7 izr. ; 936 Rus. , 11 Pol, 7 Niem. . Par. rzym. kat. w Kołomyi, gr. kat. w miejscu, dek. żukowski. We wsi jest cerkiew p. w. Zmartwych wstania. P. ; do par. należy Michałków. Jest tu kasa poż. gm. z kapit. 2304 złr. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr koron. , w ziemi halickiej. Dok. wydan. w Krakowie dnia 7 mar. 1548 r. nadaje Zygmunt I Andrzejowi i Mikołajowi Korycińskim w dożywocie miasto Żuków i wieś Żukocin Arch. kraj. we Lwowie, C. , t. 328, str. 378. W Warszawie dnia 11 maja 1695 r. pozwala Jan 111 Franciszkowi Zygmuntowi Gałeckiemu, kaszt. poznańskiemu, staroście bydgowskiemu, i Rozalii Dzieduszyckiej, małżonkom, ustąpić praw swych dożywotnich do wsi Żuków, Żukocin, Michałków i Łochowa na korzyść Pawia Szumlańskiego, porucznika chorągwi pancernej, i Józefa Szumlańskiego, biskupa obrz. gr. lwowskiego i administratora metropolii kijowskieej 1. c. , C. , t. 178, str. 1467. Według lustracyi z r. 1765 był Ż. i Żuków w posiadaniu Tadeusza Dzieduszyckiego, cześnika kor. , i Salomei z Trębińskich, z prow. 6031 złp. 22. , z czego kwarta 1507 złp. 28 gr. Wedle kontraktu z 4 stycznia 1779 r. sprzedano obie wsi Salomei Dzieduszyckiej za 34176 złr. Żukociński, potok, płynie w pow. kołomyjskim i uchodzi z praw. brzegu do Czerniawy, lew. dopł. Prutu. Żukojnie 1. wś włośc. , pow. święciański, w 1 okr. pol. , gm. Aleksandrya, okr. wiejski i dobra skarbowe Żeladź, o 8 w. od gminy a 28 w. od Święcian, 28 dm. , 315 mk. katol w 1865 r. 139 dusz rewiz. 2. Ż. al. Żykojnie, wś włośc. , tamże, okr. wiejski Stracza, o 38 w. od Święcian, 13 dm. , 181 mk. katol. w 1865 r. 85 dusz rewiz. , zarząd gminy. Naleźała do dóbr Sidoryszki, Paszkiewiczów. Żukońcie, folw. , pow. szawelski, gm. Żagory, o 75 w. od Szawel, należy do dóbr Liżyki. Leon Godlewski wymurował tu w 1860 r. kościołek, w miejscu spalonego w 1831 r. Żukoszyn, wś, pow. kobryński, w 5 okr. poL, gm. Odryżyn, o 106 wiorst od Kobrynia. W spisie własności ziemskiej nie podana. Żukota, os. na obszarze Pomorzan, w pow. złoczowskim. Żukotki, wś, pow. i gub. czernihowska, o 17 w. od Czernikowa, gm. Antonowicze, 122 dm. , 696 mk. , cerkiew, 12 wiatraków, gorzelnia, olejarnia. Żukotyn, wś, pow. turczański, 17 klm. na płn. zach. od sądu pow. w Turce, 4 klm. na płd. wsch. od urz. poczt. w Łomnej. Na płd. leżą Rypiany, na płn. wsch. Smereczka, na płd. wsch. Wołcza, na płd. zach. Boberka, na zach. Dniestrzyk Dubowy, na płn. zach. Berezek. Środkiem obszaru płynie Dniestr od płd. wsch. na płn. zach. W jego dolinie 512 mt. leżą zabudowania wsi. Na płn. wznosi się Babcówka do 779 mt. Własn. więk. ma roli orn. 17, pastw. 1, lasu 187 morg. ; własn. mn. roli or. 1527, łąk i ogr. 165, pastw. 178, lasu 12 morg. W r. 1890 było 133 dm. , 707 mk. w gminie; 1 dom, 3 mk. na obsz. dwor. 686 obrz. gr. kat. , 24 izr. ; 3, 707 Rus. . Par. rzym. kat. w Turce. Gr. kat. par. w miejscu, dek. żukotyński, dyec. prze myska. Do par. należy Berezek. We wsi jest cerkiew. Do dek. żukotyńskiego należą parafie Wołcze Górne, Gałówka, Gwoździec, Hołowiecko Górne, Hołowiecko Dolne, ziowa, Łomna, Michniowiec, Mszaniec, Rozłucz, Rypia ny, Tysowica i Chaszczów. We wsi jest szko ła 1klas. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr kor. , krainy rozłuckiej, w ekonomii Sam borskiej. Dokum. wyd. w Warszawie dnia 18 lutego 1683 r. zezwala Jan 111 na cesją doży wocia, które posiada Jan Rzeczycki, chorąży pułku pieszych dworskich, na wójtowstwie w Żukotynie, na rzecz Pawła Żukotyńskiego Arch. kraj. we Lwowie, C. , t. 166, str. 2297. Dok. wydanym dnia 3 maja 1686 nadaje Jan III mał żonkom Piotrowi i Maryannie Wołczańskim część wójtowstwa należącej 1. c. , C. , t. 451, str. 203. Do wsi Ż. ob. rkp. w Bibl. Ossol. Nr. 1255, str. 143; Nr. 1632, str. 196 i Nr. 2837, str. 103 do 105. Ob. także Dod. do Gaz. Lwow. , 1857, Nr. 22 i 1872, t. I, str. 155. Lu. Dz. Żukotyniec, potok, powstaje na obszarze wsi Żukotyn, w pow. turczńskim, i na terytoryum przyległej gm. Wołcze uchodzi do Dniestru z praw. brzegu. Żuków 1. wś i kol. , pow. błoński, gm. Grodzisk, par. Żuków, posiada kościół par. drewniany, 201 mk. W r. 1827 było 27 dm. , 192 mk. Pol. Ż. , oddzielony w r. 1858 od dóbr Faszczyce, został rozparcelowany na kolonie włościańskie, z obszarem 106 mr. ; wś Ż. ma 20 os. , 496 morg. Wieś ta była dawniej książęca, ztąd książęta mazowieccy erygowali tu parafię około r. 1520. Obecny pochodzi z r. 1677. Istniał tu podobno drugi kościół kaplica. Dykcyonarz Echarda nazywa Ż. miastem. W r. 1580 wś królewska Ż. , w pow. warszawskim, płaci od 4 zagr. z rolą i 1 koła młyn. Abraham Mieszkowski, podstarości błoński, płaci tu od 10 1 2 łan. km. Paw. , Maz. , 276, 277. Ż. par. , dek. grodziski dawniej błoński, około 1500 dusz. 2. Z. , folw. , pow. nowomiński, gm Ładzyń, par. Mińsk odl. 5 w. W r. 1875 folw. ten, oddzielony od dóbr Cyganka, rozl. morg. 106 gr. or. i ogr. mr. 21, pastw. mr. 5. zarośli mr. 79, nieuż. mr. 1; bud. drew. 3. 3. Ż. , wś i folw. nad rz. Bzurą, pow. sochaczewski, gm. Chodaków, par. Sochaczew odl. 6 w. , ma 299 mk. W r. 1827 było 21 dm. , 278 mk. W r. 1890 fol. Ż. rozl. mr. 576 gr. or. i ogr. mr. 422, pastw. mr. 67, lasu mr. 31, nieuż. mr. 36; budowli murowanych 8, drewnianych 8; Żukociński Żukociński Żukojnie Żukońcie Żukoszyn Żukota Żukotki Żukotyn Żukotyniec