Z. 3, mylnie, za Ż Żarkowina, wólka do wsi Kopcie, w pow. kolbuszowskim, ma 7 dm. i 52 mk. Żarkowski Mech, błoto, w gub. smoleńskiej, na granicy pow. porzeckiego z bielskim, miedzy rz. Mężą, Wesołą i Trostną, ciągnie 17 w. na wschód od pustyni Ordyńskiej do granicy pow. bielskiego. Szer. od 4 do 10 w. Na niem dwa jeziora Białe i Czarne. Żarkowskie, jezioro, w pow. bielskim gub. smoleńskiej. Żarkowszczyzna, chutor, pow. wołkowyski, w 3 okr. pol. , gm. Dobrowola, o 48 w. od Wołkowyska. Żarłaki, wś, pow. wilejski, w 1 okr. pol. , gm. Mołodeczno o 8 w. , okr. wiejski Mojsicze, o 28 w. od Wilejki, przy b. dr. poczt. z Mołodeczna do granicy pow. mińskiego, 12 dm. , 99 mk. ; należała do dóbr Izabelin Nargielewiczów. Żarło al. Zażarłom, wś, pow. bobrujski, w 1 okr. pol, gm. Kaczerycze, o 7 w. od Bobrujska. A. Jel. Żarmieniszcze, Żermieniszcze, jezioro. pow. mozyrski, w gm. Turów, w lewej kotlinie Prypeci. A. Jel. Żarna, wś, pow. wołkowyski, w 4 okr. pol. , gm. Werejki, o 21 w. od Wołkowyska, 121 1 2 dzies. ziemi włośc. Żarnawka, potok, lewy dopł. Soły. Żarnele, okolica szlach. , pow. wileński, w 4 okr. pol, o 41 w. od Wilna, 4 dm. , 42 mk. 4 prawosł. , 38 katol. . Żarniszki, wś włośc. , pow. wileński, w 1 okr. pol. , gm. Niemenczyn o 6 w. , okr. wiejski Padziuny, o 29 w. od Wilna, 1 dm. , 14 mk. katol. ; należy do dóbr skarbowych Jęczmieniszki. Żarnokowszczyzna, zaśc. , pow. nowo gródzki, w 3 okr. pol. Nowa Mysz, gm. Jastreblewo, o 72 w. od Nowogródka. A. Jel. Żarnoła, struga, pow. mozyrski, w gm. Bujnowicze, powstaje ze zlania się strug Żabinka i Krynica, ginie w olbrzymich moczarach okolicy wsi Sinnica. A. Jel. Żarnomino, może Czarnomino, wś nie istniejąca obecnie, leżała na Pomorzu Gdańskiem. W dok. z r. 1250 Sambor, ks. pomorski, oświadcza, że sprzedał biskupowi włocławskiemu Mateuszowi wsi swe, a w tej liczbie i Ż. , za trzysta grzywien. W drugim akcie z r. 1237, po zaszłych sporach, przy pośrednictwie Krzyżaków z Torunia, zwraca Sambor biskupowi te wsi Kod. dypl. pol. , II, 598, 608. Por. Miłobądź i Wysin. Zarnosieki, zaśc. , pow. drysieński, par. Rosica, należy do dóbr Sarya, ma 35 dzies. Żarnów, rzeczka, ob. Stradomka. Żarnów, os. miejska nad strumieniem t. n. Sczepe w XVI w. , dawniej miasteczko, pow. opoczyński, gm. Topolice, par. Żarnów, odl. 16 w. od Opoczna, 30 w. od Piotrkowa a 17 w. na wsch. płd. od Sulejowa. Leży przy szosie łączącej Piotrków z Kielcami. Posiada kościół par. murowany, szkołę początkową, urz. gm. , mały browar, 82 dm, 1399 mk. i 735 mr. ziemi należącej do mieszczan. W 1827 r. 92 dm. , 713 mk. Zawiązkiem osady był starożytny gród, po którym pozostał dotąd wysoki okop, w pobliżu kościoła się wznoszący. Akt uposażenia klasztoru w Mogilnie wymienia Żarnów z daniną 21 2 grzyw. W potwierdzeniu posiadłości kościoła gnieźnieńskiego z r. 1136 wymieniony w liczbie grodów dających kościołowi dziesięcinę ze zboża, miodu, skór, opłat targowych i celnych. R. 1195 ks. Mieszko nadaje klasztorowi w Trzemesznie dziesiątą miarę miodu z grodu żarnowskiego. W liczbie dziesięcin nadanych kolegiacie sandomierskiej, wymienionych w akcie z r. 1191, jest capella de Zarnow, cum redditibus, et omnes decime castri ejusdem. Że zdawna istniało przy grodzie targowisko i miało pewne przywileje świadczy akt Leszka z r. 1221, w którym czytamy Młogie filius ejusdem Mikołaja z Piotrkowa, qui de mandato meo libertatem proclamavit foro de Sarnove Kod. dypl. pol. , I, 27. Akt Bolesława, ks. sandom. , syna Konrada, z r. 1232 wspomina o Meduna Sarnov, będzie to zapewne Miedzna. R. 1308 w Tęczynie uwalnia Łokietek wsi klasztoru sulejowskiego od cła w Żarnowie i targowego w Piotrkowie a r. 1318 pozwala król kmieciom i mieszczanom z dóbr klasztornych sprzedawać Zarnoviensi et Pyotrkoviensi. .. panem, carnes, sal, pernas et alia particulariter seu membratim Kod. wielkop. , Nr. 3, 7, 11, 1010; Kod. małop. , I, 5, 126, II, 49. 215, 243. Kolegiata sandomierska mając nadaną sobie kaplicę a więc parafią w Żarnowie, otrzymuje następnie pewne ziemie w Żarnowie i Sieleu. Wstydliwy aktem z 27 maja 1276 r. potwierdza nadania poprzedników dla posiadłości kolegiaty w Żarnowie i Sielcu co do zwolnienia od podwód. Potwierdza je także Leszek Czarny r. 1284 i ks. Bolesław 1288 r. Kolegiata przeznaczyła parafią żarnowską na uposażenie kantora. W r. 1415 otrzymuje osada prawo magdeburskie. Władysław Jagiełło r. 1417 potwierdza przywileje miasta a Kazimierz Jagielończyk uwalnia r. 1447 na sejmie w Piotrkowie Żarnów od wszelkich ciężarów. R. 1459 nadaje król miastu przywilej na jarmarki. W tym czasie według opisu Długosza L. B. , I, 321 i nast. Ż. stanowi uposażenie kantoryi sandomierskiej, którą wtedy zajmuje Otto ze Szczekarzowic Toporczyk. Miasto posiada kościół par. , p. w. Wniebowzięcia N. P. M. i św. Mikołaja, zbudowany wedle tradycyi przez Piotra Bunina, ko

Żarki

Zarnosieki