Burzysko, urocz. , pow. białostocki, 1 okr. I pol. , gm. i dobra Zabłudowo. Burzyły, wś, pow. wiłkomierski, 4 okr. pol. , gm. Owanty, 42 w, od Wiłkomierza, własność Stejblisów, 40 dz. Buściany, dobra, pow. trocki, 3 okr. pol. , gm. Butrymańce. W 1865 r. własność Baranowskich. Busiaż, wś i fol. , pow. Słonimski, 1 okr. pol. , gm. i par. kat. Kossów, 34 w. od Słonima Wś ma 17 dm. , 187 mk. , cerkiew, szkołę, 572 dz. włośc. i 113 dz. cerk. Pol. Nikotinych ma 104 dz. Busiły, wś włośc, pow. święciański, 2 okr. pol. , gm. Zabłociszki 3 w. ; miał 13 dusz rewiz. , należał do dóbr skarb. Zabłociszki. Busina, w dok. Buchine, wś, pow. sieradzki. W r. 1176 nadana klasztorowi sulejowskiemu. R. 1515 wś Bussyna ma 3 łany km. Busiszki, wś, pow. nowoaleksandrowski, 4 okr. pol. , gm. Abele, 42 w. od mta pow. Busk, w dok. Buszko, os. , pow. stopnicki. Klasztorowi p. w. N. P. Maryi nadaje r. 1210 niejaki Sławosz predia de Slawoschow z przyległościami i kościołem, na synodzie w Borzykowy. Kod. mał. II, 24. Grzegorz opat. w dok. z 1224 r. Kod. kat. krak. I, 23. Bolesław ks. krakow. potwierdza r. 1252 w Zawichoście, na prośbę swej siostry Salomei, przywileje nadane klasztorowi w B. przez Leszka ks. polskiego, przytem uwalnia dobra klasztorne od sądownictwa kasztelana wiślickiego i ciężarów prawa polskiego. Kod. dypl. pol. I, 65. O źródłach mineralnych tutejszych pisał B. Pawłowski O wodach mineralnych buskich Pam. Fizyogr. t. I, 1881. Tenże Kilka słów o soli Buskiej. Pam. Fizyogr. t. II. Michalski A. Nafta w Wójczy i zdroje miner, w B. Pam. Fizyogr. t. VII. Tenże Gidrotechn. izsliedow. minier. istoczn. Buskawo Kurorta. Petersburg 1894. Dr. Majkowski J. Busko wody siarczanosłono wapienne 1890 r. Dr. Grabowski J. Busko. Warszawa 1890. Por. Dr, H. Dobrzycki Zdrojowiska w gub. Król. Polskiego. Warszawa 1896 r. Busk, mto, pow. Kamionka Strumiłowa W dok. z 1411 r. występuje tutejszy pleban parafii rz. kat. R. 1531 miasto B. w ziemi bel zkiej daje szosu grzyw. 40 czyli fi. 64, z młyna kunaszowskiego o 2 kołach gr. 20. Pop z cerkwi gr. 15. W r. 1578 B. jest centrem powiatu w wojew. bełzkiem. Burmistrz z rajcami dają. szosu fl. 110. W wykazie pobor, po dano około 150 rzemieślników i handlujących jest już apteka, złotnik, 10 tkaczy, 150 żydów, 30 służących żyd. servisjudaicis, 5 rzem żydów, 4 młyny o 20 kołach. Ogółem fi. 316 gr. 6. Czojpowe fl. 487 gr. 2. Śledzio we fl. 61 gr. 6. Źr. Dz. t. XVIII. Busk, wś, pow. wilejski, gm. Parafianów, par. praw. Gniezdziłowo, w spisie urzed. niepodana. Buśki, kol, pow. łucki, gm. Kołki, 42 w. od Łucka. Buskowszczyzna, urocz. koło wsi Warowicze, pow. radomyski. Buśnie, wś, pow. kobryński, 1 okr. pol. , gm. Rohozna, 18 w. od Kobrynia, 351 dzies. Bussa, wś i urocz. , pow. kobryński, 5 okr. pol. , gm. Osownica, 98 w. od Kobrynia. Wś ma 283 dz. , urocz. należy do dóbr Mołodowo. Busza, ob. t. I, 481, wś, pow. jampolski, gm. Babczyńce, 45 dm. , 876 mk. , cerkiew, szkoła, 2 młyny. Powstała na sieliszczu Kużmińeach, należała do Burzyńskich. W 1589 r. Jan Zamoyski, kanclerz, nabywa B. od Buszyńskiego i siostry jego Bajbuzyny za 800 kóp gr. litew. Około 1613 r. przezwana Zdzisławiem Trzymał ją w tym czasie Maciej Jabłonowski. W 1629 r. należy do Tomasza Zamoyskiego, który wnosi z niej od 360 dym. Wykazane jako mstko. Obecnie własność Karola, Józefa i Stanisława Orzechowskich, posiadających 2741 dz. 270 lasu. Buszacin, wś i fol, pow. rzeczycki, gm. Chotmecz, 35 w. od Rzeczycy. Wś ma 13 osad; folw. około 13 wł. Dziedzictwo Wiszniewskich. Buszble, wś, pow. nowoaleksandrowski, 1 okr. pol. , gm. Dusiaty, 25 w. od mta pow. Buszcza 1. wś nad rz. Zbytynką dopł. Wilii, pow. dubieński, gm. Buderaż 7 w. 36 w. od Dubna, 25 w. od st. dr. żel. Rudnia. W pięknem położeniu, u stoku gór, pokrytych lasem sosnowym, ma wraz z wsiami wchodzącemi w skład parafii Mosty i Borszczówka 120 dm. , 760 mk. , cerkiew drewn. z 1858 r. Wś B. dzieliła losy Buderaża ob. . W 1584 r. wniesiono z niej z części należącej do Ostroga od 12 dym. , 3 ogr, 4 podsus. , 1 koła waln. , 1 folusza, z części zaś do włości miasta Dubna od 6 dym. , 2 ogr. W połowie XVII w. własność ks. Dominika Zasławskiego, w dzierżawie Zacharyasza Antonowicza, miała 1650 r. 70, a w 1651 r. 23 dym. W 1653 r. pusta. Na mocy tranzakeyi kolbuszowskiej w 1753 r. oddana z 70 innemi wsiami ks. Stanisławowi Lubomirskiemu, potem Duninów Karwickich, w 1816 r. przeszła do Swiejkowskich. W 1859 r. nabył Wronowski, a wr. 1879 na licytacyi przez Andrejewych, mających tu 3515 dz. 2. B. , wś, pow. dubieński, gra. Sudobicze, par. praw. Studzianka, 22 w. od Dubna, 53 dm. , 334 mk. Własność niegdyś biskupów łuckich. Buszcze, wś, pow. brzeżański. W r. 1378 miasteczko Buscze należało w części do Jana Świerskiego, którego dział Tatarzy spalili, były 2 pługi i pop. Dział Leśniowakiego miał 2 pługi i popa. Wspom. w dok. z 1431 r.

Busk

Burzysko

Burzysko

Burzyły

Buściany

Busiaż

Busiły

Busina

Busiszki

Buśki

Buskowszczyzna

Buśnie

Bussa

Busza

Buszacin

Buszble

Buszcza

Buszcze