namiotów, a trzeba przyznać, że armia jest wielka, piękna i wyćwiczona. Gdy w nocy zapała ognie, jest na co patrzeć. Właśnie tak bywa grób z lamp zrobiony w Wielki piątek u Bernardynów. Dnia jednego 48funtowa kula zwaliła namiot królewski. Całe wojsko z hetmanem Jabłonowskim na czele prosiło króla, aby dozwolił rozbić swój namiot opodal od armatnich strzałów, ale Sobieski nie zezwolił, żeby nie dawać złego przykładu. Szajtan, myśląc, że mu łaskę wyświadczy, przysłał agę z oznajmieniem, że za przyjęcie traktatu buczackiego ustąpi z Polski; Sobieski zagroził adze szubienicą, gdyby się poważył raz jeszcze tak go znieważyć. Jak zwątpię o obronie mówił to mi pozwolicie wyjść za strumień i zginąć z orężem w ręku. Ale nie zwątpił, lecz przeciwnie po 20dniowych zapasach Turcy znękani, upokorzeni, zdumieni, ofiarowali pokój. Dnia 14 października pisał Jan III do królowej z obozu Armistice przed wieczorem stanęło. Widzę, że szczerze korzystają z przyjaźni naszej i pokoju sobie życzą, mając dobrą o nas estymę. I taki zwykł bywać najlepszy pokój i traktat, gdy się jeden z drugim wprzód dobrze sprobuje. Ostatnia była próba z Wielkiemi bombami i granatami, ważne po 80 i więcej funtów. Ale za łaską Bożą wcale nic nam nie szkodziły. Główne punkta układu są te wrócenie jasyru, który pobrali tej kampanii; danie wojsk tureckich i tatarskich na każdego nieprzyjaciela na każdą naszą rekwizycją; wrócenie Grobu św. katolikom naszym; zabronienie zagonów tatarskich w ziemię naszą. Ukrainy wielką nam część ustępują i gdziekolwiek tylko prezydya są nasze. Na ostatek życzą, aby posłać posła do Porty, który, przerzekają, że nam wszystko sprawi, czegokolwiek tylko potrzebować będziemy. Pokój żurawiński podpisano dnia 17 października. Tegoż dnia zwiedził król baterye tureckie, pozwoliwszy Szajtanowi baszy przypatrzyć się obozowi polskiemu. Nazajutrz w niedzielę król na czele kilku chorągwi jazdy i kilku pułków piechoty wyszedł naprzód o pół mili nad brzegi Świcy, aby odebrać z rąk Turków jeńców chrześcian, w liczbie 12000. Nakoniec król poświęciwszy poniedziałek i wtorek niektórym ważnym sprawom i otrzymawszy wiadomość o obiorze papieża, przeprowadził wojsko przez Dniestr o pół mili na wzgórze, gdzie nazajutrz we środę dnia 21 października odprawiono nabożeństwo z kazaniem o pokoju i o szczęśliwym obiorze Papieża i odśpiewano Te Deum przy odgłosach potrójnej salwy wszystkiej strzelby ręcznej i wszystkich dział ob. Tatomir Ślady Jana III w kraju naszym, Lwów, 1883, str, 102. Żurawińska r. 1676. Pod 200le tnią rocznicę napisał Fr. Kl. uczycki. Kraków, 1876. Obóz Sobieskiego pod Ż. miał stać na tem miejscu, gdzie nowszemi czasy założył A. Słownik Geograficzny T. XIV. Zeszyt 167 Żebrowski Adamówkę, przysiołek gminy Podbereże. Potrzebę żurawińską przypominają dzisiaj na miejscu dwa pomniki, jeden wśród równiny, na dosyć wysokim nasypie, drugi w ogrodzie dworskim. O pierwszym, który jest dawniejszy, przechowuje ludność podanie, że na miejscu, gdzie on się obecnie znajduje, miał król Jan, zawierając ugodę z Turkami, złożyć swój oręż, w sąsiedniej zaś chacie, której ślad widoczny był jeszcze do niedawna, podpisał traktat. Na podstawie tego pomnika umieszczone są następujące napisy Pomnik wzniesiony na pamiątkę zwycięzkiej bitwy Polaków pod dowództwem króla Jana III Sobieskiego przeciw Turkom i Tatarom na tych polach stoczonej dnia 29 września 1676 r. . Po stronie przeciwnej Potomni, pamiętni bohaterskich czynów swych przodków, pomnik ten odnowili w 1772 roku Rysunek pomnika podał Łoski w dziele Jan Sobieski i jego rodzina. Warsz. , 1883, str. 101. Strzecha, Lwów, 1878, str. 474. Lu. Dz. Żurawskie, jezioro, w dobrach Świniary nad Wisłą, w pow. sandomierskim, gm. Łoniów. Ma 15 mr. obszaru. Żurawy 1. wś, pow. czerykowski, gm. Mchinicze, ma 41 dm. , 320 mk. 2. Z. , pow. słucki, ob. Żurawie. 3. Ż. , wś, pow. oszmiański, w 1 okr, pol, gm. Polany o 6 w. , okr. wiejski Suchodoły, o 11 w. od Oszmiany, 4 dm. , 16 mk. katol. w 1865 r. 12 dusz rewiz. ; należała do dóbr Bojary, Błażewiczów, 4. Ż. , zaśc. , pow. dryssieński, gm. Sarya, par. Rosica, ma 67 1 2 dzies. Żurbin, wś, pow. klimowicki, gm. Biełynkowicze, ma 63 dm. , 391 mk. Żurbińce 1. wś nad rz. Rastawicą, pow. berdyczowski, w 3 okr. pol. , gm. Mecherzyńce Dębowe, par. katol. Bieliłówka o 6 w. , odl. o 35 w. od Berdyczowa, ma 756 mk. W 1741 r. było tu 30 sadyb, w 1863 r. 560 mk. Posiada cerkiew p. w. św. Jana Bogosłowa, z drzewa wzniesioną w 1772 r. , na miejsce dawniejszej, istniejącej od 1732 r. , i uposażoną 43 dzies. W cerkwi znajduje się obraz Bogarodzicy, uważany przez lud za cudowny. Do par. prawosł. należy wś Pruszynka o 1 w. odl. . Przy cerkwi szkoła paroch. dla chłopców i dziewcząt od 1843 r. . W drugiej połowie zeszłego wieku Ż. z kilku sąsiedniemi wsiami przeszły w posiadanie rodziny Abramowiczów. W 1825 r. Joachim Burczak Abramowicz zapisał Ż. i Pruszynkę miejscowym włościanom na własność. 2. Z. , wś u źródeł Pustochy, dopł. Hujwy, pow. żytomierski, gm. Sołotwin, par. praw. Połowieck o 3 w. , o 34 w. od Żytomierza, o 8 w. od st. poczt. Reje, o 13 w. od Berdyczowa st. dr. żel. i par. katol. , ma 75 dm. , 579 mk. , cerkiew filialną p. w. Narodzenia N. M. P. , z drzewa wzniesioną w 1752 r. , uposażoną 43 dzies. ziemi. Własność Tereszczenki. Wś T. wspomniana 55

Żurawno

Żurawskie

Żurawy

Żurbin

Żurbińce