Białołęka, wś, pow. warszawski. Jakób z B. chorąży warszawski występuje w dok. z 1417 i 1430 r. Kapica, Herbarz, 41. W r. 1580 wieś szlach. Biała Łęka w par. Tarchomin, ma w trzech częściach Golińskich, 17 8 4 łan. os. , 5 1 4 pustych, 3 4 wójtow. , młyn i rzeźnika. W r, 1827 własność emfiteutyczna wieczysta dzierżawa, a więc zapewne poprzednio królewska, ma 27 dm. , 429 mk. Białołówka ob. t. I, 191, mstko nad Rastawicą. , przy dr. żel. płd. zch. , pow. berdyczowski, gm. Białołówka, 40 w. od Berdyczowa, 15 w. od st. poczt. i dr. żel Koziatyna, 827 dm. , 5, 288 mk. , 2 cerkwie, kościół par. katol, kaplica, synagoga, szkoła, ambulatoryum, 3 młyny, 8 wiatraków, apteka. Gmina, w płn. zchd. części powiatu, obejmuje 1 mstko, 3 sioła, 4 wsi i 1 słobodę, 11, 367 mk. 1, 044 katol. i 1, 905 żydów i 13, 484 dzies. 9, 162 roli orn. , 1, 822 łąk, 809 lasu, 512 wody, z czego 4, 560 dz. należy do własności większej, 7, 734 do wło ścian, 512 do skarbu, 306 do cerkwi. B. zwana pierwotnie Rastawicą, długo pustynią u Czarne go szlaku leżąca, nabyta została 1595 r. przez ks. Koreckich, lecz dopiero po 1608 r. osadzo na. W 1628 r. ks. Karol Korecki, wwda wo łyński, wnosi z niej od 20 dym. rynk. , 60 ulicz. , 10 ubog. , 3 komor. , 7 rzemieśl. Włość białołowiecka rastawiecka, ogarniająca całe górne dorzecze Rastawicy dopł, Rosi i mająca 8, 17 mil kw. obszaru, obejmowała Dorokamówkę Derhanówkę, dziś przedmieście Białołówki, Ohijewkę, Pruszyńce, Sokole, Zozulińce, w ogó le 26 wsi, mających 85 osad, 92 zagr. Mona stery, męzki z domem dla podróżnych i wraca jących z jasyru i żeński, założone pomiędzy 1612 a 1626 r. przez ks. Annę z Chodkiewiczów Korecką, otrzymały z jej daru wś Pokotyłówkę oraz zapis na Żeżolowie. Anna Korecka w testamencie z 1626 r. przekazuje synowi Ka rolowi B. Po jego śmierci w 1633 r. właści cielką B. została córka Samuela Koreckiego. W 1650 r. Katarzyna Potocka wnosi z B. od 76 dym. Białołozy al Załozy, wś, pow. słonimski, 5 okr. pol, gm. Luszniewo, 36 w. od Słonima, 207 dzies. Białołuże, Białołużje 1. fol. , pow, borecki. Od 1876 r. własność Baranowskich, wraz z Czuryłowem, ma 210 dzies. 2. B. , wś, pow. wieliski, gm. Baranowo. W 1765 r. w ławnictwie aleksiejewskiem wójtowstwa usmyńskiego. Białołuzka, wś, pow. ihumeński, gm. Hrebionka, 20 w. od Ihumenia. Białomierkispin, jezioro, w pow, święciańskim. Białomojki, wś, pow. lucyński, gm. Pyłda, zamieszkała przez Estów. Białomosze, wś, pow. oszmiański. 4 okr. pol, gm. i dobra hr. Czapskich Derewno. Białopol ob. t. I, 192, mstko nad rzką Kijanką, dopł. Hujwy, pow. berdyczowski, gm. Białopol, 22 w. od Berdyczowa, 315 dm. , 2, 810 mk. , cerkiew drewn. z 1845 r. , kościół par. katol, szkółka, szpital, młyn i wiatrak. Obecnie hr. Tadeusz Tyszkiewicz ma tu 476 dzies. i tyleż hr. Kamilla Tyszkiewicz. Gmina obejmuje 1 mstko, 5 siół, 3 wsi, ma 10, 979 mk. 365 katol, . 1, 139 żydów i 13, 457 dzies. 11, 080 roli, 268 łąk, 976 lasu, z czego przypada 6, 134 dzies. na własność większą, 7, 004 włośc. Włośc bernawska, też białopolską zwana, na płd. Kodni a u wschodniej ściany włości słobodyskiej, rozciągała się na 6, 20 mil kw. , ogarniając cały górny bieg Hujwy. W 1569 r. wniesiono z Iliaszówki i Bernawki z 1 dym. , 1 ogr. Jeszcze 1573 r. niebyło tu żadnego folwarku. Białopole, wś, pow. hrubieszowski. Przybysławski Wł. Skarb srebrny znaleziony we wsi B. Wiad. num. archeol. ur. 35 z 1898 r. . Białopole, Biełopole 1. , w dok. Biłopole, wś, pow. włodzimierski, na płn. zachd. od Horochowa, gm. Świniuchy, 50 w. od Włodzimierza, 51 dm. , 380 mk. Własność niegdyś Chrebtowiczów, drogą wiana za Anną Chrebtowiczówną, córką Wasila, przeszło wraz z Worbicznem, Komuchami i Zaszczytowem do Andrzeja Michałowicza Sanguszki, co potwierdza król Zygmunt w 1528 r. Z dóbr tych zobowiązany był do opatrywania 5 horodni i jednej wieży zamku włodzimierskiego. Majętności te poprzechodziły w obce ręce. W 1577 r. B. należy do Iwana Czaplicza Szpanowskiego, który wnosi ztąd od 28 dym. , 4 ogr. po 4 gr. W 1583 r. w posiadaniu Prusinowskiej, podstoliny wołyńskiej, płacącej z 8 dym. , 11 ogr. W 1653 r. część należy do Wacława Hulewicza. Poczem kolejno Sanguszków, Leduchowskich, Czapskich, obecnie w schedzie hr. Feliksa Czackiego. 2. B. , wś nad dopł. Chomoru, pow. zasławski, gm. Hryców, par. praw. Mokijowce, 20 w. od Zastawia, ma 144 dm. , 749 mk. 85 katol, 6 żydów; cerkiew drew. z 1731 r. nadana ziemią przez ks. Janusza Sanguszkę 1794 r. ; szkółka. W 1589 r. zniszczona i spalona przez tatarów. Należała do Krzysztofa Łabuńskiego. Następnie Jakubowskich, Sanguszków. Obecnie hr. Potockich. Białoruś. Do wyliczonych w t, I opracowań dodajemy Weryho Wł. Podania białoruskie Lwów, 1889. Pobóg Wł. Społecz. pol na B. Przegl. pol, 1893, t. 10. Por. Mińsk i Witebsk t. XIV. Białorusówka al. Białousówka, ferma, pow. bałcki, okr. pol. i st. poczt. Sawrań, gm. Baksza 3 w. , 30 w. od Bałty, 10 dm. Właśc. Sergiusz de Karrien. Obszar roli 2, 143 dz. , lasu 647 dz,

Białołęka

Białołęka

Białołówka

Białołozy

Białołuże

Białołuzka

Białomierkispin

Białomojki

Białomosze

Białopol

Białopole

Białoruś

Białorusówka