Żupany, wś, pow. owrueki, na płd. wschód od wsi Pieski. Żupawa, potok, lewy dopł. Łęgu, a właściwie jego odnoga. Rzeczki niziny półn. krakowskiej dzielą się na ramiona, zwłaszcza w czasie swego wezbrania, przy nizkim stanie wód odrywają się od głównej rzeki i płyną dalej jako samodzielne dopływy, zasilone bocznymi przytokami. Biegiem tych rzek kierują sztuczne kanały i chronią okolice przed zalewem. Taką to rzeczką jest właśnie Ż. , ujęta groblami, rozdzielona na ramiona. Płynie ze wsi Jeziorka, dokąd spływa od Grębowa odnoga Łęgu a z lasu Dąbrowy potok Jeziorko i przepływa dalej wieś Żupawę, w pow. tarnobrzeskim, w dalszym biegu jedno ramię łączy się z pot. Branką a drugie, prawe, płynie na Sokolniki i łączy się z Łęgiem, dopł. Wisły Karta wojs. , 3, XXV, 3, XXVI. St. M. Żupawa z Orliskami, wś, w pow. tarnobrze skim, nad pot. t. n. , odl. 10 klm. na wschód od Tarnobrzegu. Wólka Orliska 157 mt. n. p. m, składająca się z kilkunastu chat, leży w stronie zachodniej, u stóp małego wzniesienia, zwanego Orlą Górą 161 mt. n. p. m. Wraz z wólką ma Z. 145 dm. i 755 mk. 339 męż. , 416 kob. , 676 rzym. kat. i 79 izrael. Pos. tabularna hr. Tarnowskich z Dzikowa ma 1652 mr. obszaru, w tem 1288 mr. lasu, zresztą łąki i pastwiska; pos. mn. 2733 mr. roli, łąk i past. Osada ta pow stała w XVII w. Pawiń. , Małop. , 203. Ż. gra niczy na płn. z Furmanami i Sobowem, na zach. z Mokrzyszowem, na płd. z Jeziorkami a na zach. z Grębowem. Par. rzymkat. w Grębo wie. Mac. Żupenny, las w zachodniej stronie wsi Ryżawka, pow. humański. Żuperki, Żupierki, wś nad jez. Długiem, pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , gm. Łuck o 34 w. , okr. wiejski Ruda, o 64 w. od Dzisny, 10 dm. , 85 mk. w 1865 r. 30 dusz rewiz. . Żupka, część wsi Spryńki, w pow. Samborskim. Żupliki, dobra, pow. wołkowyski, w 1 okr. pol. , gm. Międzyrzecze, o 15 w. od Wołkowyska, własność Pietraszewskich, ma 282 dzies. 10 łąk i pastw. , 100 lasu, 61 nieuż. . Żupnik, potok, dopł. Rybnicy, w pow. kossowskim, ob. Sokólski Dział. Zupny, potok, prawy dopł. Wyrwy, w pow. dobromilskim, na obszarze gm. Huczko. Żuprany, mko i dobra nad rzką Oszmianką, pow. oszmiański, w 1 okr. pol. , gm. Soły o 6 w. , okr. wiejski Żuprany, śród wielkich i pięknych lasów położone, o 10 w. na wsch. od Oszmiany, przy trakcie poczt. do Mińska, a 61 w. od Wilna, ma 57 dm. i 284 mk. , w tem 5 prawosł. i 135 żydów w 1865 r. 79 dusz rewiz. kościół par. katol. , kaplica katol. , dom modlitwy żydowski, tartak, młyn. W mstku odbywają się trzy jarmarki do roku 29 czerwca, 25 lipca, 1 listopada. Obok mstka folwark, mający 1 dm. , 13 mk. 3 katol. , 10 żydów. Kościół paraf. katol. , p. w. św. Piotra i Pawła, niewiadomej erekcyi, przebudowany w 1852 r. przez Adama hr. Czapskiego. Parafia katol. , dekanatu oszmiańskiego, 5030 wiernych. Kaplica w Żupranach. Dawny zbór kalwiński przechował się jako stara, omszała drewniana budowla. Dobra należą do hr. Czapskich. W skład okręgu wiejskiego wchodzi mstko Ż. , wsi Barańce, Bojciule, Kiryłowszczyzna, Szumiliszki, Wołojcie i Zamościany, oraz zaśc. Barańce, w ogóle w 1865 r. 280 dusz rewiz. włośc. uwłaszczonych. Była to posiadłość ks. Radziwiłłów, z których Bogusław kościół tutejszy, niewiadomej fundacyi, p. w. N. M. P. Bolesnej i św. Piotra i Pawła, zamienił na zbór kalwiński, a fundusze sobie przywłaszczył. W wojnie z carem Aleksym Michajłowiczem kościół ten razem z mstkiem spalono. W tym też czasie kanonik wileński Paweł Kleczkowski, tytułujący się proboszczem żuprańskim, wyprocesował na księciu Bogusławie wynagrodzenie pieniężne. Świątynia, odbudowana przez kalwinów, istniała jeszcze w końcu panowania Augusta III. Odbywały się tu wielokrotnie synody wyznania reformowanego. W 1716 r. , podczas konfederacyi tarnogrodzkiej, powtórnie spalono mstko, które odtąd, przy zachwianiu się fortuny radziwiłłowskiej, podźwignąć się już nie mogło. Słynne były dawniej puszcze żuprańskie, odznaczające się wielką ilością grubego zwierza. J. Krz. Żupy, zaśc. rząd. nad pot. Olejką, pow. trocki, w 3 okr. pol. , o 49 w od Trok, 2 dm. , 10 mk. katol. Żur al. Zur, jezioro, pow. rzeczycki, na 3 toni, w r. 1754 należało do domin. Jołcza, Ro kickich. A. Jel. Żur, niem. Sauermuehle, 1789. Zuhren, młyn wo dny i tartak nad Sobińską strugą, przy jej ujściu do Czarnej Wody, pow. świecki, st. pocz. i par. kat. Osie, 4, 5 klm. odl. ; 133 ha 103 roli or. , 8 łąk, 10 lasu; 1885 r. 9 dm. , 44 mk. , 16 kat, 28 ew. ; własność pani Mentz. Według taryfy poborowej na symplę z r. 1717 płacił młyn tu tejszy 1 zł. ob. Cod. Belnensis w Pelplinie, str. 89. Mesznego pobierał ztąd prob. w Osiu r. 1649 jeden korzec żyta. Kś. Fr. Żura al. Żury, wś nad Dniestrem, pow. bałcki, okr. pol. Okny, gm. Cybulówka, par. katol. Rybnica, o 70 w. od Bałty, me 254 osad, 1192 mk. , 1962 dzies. ziemi włośc. , 2692 dworskiej wraz z Kietrosami i Żurką, 68 cerkiewnej. Po siada cerkiew p. w. św. Michała, wzniesioną w 1882 r. , z 1660 parafianami. Wś bezleśna, grunt górzysty, plantacya winogradu na 5 dzies. Należała do Lubomirskich, Grabowskich, dziś Moskalewa. Dr. M. Żuraciszki 1. wś włośc. nad rzką Ułą i przy linii dr. żel. warsz. petersb, , pow. trocki,

Żuławy

Żupany

Żupawa

Żupenny

Żuperki

Żupka

Żupliki

Żupnik

Żuprany

Żupy

Żur

Żura

Żuraciszki