Ratusz trzypiętrowy murowany wzniesiono w obecnem stuleciu. Zawiązkiem miasta była osada górnicza, utworzona w XII w. przez zajmujących się wypłukiwaniem złota i wspomniana w dok. z 1201 r. p. n. Aurum. W 1212 r. dobywano podobno tygodniowo po 150 funtów złota. W czasie napadu Tatarów r. 1241, w bitwie pod Lignicą uczestniczyło podobno do 600tutejszych górników, którzy w części zgineli, częścią dostali się do niewoli. Henryk nadał osadzie prawo miejskie, takie jakie posiadał Wrocław i juryzdykcyą. nad wioskami okolicznemi. Bolesław III, ks. lignicki, nadał r. 1317 prawa miasta Lignicy. W r. 1325 określił tenże książę zasady wyrokowania w sprawach kryminalnych, nadał wszelkie przywileje służące Lignicy i przywilej zmieniania ustaw miejskich przez uchwały rady wilkierze. W r. 1328 potwierdził książe staro zwyczaje miejskie. R. 1348 Wacław ks. lignicki, pozwolił miastu udawać się po wyjaśnienie wątpliwych kwestyi prawnych do Lignicy lub Wrocławia. W 1357 udzielił książę te prawa, które przysługiwały Wrocławowi wedle prawa magdeburskiego. W r. 1367 ks. lignicki potwierdził kupno wójtowstwa dziedzicznego. W dok. z 1324 już wspomniani są sukiennicy. Husyci napadali i niszczyli miasto w latach 1427, 1428 i 1431. Przy ostatnim napadzie spłonęło miasto i odtąd upadł przemysł górniczy. Próby wskrzeszenia go w XIX w. nie doprowadziły do rezultatów. W r. 1613 pożar zniszczył 400 domów a zaraza zabrała wiele ofiar. Dnia 4 paźdz. 1633 r. żołnierze Wallensteina spustoszyli miasto. Szwedzi też dali się we znaki. W r. 1813 dnia 27 maja wojska francuzkie pod wodzą Macdonalda walczyły tu z rosyjsskiemi, dowodzonymi przez Miłoradowicza, przyczem Francuzi zajęli miasto. Powtórnie zajęli je 23 sierpnia t. r. i zrabowali. Opuścili dopiero po bitwie nad Kacbachą w dniach 26 i 27 sierpnia. Złotoryjskohajnowski powiat, w yi lignickiej. obejmuje 10 3 4 mili kwadratowych obszaru. Górna część powiatu przedstawia okolicę pagórkowatą. Z pośród wzgórz wystrzelają dwa bazaltowe szczyty Graeditzberg i przy wsi Probsthain. Dolna część przedstawia żyzną nizinę, przerzniętą przez Kacbachę. Kwitnie tu rolnictwo, ogrodnictwo owocowo, hodowla owiec i przemył fabryczny sukiennictwo, przędzalnie wełny. Ogólny obszar powiatu, wynoszący 60950 ha, rozpada się na 44179 ha roli ornej, 4869 ha łąk i 8349 lasów. Z tego należy do miast 2745 ha 831 roli, 398 łąk, 1301 lasu, do gmin wiejskich 34189 ha 27038 roli, 26. 36 łąk, 2310 lasu, do większej posiadłości 24022 16310 roli, 1835 łąk, 4738 lasu. W powiecie w ogóle znajduje się 2 miasta, 102 gmin wiejskich, 85 obszarów większej własności, 7190 dm. , 12797 gospodarstw i 49656 mk. W r. 1871 było 49695 mk. Z ludności ogólnej przypada na miasta 13167 11358 ew. , 1594 kat. , 64 in. wyzn. , 151 źyd. , na gminy wiejskie 31684 mk. 30330 ew, , 1349 kat. , 4 źyd. , na większą własność 5003 mk. 4655 ew. , 347 kat. . Ludność powiatu jest prawie wyłącznie niemiecka. Złota Górka 1. fol. , pow. miński, w 1 okr. pol. , gm. Siennica, o 23 w. od Mińska, o 1 1 2 w. od dawnego traktu poczt. ihumeńskomiń skiego; grunta szczerkowe, miejscowość lekko falista, 2. Z. G. , cmentarz katolicki z kościo łem paraf. przy przedmieściu Mińska zw. marówka. Cmentarz ten założony został po r. 1793, gdy rząd wzbronił grzebać umarłych pod kościołami i na cmentarzach kościelnych w obrębie miast. Początkowo kościół był drewnia ny, lecz następnie z zapisów Szymona. Leonowicza 14000 rs. , Ignacego Laskowicza 5000 rs. i obywatelki pow. ihumeńskiego Antoniny Kamińskiej 3334 rs. została wzniesioną i poświę coną w r. 1861 nowa kaplica z muru, w stylu ostrołukowym, o pięciu ołtarzach, p. w. Wnie bowzięcia N. M. P. Jest to dość okazała i peł na smaku budowa ob. Tyg. Ilustr. z 1868 r. , Nr 21. Znajduje się w niej figura św. Rocha, uważana za cudowną. Figura ta ma tradycyą podaną w Nr 59 Mińskiego Listka z r. 1890. W czasie cholery grasującej w Mińsku zdaje się w r. 1831 komuś się przyśniło, że statua świętego znajduje się zagrzebaną w gruzach b. kościoła bonifratrów. Zaczęto kopać i rzeczy wiście znaleziono w rumowisku statuę św. Ro cha z drzewa rzeźbioną, którą po obmyciu i oczyszczeniu obnoszono w procesyi po mieście, przyczem nawet żydzi wzięli udział w obcho dzie, i wreszcie ustawiono ją w kościele złotogórskim, poczem epidemia ustała. Działo się to za probostwa ks. Charewicza Mińsk. List. ,. Przy kościele jest szkoła organistów, za łożona przez b. proboszcza kś. Senczykowskiego ob. Mińska dyecezya. Parafian około 2000. Podług podania nazwa Złotej Górki pochodzi od zakopywanych tu w czasie wojen i odnajdywa nych potem różnych skarbów. A. Jel. Złota Gruszka, wzgórze 335 mt. , w płn. części gm. Hołyń, pow. doliniański. Złota Gwiazda, niem. , karczma do Jędrychowie, w pow. wschowskim. W r. 1793 posiada ją Adam Mielęcki. Złota Lipa, rzeka, lewy dopływ Dniestru, ob. Lipa Złota, Złota Łódź, niem. Goldenschiff, fol. , w pow. skwierzyńskim, ma parafie, urz. okr. , urz. st. cyw. i pocztę w Przytoczni Prittisch, st. kol. żel. Wierzbno na linii MiędzyrzeczMiędzychód, szkoły w Hersztopie, sąd w Skwierzynie, 2 dm. , 26 mk. Wznies. 55 mt. npm. Złota Opawica, rzeczka, dopł. Opawicy

Złota Górka

Złota Gruszka

Złota Gwiazda

Złota Łódź

Złota Opawica