, Leśnicę, Łysinin, Opole, Podolin, Rybitwy, Sielec, Skarbienice, Strzelce, Sweprawie, Urzuty, Wilczkowo, Żędowo, Żerniki nad Wełna. Z tych znikły osady Czaple, Leśnica, Opole, Rybitwy, Strzelce, Sweprawie i Urzuty. Posia dłości te obejmowały około 16651 ha. Z ośmiu folwarków arcybiskupich sprzęt wynosił w r. 1685 żyta kóp 679, jarki 23, pszenicy 108, jęczmienia 222, owsa 239, grochu 35, tatarki 3, prosa 4, lnu 5, konopi 2, rzepiku 4. Wysiano na zimę tegoż roku żyta kor. 497, pszenicy 44. Bydła miały te folwarki sztuk 132, trzody 94, drobiazgu 432. Owczarze, którzy mieli własne owce, obowiązani byli polowe przychówku od dawać do dworu a od każdego uchowanego dla siebie jagnięcia płacie po 20 gr. Wsi zaciężne i czynszowe liczyły wówczas 160 gospodarzy i zagrodników na 389 włókach, a ogólna liczba poddanych wynosiła około 2200 dusz. Oddawali rocznie zł. czynszu, 125 kapłonów, 32 kóp jaj, 143 kor. owsa, 389 łokci przędzy i dziesięcinę. Po rozbiorze część tych wsi prze szła na własność rządu, za co skarb pruski płacił arcybiskupom mała kompetencyą. Wedle lustracyi z r. 1794 5 większa część wsi pozosta łych przy kluczu żnińskim opłaca do skarbu arcyb. w miejsce czynszu, robocizny i daniny w naturze, od 1 włóki roli kmiecej po 145 zł. rocznie. Z wszystkich 389 włók wypadłoby więc 58405 zł. , oprócz z propinacyi, je zior, lasów i młynów, których wtedy było 6. Od r. 1436 klucz żniński wydawany był w dzier żawę. W r. 1436 dzierżawca jest Wojciech Kot z Dębna, brat arcyb. Wincentego; r. 1465 Benedykt z Łopienna a po nim Piotr z Szamotuł, kaszt. pozn. R. 1561 arcyb. Uchański pu ścił dobra w dzierżawę Stanisł. Czarnkowskiemu. Odtąd aż do zaboru trzymano się systemu dzierżawnego. Od czasu zbudowania kolei rogozińsko inowrocławskiej miasto Ż. oźywiło się i wzmogło. Powstała tu cukrownia. R. 1873 par. Ż. obejmowała 3152 dusz, zaś dekanat żniński archidyec. gnieźnieńskiej obejmował 30623 dusz, w parafiach Barcin, Chomiąża, Gąsawa, Gębice, Góra, Kwieciszewo, Ludzisk, Mogilno, Ostrowo, Pakość, Parlin, Siedlimowo, Strzelce, Szczepanowo, Trląg, Wenecya, Wilatowo, Wójcin, Żnin. W. Ł. Żnińskie jeziora, Wielkie i Małe. Pierwsze z nich leży na wznies. 78, 7 mt. npm. , ma 3, 5 klm. długości a 2, 5 klm. szerokości, zwęża się ku północy, w miejscu gdzie z niego wychodzi Gąsawka między Jaroszewem a Wilczkowem. Przesmyk między Wielkiem jeziorem a Małem, 1 klm. szeroki, w połowie zajmuje miasto. Wybrzeża płd. i zach. są niskie, wznies. około 90 mt. npm. , wschodnie zaś od Góry Arcyb. popod Wilczkowo sięga do 103 i do 106 mt. npm. Jezioro Małe, wznies. 78, 9 mt. npm. , ma długości 2, 1 klm. , szerokości około 0, 8 klm. , zwęża się na północy do 300 kroków. Do tej kończyny przypiera południowa część Żnina. Ztąd wypływa, zdążając do jez. Wielkiego, Gąsawka. Łączy się dalej to jezioro ze Skarbienickiem. Wpada do niego rzka Karkoszka, płynąca od Sarbinowa. Ob. Szubin t. , 59. W. Ł. Żobcze, pow. zasławski, ob. Żabcze. Żobina al. Antonowka, wś nad rzką Pietrowką, pow. gżacki gub. smoleńskiej, gm. Stołbowo, 23 dm. , 149 mk. , fabryka tkacka. Żobiszkis żmujdz. , ob. Żabiszki. Żobocz al. Żabocz, wś na rzką Szlamarką, pow. radomyski, w 3 okr. pol, gm. Potyjówka, par. praw. Janówka, o 20 w. od Radomyśla, ma 66 mk. Należała do dóbr Janówka, poprzednio Michałowskich, od 1882 r. Korczakow Siwnickich. Żobryn, w dokum. Żebryn, wś przy ujściu Stubły do Morynia, pow. rówieński, gm. Derażne, par. praw. Dżuksin o 2 w. , na płd. wsch. od Żukowa, 987 dzies. Własność hr. Antoniny Olizarowej. Podług reg. pobor. pow. łuckiego z 1577 r. wś Żobrin należy do Beresteczka p. Chwiedory Działyńskiej, która płaci z tąd z 2 dym. , 2 ogr. W 1583 r. należy do Klewania kn. Jurja Czartoryskiego, wnoszącego z tąd z 4 dym. ,. 5 ogr. Jabłonowski, Wołyń, 55, 88. Żochel al. Zochel, os. młyn. , pow. nieszawski, gm. Czamanin, par. Świerczyn, ma 11 mk. , 8 mr. dwor. Młyn wodny. W 1827 r. 1 dm. , 7 mk. Żochów, dziś Rzochów, miasteczo, w pow. mieleckim. Do podanych pod nazwa Rzochów szczegółów, tu dodajemy pominięte tam dane. W r. 1379 w Wiślicy Niemierza z Galowa w pow. stopnickim sprzedaje swe wsi Żochów i Trześń, Janowi z Tarnowa, kasztel. sandomierskiemu, za 300 grzyw. Kod. dypl. pol. , III, 321. Zapewne tenźe Tarnowski, mając w przyległym Rzemieniu swą rezydencyą zamek, założył na obszarze Ż. miasto. W r. 1439 biskup krak. Zbigniew Oleśnicki przyłącza świeżo załoźoną wieś Odsiekę do par. w mieście Żochowie Kod. dypl. pol. , III, 397. W r. 1506 Stanisław Tarnowski, dziedzic Źochowa, płaci 26 grzyw. z dóbr swych Żochów, Kiełków, Golczów, Książnice, Podleszany, Górki, Zdrzarzec, Tuszymia, Kościelów, Wola Ocieka, Kolbuszowa, Wyryna, i Wadowice. W r. 1536 miasto jest własnością Stan. Tarnowskiego, kaszt. sądeckiego. Mieszczanie płacą czynsz z łanów i odrabiają pewną liczbę dni, rzeźnicy dają 2 grz. i 6 kamieni łoju, rybacy 2 grzyw. Ogółem czynsze wynoszą 18 grzyw. 61 2 gr. , 30 korcy owsa i 30 kapłonów. Dochód z młyna, w sumie 21 grzyw. , pobierają mansyonarze w Żochowie Paw. , Małop. , 468 i 502. W r. 1581 miasto daje szosu fl. 12 gr. 24. Komorników 3 po 6 gr. , rzemieśl. 5, łaziebnik ubogi, młyn dziedziczny o 2 koł. , 3 banie gorzałczane, 2 Żnin Żnińskie jeziora Żobcze Żobina Żobiszkis Żobocz Żobryn Żochel Żochów