par. kat. Stężyca; 655 ha 523 roli or. , 5 łąk, 52 lasu; r. 1885 razem z wyb. Rygą. 24 dm. , 31 dym. , 197 mk. , 186 kat. , 11 ew. Za czasów krzyżackich należała do wójtowstwa mirachowskiego i rządziła się prawem polskiem. Według taryfy z r. 1648, gdzie płacono pobór podwójny a akcyzę potrójną, płacił tu p. Jan Żuromski od włók folw. , 2 ogrod. 2 fl. 16 gr. , Andrzej Żuromski od 3 włok folw. , 1 ogrod. 3 fl. 8 gr. , Lubiatowski od 1 wł. folw. i ogr. 1 fl. 8 gr. ob. Roczn. T. P. N. w Poznaniu, 1871, str. 193. Według taryfy na symplę z r. 1717 płacili tu Żuromski 12 gr. , Żuromska wdowa 16 gr. , Marcin Lewiński 10 gr. , Michał Czarnowski 10 gr. ob. Cod. Belnensis w Pelplinie, str. 97. Wizyta Rozdrażewskiego z r. 1583 wykazuje tu działy curiae, z każdego pobierał prob. po l0. gr. str. 22. Kś. Fr. Żurominek, dawniej Żuromin Kapitulny i Żeromino, wś i fol, pow. mławski, gm. Stupsk, par. Żurominek, odl. 12 w. od Mławy, posiada kościół par. drewniany, sąd gm. okr. III, karcz mę, 44 dm. , 395 mk. , 1363 mr. W r. 1827 by ło 19 dm. , 199 mk. Fol. Ż. Kapitulny, r. 1872 oddzielony od dóbr rządowych Mława, rozl. mr. 673 gr. or. i ogr. mr. 394, łąk mr. 28, pastw. mr. 76, lasu mr, 143, nieuż. mr. 15, obszar sporny mr. 18; bud. mur. 6, drew. 3. Wś ma 684 mr. W r. 1578 we wsi Zeromino Capituli płacono od 23 łan. km. , 7 zagr. z rolą, 1 rzem. Paw. , Maz. , 60. Parafia istniała tu już w XVI w. Obecny kościół zbudował r. 1754 pleban Jó zef Bońkowski. Wieś była widocznie własno ścią kapituły płockiej. Ż. Kapitulny, par. , dek. mławski, 1800 dusz. Br. Ch. Żuromia, rzeczka, w pow. borysowskim, wy pływa z lasów niedaleko wsi Makowie, i ubiegł szy w kierunku płd. około 14 w. , przy wsi Zamieżany uchodzi do rz. Mieżanki al. Bołotnicy. Nad rzką Ź. leży największa wś w pow. bory sowskim, Łosznica. T. S. Żurów, miasteczko, pow. rohatyński, 18 klm. na płd. zach. od Rohatyna, 15 klm. na płn. zach. od sądu pow. w Bursztynie, 8 Mm. na płn. zach. od urz. poczt. w Bukaczowcach. Na płn. zach. leży Hrehorów, na płn. Podmichałowce i Wasiuczyn, na wsch. Kołokolin, na płd. Czerniów, na płd. zach. Wiszniów. Środkiem obszaru płynie Świrz, dopływ Dniestru. W dolinie rzki leżą zabudowania miejskie; na zach. od nich Teodorówka. Druga część miasteczka Żurów leży o 9 klm. na płd. zach. od Żurowa część I, i sąsiaduje na zach. z Holeszowem, na płn. z Mołodyńcami, na wsch. z Wiszniowem, na płd. z Żurawnem w pow. żydaczowskim. Własn. więk. ma roli or. 565, łąk i ogr. 440, pastw. 64, lasu 1777 mr. ; wł. mn. roli or. 377, łąk i ogr. 315, pastw. 12 mr. W r. 1880 było 108 dm. , 723 mk. w miasteczku, 15 dm. , 90 mk, na obsz. dwor. , a mianowicie 10 dm. , 64 mk. w Żurowie część I a 5 dm. , 26 mk. w Żurowie cz. II 349 gr. kat. , 260 rz. kat. , 202 izr. , 2 inn. wyzn. ; 479, 334 Rus. . Parafia rz. kat. w miejscu, dek. doliński, archidyec. przemyska. Par. założył w r. 1621 Mikołaj Daniłowicz. Do par. należą Bortniki, Czeremchów, Hrehorów, Jawcze, Józefówka, Kołokolin, Łukowice, Oskrzesińce, Ostrów, Podmichałowce, Wasiuczyn z Olchową i Wierzbica. Kościół parafialny murowany, konsekrowany w r. 1774 p. w. św. Stanisława. Par. gr. kat. w miejscu, dek. żurawieński. Do par. należą Podmichałowce, Cerkiew par. p. w. św. Dymitra. Jest tu szkoła 1klas. , kasa poż. gm. z kapit. 3221 złr. i gorzelnia. Łaciński kościół par. , pierwotnie ostrołukowy założony został przed r. 1568 przez przodka Daniłowiczów, spustoszony przez pożar, odnowiony i uposażony został r. 1668 przez Mikołaja Daniłowicza według podania inwentarza tegoż kościoła. Napis zaś nad drzwiami pobocznemi umieszczony opiewa Daniłowicz, Regni Poloniae Supremus Thesaurarius, hujus sancti fundator hanc ecclesiam erexit A. D. 1621 d. 15 Septembris Roku 1816 kościół ten zamknięto z powodu ruiny. Odrestaurowali go Bartłomiej Małuja, dzierżawca dóbr, i proboszcz Antoni Tarnawski. Sklepienie w presbiteryum gotyckie, w nawie dawne sklepienie zdjęte i zaszalowane deskami płasko. Szkarpy z cegły podpierają całą budowę, szczególnie od wejścia, nad którem wznosi się wysoka wieża. Wnętrze kościoła mieści w presbiteryum ołtarz pięknej rzeźbiarskiej roboty, a w nawie dwa ołtarze, z których jeden dla nabożeństwa grec, obrządku. W presbiteryum po lewej stronie od głównego ołtarza, naprzeciw drzwi prowadzących do zakrystyi, umieszczony jest w ścianie piękny pomnik, przedstawiający matronę w zawiciu i w stroju z wieku XVI, postać naturalnej wielkości, w pozycyi leżącej, z głową ku nawie zwróconą, wykuta z alabastru, w tej okolicy często spotykanego. Tablica z napisem została przy restauracyi kościoła zatracona. Według inwentarza ma to być nagrobek Konstancyi Daniłowicżowej. Była ona starościanką parczewską, wdową po Małachowskim, staroście smotryckim, następnie trzecią żoną Jana Potockiego, podstolego kijowskiego. Żyła w drugiej połowie XVII w. Z małżeństwa Jana Potockiego z Konstancyą Daniłowiczową pochodził syn Teodor, ożeniony z córką Sapiehy, kanclerza w. ks. litewskiego. Portret olejno malowany na płótnie Jana Potockiego zawieszonym jest na przeciwległej od grobowca ścianie ob. Pomnik Konstancyi Daniłowiczównej w kościele obrz. łacin, w Żurowie. Podał Dr. J. Szaraniewicz. Przegląd areheol. , Lwów, 1882, str. 22. Miasteczko Ż. , niegdyś Dżurów zwane, założył na mocy przywileju Zygmunta I, Michał Daniłłowicz r. 1510, i odtąd pisali się Daniłowi

Żurbińska Buda

Żurominek

Żuromia

Żurów