wnosi z 6 dym. i 5 ogr. po 4 gr. ; część należy do Hrehorego Uliewicza Hulewicza. W 1577 r. Paweł Kozinski z samych B. płaci od 3 dym. , 3 ogr, W 1583 r. Michał Kozinski wnosi z części B. z 8 dym. , 4 ogr. , a Paweł Kozinski z 2 dym. , 3 ogr. , 4 podsus. Część wraz z częściami Watyna i Serhowa, posiada Stanisławowa Chmielewska, która wnosi z nich z 8 dym. , 8 ogr. W połowie XVIII w. własność Jana i Aleksandra Grotowskich, mają w 1648 i 1649 r. 10 dym. a w 1650 r. 12 dym. Boryskowo, w 1653 r. Borysowo, wś, pow. wieliski, gm. Baranowo. W 1653 r. wymienione we włości sorockiej. W 1767 r. podane jako punkt pograniczny pomiędzy powiatami wieliskim i uświackim. W 1765 r. wchodziła w skład sstwa sawińskiego. Boryskowszczyzna, pow. wilejski, ob. Borysowszczyzna. Borysław, wś, pow. skierniewicki. Dawna własność arcyb. gnieźń. , wspominana w dok. z 1359 r. K. W. , nr. 1, 404. W r. 1579 wś B. w kluczu skierniewickim ma 10 1 4 łan. km. i 2 wójt. Borysław, wś i os. górn. , pow. drohobycki. W r. 1508 Klimko Borysławski h. Srzeniawa płaci z dóbr swych B. i Uliczna gr. 18. W r. 1515 ze wsi Borzislaw płacą od 4 łan. , mfyna. Popostwo puste. Pierwszą wzmiankę o wsi znajdujemy w dok. z 1460 r. Borysławice, kościelne i zamkowe, dwie wsi nad rz. Rgielewką, pow. kolski, gm. Krzykosy. Wspom. w dok. z 1384 r. K. W. , nr. 1, 825. W księgach grodu łęczyckiego z 1397 r. występuje Piotr, pleban z B. , który ma sprawę z Andrzejem, bisk. wileńskim, o połowę wsi dziedzicznej Wólka, leżącej w ziemi łęczyckiej. Spór ten toczył się i w r. 1398. Według wizyty Łaskiego w r. 1521, do par. należały Grodna, Barłogi, Kruszyna, Bylice podwójne, Krzykosy, Dąbrówka, Złota i Bielawy, później przybyło Felicyanowo Lib. benef. , II, 446 7. Założony kościół ten przez dziedziców, ztąd jus patronatus do nich należało. Antoni Gorzeński, podstoli kaliski dziedzic wsi, wystawił nowy z drzewa, 42 łok. długi, 20 szer. a 30 wysoki, o czem głosi napis na belce. Ks. Ignacy Bardziński, proboszcz i dziedzic B. założył r. 1798, przy kościele szpital, zapisując na ten cel około 7, 000 złp. Pisze on w r. 1808 ustawę dla bractwa św. Izydora i Różańca św. , którą Papież Pius VI potwierdził; w końcu, jako arcyb. gnieźń. r. 1811, konsekruje świątynię. Pobytu jego liczne zostały tu ślady. Prócz autobijografii w aktach kościelnych, składa wydawane przez siebie dzieła do biblioteki miejscowej. Za staraniem ks. Gąsiorowskiego, proboszcza, kościół ten, został r. 1855 odbudowany. Najcenniejszym klejnotem zakrystyi tutejszej, jest kielich srebrny, grubo złocony, którego gockie napisy w otoku, oraz kształt, wskazują na wiek XV. Wykopany przy budowli pod zamkiem, pochodzić musiał z kaplicy zamkowej, herby zaś Korzbok, oraz Grzymała, wskazywać się zdają na ofiarodawców. Ob. Wiadom. numizm. archeol. z r. 1893. B. Zamkowe, wś przyległa, posiada ruiny zamku. Gniazdo Srzeniawitów Borysławskich, pod koniec XIII w. przeszła we władanie Jastrzębców. W liczbie obrońców spotwarzonej królowej Jadwigi, staje r, 1384 Mikołaj Jastrzębiec de Borzisłavice. W epoce tej musiał B. nabyć Wojciech Jastrzębiec, naówczas kanclerz królowej, a ostatecznie Prymas, który postanowił, tak zamek łowicki, jako też B. , Jastrzębiec i Rytwiany, doprowadzić do stanu obronnego. W tym celu, w r. 1435, przyjął w usługi mistrza puszkarskiego Grzegorza z Osieka, Morawczyka, któremu nadał w dożywocie dwie wsie arcybiskupie, w lat bowiem kilka, gdy po śmierci arcyb. , nastąpiły działy, przy opisie B. wspomniano liczne machiny wojenne. Do zamku należały wtedy następujące włości Barłóg, Górka średnia, Słupca, Komorzany Pomorzany, Dąbrówka wielka i mała, Dąbie, oppidum. Siemszyce, Oraczew, Sierpów, Konary, Leśnica, Chocieszów i Wola Chocieszowska Helcel. Pomn. prawa II, 442 4. Bogactwa tu nagromadzone, przypadłe Sciborowi Jastrzębcowi, skusiły Dersława z Rytwian, brata jego, iż nocą najechał zamek i zagrabił skarby. Nie przepuszczono wtedy i kaplicy zamkowej, hojnie zaopatrzonej w aparaty. Fundusze kapelanii stanowiły dziesięciny wytyczne w Zawadkach, Wołodrzy i Czołowie z obowiązkiem odprawiania 4 mszy św. Szacowano ją zaś na 2 grzywny srebra Lib Ben. , II, 448. Z aktów uposażenia kościoła farnego w Łęczycy, dowiadujemy się, że prawo prezenty do altaryi św. Krzysztofa w kościele tym, przywiązane do dziedziców B. , przysługiwało Mikołajowi wojewodzie sieradzkiemu i żonie jego Ewie. Był to zapewne Mikołaj z Brudzewa h. Pomian 1478 r. . Według Lib. Ben. Łaskiego, patronat kaplicy zamkowej, należał do Jarosława Łaskiego, wojew. sieradzkiego, brata arcybiskupa, który trzymał te dobra zastawem. W połowie XVI w. B. należały do Russockich, Zygmunt I, r. 1547 upomina dzierżawcę Dąbia, Mikołaja R. , kaszt bieckiego, o krzywdy mieszczanom wyrządzone, a mianowicie, że ich znagla do wożenia piwa do zamku swego w B. Baliński. Star. Pol. . Tenże Mikołaj r. 1576 płacił z B. od 7 łan. , ogrod. 2, karczmy, 8 zagrod. , dziedziczką B. kościelnych, jest Dorota z Borysławskich Ponętowska, wdowa po Stanisławie, mająca łan. 8, karczmę i 8 zagrod. Zniszczyli zamek w XVII w. Szwedzi. Obecnie B. Zamkowe, własność Iłowieckich, liczą 10 dm. , 115 mk. , folw. 4 dm. , 95 mk. B. kościelne w posiadaniu Lintów; wś ma 11 dm. , 297 mk. , folw. , 7 dm. , 31 mk. ; os. kośc, 1 dm. , 7 mk. Do par.

Boryskowo

Boryskowo

Boryskowszczyzna

Borysław

Borysławice