ki, gm. Grzymkowice, par. Osuchów, ma 76 mk. , 182 morg. dwor. i 12 włośc. W r. 1579 Bialle Jankowe alias Antoni w par. Biała. Siedzi tu częściowa szlachta, płaci od 2 1 2 łan. Białokosz r. 1580 Białłokosz i Białakoszcz, wś, pow. międzychodzki, pod Pniewami. R. 1278 Stefan i Dzierżykraj sprzedali ją. Mikołajowi, sędziemu pozn. K. W. , nr. 479. R. 1282 tenże Mikołaj nadał B. mającemu się budować klasztorowi dominikanek w Poznaniu, a Przemysław II uwolnił od wszystkich danin i powinności prawa polskiego, oddał klasztorowi sądownictwo i pozwolił osadzić na prawie niemieckiem. K. W. , nr. 504. W r. 1296 tenże książę nadane przywileje potwierdził. K. W. , nr. 743. W r. 1580 płacą tu zakonnice z klasztoru św. Katarzyny w Poznaniu od 11 łan. km. , 1 kom. , 4 zagr. , 1 pustki, 1 2łana karcz. Białokozy, okolica szlach. nad błotem Niecieczą, pow, grodzieński, 2 okr. pol, gm. Krynki, 43 w. od Grodna, 66 dzies. W 1558 r. należy do wójtostwa służebnych we włości kraśnickiej. Ma 20 włók gruntu średniego na służbę masztalerską wydanych. A iż w dworze J. Kr. Mci służą, tedy żadnego czynszu z tych włok płacić nie powinni, tylko za nadane im 92 morg. sianożęci płacić mają. 1 kopę 32 gr. Białokrynica, wś, pow kalwaryjski, gm. i par. Ludwinów, ma 20 dm. , 123 mk. Białokrynica 1. ob. t. I, 190, Biełokrynica, w dok. Bielakrynicza, Białakrynica, wś nad rzką. Dziadkowską Krynicą, pow. krzemieniecki, gm. Białokrynica, st. poczt. Krzemieniec 5 w. , st. dr. żel. Rudnia Poczajowska 20 w. , rozłożona na równinie, opadającej ku Ikwie, ma 68 dm. , 514 mk. 15 katol. . Posiada cerkiew paraf. drew. z 1728 r. W pobliżu której od 1890 r. wzniesiono nową z muru, kosztem dziedzica wsi Woronina. Cerkwie filialne we wsiach Andruha Mała 2 w. i Lisznia 5 w. . We wsi zarząd gminny, szkoła od 1873 r. , szpital, gorzelnia. Piękny zamek tutejszy, wzniesiony został na początku XVI w. przez ks. Zbaraskich. Po spaleniu w 1806 r. odrestaurowany w części przez dziedzica Sosnowskiego, w zupełności zaś przez ostatniego dziedzica Woronina. Pierwsza wzmianka o B. znajduje się w dok. z 1438 r. , którym to ks. Świdrygajło nadaje wsi prawo magdeburskie. W pierwszej połowie XVI w; wchodziła w skład wsi należących do zamku krzemienieckiego i 1545 r, została nadana przez Zygmunta Starego za wysługę Bohdanowi Białokrynickiemu. W czasie rewizyi zamku połowę wsi trzymał bojaryn ks. Czartoryskich Żdan, drugą zaś połowę żona Białokrynickiego. W 1578 r. Iwan Wasilewicz wnosi pobór z 1 dym. W 1583 r. przysiołek Biała Krynicze należy w części do Jarofiejowej Hosckiej 4 dym. , 7 ogr. , w drugiej zaś do Lwa Woronieckiego 6 dym. , 5 ogr. . Następnie własność ks. Zbaraskich, którzy zbudowali tu zamek, zniszczony przez tatarów 1605 r. , później jednak odbudowany. W zamku tym w 1617 r. Jerzy ks. Zbaraski podejmował królewicza Władysława. Po śmierci ks. Jerzego 1631, B. przeszła do ks. Wiśniowieckich. W 1675 r. tatarzy powtórnie spustoszyli wieś. W 1705 r. przybył tu hetman kozacki Mazepa i trzymał do chrztu córkę ks. Michała Serwacego. Jako wiano na Urszulę Wiśniowiecką, córkę Michała Serwacego, B. dostała się w 1725 r. Michałowi Radziwiłłowi. Od Radziwiłłów nabyli dobra Czosnowscy, którym zajęto za długi i sprzedano. Na licytacyi, kupił Woronin 1890, który testamentem zapisał całe dobra obejmujące 4, 797 dzies. , oraz 80, 000 rub. kapitału na założenie i utrzymanie szkoły rolniczorzemieślniczej dla włościan. Szkoła ta założoną została w 1895 r. Gmina należy do 1 okr. pol, obejmuje 20 miejscowości, mających 511 dym. włośc. obok 161 innych, 8, 704 mk. włościan, uwłaszczonych na 8, 359 dzies. ziemi. 2. B. , urocz. , pow. krzemieniecki, gm. Radziwiłłów, 32 w. od Krzemieńca, 19 mk. 3. B. al. Białokrynicze, wś, pow. zasławski, gm. Sudyłków 4 w. , st. poczt. Szepietówka 8 w. , st. dr. żel. Chrolin 5 w. , 27 w. od Zastawia, 153 dm. , 775 mk. 30 kat. , 10 żyd. . Cerkiew drewn. z 1856 r. , szkółka cerk. od 1886 r. , młyn, cegielnia. Wś wchodziła niegdyś w skład majętności Łabuńskich; w 1650 r. własność Jerzego Lubomirskiego, ma 53 dym. Następnie w kluczu sudyłkowskim Grocholskich, obecnie Jasińskiej. Białokurowicze, wś u źródeł Żerema, pow. owrucki, gm. Żubrowicze, st. poczt. Iskorość 60 w. , 69 w. od Owrucza, 172 dm. , 1, 158 mk. , cerkiew drewniana, kaplica nad źródłem. Do par. praw. należą wsi; Dywlin Wielki i Mały, Słoboda Topszewnia 12 w. i Rudnia Złotyna 3 w. . W całej par. 275 dm. , 2, 124 mk. prawosł. , 38 kat. Wś ta od 1525 r. jest własnością Sołtanów. W 1545 r. daje do Owrucza 6 służb i 4 kadzie miodu, W 1581 r. Sołtan wnosi z 6 osiadł, 2 zagr. po 6 gr. W 1607 r. palą tu popioły. Sołtanowie posiadają B. jeszcze w 1618 r. , poczem przechodzą do Niemiryczów, którzy siedzą tu jeszcze 1771 r. , w którym Tadeusz Niemirycz wydaje erekcyą dla cerkwi. Białolas; dobra, pow. szawelski, 1 okr. pol, gm. Błagowieszczeńsk, 45 w. od Szawel; własność Pożarskich, 600 dzies. Białolesie 1. obręb leśny dóbr Hruszowa, pow. kobryński. 2. B. al BiałyLas, wś, pow. nowogródzki, okr. pol i gm. NowaMysz, 41 w. od Nowogródka, ma 30 osad. 3. B. ob. t. I, 190, wś, pow. trocki, 1 okr. pol, gm. Jewie. Miała 22 dusz rewiz. ; należała do dóbr Popory. Białokosz Białokosz Białokozy Białokrynica Białokurowicze Białolas Białolesie