprzedaje biskupowi krakow. 30 morgów in Dubis za 8 grzyw. Kod. kat. krak. . I, 53, 146. Później własność rajców krakowskich należała do par. św. Mikołaja w Krakowie. Łany km, dawały dziesięcinę klasztorowi w Mogile. L. B. , II 28. Dąbie, w dok. z 1220 r. dabbe, pow. inowrocławski, ob. Borzymie. Dąbkowa parowa, wś, pow. rypiński, ma 21 dm. , 204 mk. , 446 morg. Dąbkowice, w dok. z XV i XVI w. Domkowice, wś, pow. łowicki. Dawna wieś arcybiskupia, w ziemi sochaczewskiej, wspom. w dok. z r. 1359 K. W. , n. 1404, należąca do kasztelanii łowickiej. R. 1579 miały D. 16 3 4 łan. km. , 2 łany wójt. , 2 kom. Należały do par. św. Ducha w Łowiczu. Dąbkowice, ob. Dobkowice. Dąbroszyn, w XVI Dobroschyno, wś, pow. koniński. Istniał tu kościół par. p. w. św. Maryi Magdaleny i św. Katarzyny, założony zapewne w XIV w. W aktach kons. gnieźn. z 1418 r. występuje pleban tutejszy. Dziedzicami wsi w w. XVII są Złotkowscy. Dla braku dochodów parafią zniesiono r. 1815 a kościół rozebrano r. 1835. Łaski, L. B. , I, 275 i przyp. . Dąbrowa 1. wś, pow. warszawski, par. Chotomów, ma w 1870 r. 98 mk. , 97 morg dwor. , 152 włośc. 2. D. stara i nowa, dwie wsi, pow, sochaczewski, gm. Kampinos. W r. 1870 D. stara, wś. ma 291 mk. , 809 morg. ; D. nowa 204 mk. , 227 morg. 3. D. arciechowska, wś, pow. radzymiński, gm. i par. Radzymin, miała w 1870 r. 135 mk. , 412 morg. 4. D. radzymińska, gm. i par. Radzymin, miała 46 mk. , 214 morg. 5. D. wielka, wś, pow. sieradzki. Leszek ks. sieradzki udzielając r. 1276 Racławowi, synowi Domasława i jego synowi Dywisze pełne prawo rycerskie militale, nadaje im wieś D. , za rzeką zw. Trzebiczyna. Ulanow. , Dok. Kuj, 217, 42. Akt powyższy odnosi się prawdopodobnie do tej D. Wspom. też w dok. z r. 1375. K. W. , n. 1724. Kościół par. p. w. św. Michała Arch. istniał tu już r. 1442. Na początku XVI w. uboga parafia, złożona z jednej wsi nie miała plebana. Według wizyty z r. 1683 istniało tu bractwo św. Michała, utworzone r. 1628 i zatwierdzone przez arcyb. Wężyka r. 1629. Wizyty z r. 1683 i 1787 zaznaczają opłakany stan kościoła. Dziedzic wsi i kolator Lenartowicz, regimentarz konfed. wojew. kaliskiego. , nie chciał dawać plebanowi dziesięcin i zabrał grunta kościelne. Później, gdy dziedzice zabrali grunta plebańskie a dali w zamian same piaski, parafia upadła i bisk. Beresniewicz, wcielił ją do par. Chojne. Łaski, L B. , I, 419. Według reg. pob. z r. 1511 Dąbrowa wielka i mała należą do par. w Sieradzu. D. mała ma 6 łan. , karczmę, młyn a D. wielka 17 łan. km. i 2 sołtysie. 6. D. , wś, pow. noworadomski. W r. 1248 Kazimierz, ks. kujawski potwierdza nadanie ojca swego, Konrada, który obdarzył Spitygniewa, wojew. łęczyckiego, wsiami Dąbrowa, Rogaczow, Mąkoszyn w dok. Makosieze, może więc Maluszyce w par. Dąbrowa i Tarlino. Ulanow. , Dok. Kujaw. , 295, 11. Według Paprockiego, Konrad, ks. kujawski, łęczycki i dobrzyński, nadał tę wieś Spitygniewowi Poraicie, wojew. łęczyckiemu. Zapewne jego potomkowie w XVI w. założyli tu parafię i wznieśli kościół p. w. św. Jakóba Apost. i św. Stanisława. Łaski, L. B. , I, 514 i przyp. . 7. D. , wś, pow. iłżecki. W połowie XV w. ma 10 łan. km. , 2 karcz. z rolą, dające dziesięcinę do 8 grz. prepozyturze kieleckiej. Dwa fol. rycerskie dają do Szydłowca i Chlewisk. Parafia w Pawłowie. L. B. , II, 485. 8. D. , wś nad rz. Czarną, pow, opoczyński Nadana r. 1176 klasztorowi sulejowskiemu. W dok. z 1229 r. własność klasztoru. Arcyb. gnieźn. dziesięciny ze wsi nadał r. 1176 klasztorowi. K. W. , n. 587. W r. 1365 opat sulejowski, Hugo, sprzedaje sołtystwo w tej wsi Mikołajowi z Mironie i Wawrzyńcowi z Pomorzan za 40 grzyw. groszy praskich. Kod. Mał. , I, 335. Klasztor sulejowski założył tu parafię i kościół p. w. św. Piotra Apost. , zapewne jeszcze w w. XIV. Łaski, L. B. , I, 629. W r. 1577 opat sulejowski płaci tu od 1 łanu os. , 2 1 2 łan. pu

Dąbia

Dąbia

Dąbie

Dąbkowa parowa

Dąbkowice

Dąbroszyn

Dąbrowa