r. Anna Żabokrzycka pozywa pasierba swego Huryna Ż. o zajęcie 1 3 części wsi, zapisanej jej przez nieboszczyka męża. Dalej w t. r. Zeno bia Ż ustępuje 1 część Ż. Oksance, narzeczo nej swego syna Wasila. Wreszcie w tymże samym roku Marek Żorawnicki pozywa p. Świniuską o wydanie mu, między innemi wsiami i Żabokrzyk ob. Opiś akt. kn. kij. arch. . Podług reg. pobor. pow. krzemienieckiego z r. 1570 p Iwanowa Zabokriczka wnosi z części Zabokrzik z 16 dym. , 2 bojar putn. , 5 ogr. po 4 gr. , 12 ogr. po 2 gr. , 2 kół młyn. a Huryn Zabokriczki ze swej części z 5 dym. , 5 ogr. po 4 gr. , 4 ogr. po 2 gr. W 1583 r. maja tu części Hrehory Zabokrycki 1 dym. , 2 ogr. , Wasili Zabokrycki 1 dym. , 2 ogr. , Iwan Sokołowski 15 łan. , 16 ogr. , 6 ogr. , 2 kół waln. , 1 stępne, Szymon Zmudzki 1 dym. , 2 ogr. i Janusz Zabokrzyczki 10 dym. , 10 ogr. , 1 koło waln. , trzecia część 2 kół stęp. ob. Jabłonowski, Wołyń, 27, 142, 143, 147. Część Ż. musieli posiadać Żorawniccy Aleksander, klucznik i horodniczy łucki, Michał, Jan i Wasili, którzy w 1571 r. sprze dali połowę Żabokrzyk ks. Bohuszowi Koreckie mu, wwdzie ziemi wołyńskiej, ście łuckiemu bracławskiemu i Winnickiemu Arch. J. Z. R. , cz. I, t. I, str. 107 8. J. Krz. Żabolina, część obszaru gruntów należących do miasta Mysłowic. Żabołowska, dzierżawa królewska w da wnym pow. rzeczyckim, płaciła w r. 1775 kwar ty 1719 złp. 29 gr. i 2 szel. A. Jel. Żaborzyczka, ob. Żaborzyczka. Żaborzyce, wś nad Słuczą, pow. nowogródwołyński, gm. Baranówka o 1 w. , st. pocz. Połonne o 22 w. , st. dr. żel. Miropol o 21 w. , odl. o 33 w. od Nowogrodu Wołyńskiego, ma 214 dusz włośc. , 561 dzies. ziemi włośc. , 1330 dworskiej. Posiada cerkiew p. w. Podwyższenia Krzyża Św. , drewnianą, niewiadomej erekcyi, uposażona 19 dzies. ziemi. W cerkwi obraz N. M. P. Iwerskiej, uważany za cudowny, Do par. praw. naleźą wsi Żaborzycka Huta o 10 w. , Jałyszów o 8 w. i Pilanki o 3 w. . W całej parafii 144 dm. , 1187 mk. prawosł. , 858 katol. i 117 żydów. Cerkiew filialna we wsi Ulcha o 12 w. . We wsi smolarnia i młyn wodny o 4 postawach. Ż. należą do Orłowskich; niegdyś wchodziły w skład ordynacyi ostrogskiej. Żaborzycka Huta, wś, pow. nowogródwołyński, gm. Baranówka, par. praw. Żaborzyce o 10 w. , ma 29 dusz męz. włośc. , 36 dzies. ziemi włośc. , 311 dworskiej. Własność dawniej Szaszkiewiczów, obecnie Fasowiczów. Żaborzyczka, Żaboryczka, rzeczka, w pow. nowogródwołyńskim, prawy dopływ Słuczy. Bierze początek w lasach romanowskich, o 4 w. na płn. zach. od m. Romanowa. Płynie lesistą okolicą na przestrzeni około 20 w. , na Ulanówkę, Polanki, Rudnię i powyżej Żaborzyc ma ujSłownik Geograficzny T. XIV. Zeszyt 166. ście. Przybiera od prawego brzegu Makarynkę, od lewego Hniłuszkę. Żabot, jezioro, pow. mozyrski, w gm. Lenin, w kotlinie rz. Prypeci, połączone z nią strugami, o 4 w. na wschód od wsi Wilcza, długie na 1 w. , szerokie do 1 w. A. Jel. Żabotyn, pierwotnie Radywonowo, Radywonowskie sieliszcze, Radywonowszczyzna, mstko nad potokiem Żabianką al. Żabotynką, uchodzącą do rz. Taśminy w pobliżu Żabotyńskiego monasteru, pow. czerkaski, na pograniczu pow. czehryńskiego, w 1 okr. pol, gm. Żabotyn, o 50 w. na południe od Czerkas, ma 144 dm. , 1137 mk. podług spisu z 1885 r. 1043 mk. , podług Pochilewicza 2555 mk. prawosł. , 10 katol. , 4 rozkolników, 770 żydów, zarząd gminy, 2 cerkwie, dom modlitwy żydowski, szkołę, gorzelnię, młyn wodny, 16 wiatraków. Lasy dokoła otaczają Ż. , co miejscu temu nadaje rys odrębny, wybitnie różniący je od reszty po większej części stepowych włości ukraińskich. Pośród osady widnieją dwie cerkwie Nikołajowska i Preobrażeńska. Dawniej była trzecia Uspeńska, ale tę potem rozebrano i na jej miejscu Preobrażeńską zbudowano. Podług wizyty z 1741 r. Nikołajowska była założoną w 1720 r. , Uspeńska w 1730 r. , Preobrażeńska w 1738. O 7 w. od Ż. znajduje się Onufrejski monaster Żabotyński. Okolice mstka obfitują w pokłady szarego kamienia. Na górze w samem Ż. znajdują się szczątki dawnego zamku, w pobliżu zaś 12 dawnych kurhanów. Uroczyska noszą nazwy Jakiwszczyzna, Neczki, Pisarska Grobla, Siergiejewszczyzna, Tranietinka. Pomiędzy Ż. a Motrenińskim monasterem było uroczysko, . Hulbiszcze na wysokiej mogile, które za plac zgromadzeń ludowych służyło. Ź. jest stosunkowo dość późnego pochodzenia, ale był osiedlony na starem Siedliszczu, które nosiło nazwisko Radywonowa. Dawne wszakże owe Radywonowo za starej Rusi nieistniało jeszcze, przynajmniej w kronikach ruskich żadnej niema o niem wzmianki. W ciągu owych czasów miejsca te były kolejnym pobytem turskich, o różnych nazwach, koczowników. Prawdopodobnie i w okresie panowania mongołów nie było tu osad. Pierwotne więc owe Radywonowo powstać mogło w czasach pomongolskich, gdy za rządów ks. Olelka Włodzimierzowicza w Kijowszczyźnie, a co najpewniej za syna jego ks. Szymona Olelkowicza kraj ten zaczął się znów osiedlać, z którego to ks. Szymona ręki Świrydowicz trzymał Czerkasy i objeżdżał ziemie kijowskie i kładł na zyszczach kopce graniczne od Tatarszczyzny. Radywonowo stało się odtąd centrem obszaru szeroko rozrzuconego, który juz dobrze później utworzyć miał potężne latifundium śmilańskie. Ks. Szymon Olelkowicz umarł w 1471 r. jeszcze na swojej dzielnicy kijowskiej, ale już syn jego Jerzy osiadł na Kopylu i Słucku. Radywonowo 46 Żabolina Żabolina Żabołowska Żaborzyczka Żaborzyce Żaborzycka Huta Żabot Żabotyn