gnąc przyczynić się do lepszego bytu mta swego Zynkow, przenosi 1458 r. . mieszkańców z prawa polskiego na magdeburskie, wydziela grunta i ogrody, osiedlających się uwalnia od wszelkich danin i powinności na lat dwanaście, uprawiających zaś grunta na lat dwadzieścia, po upływie których mają opłacać po 20 sreb. gr. z łanu na św. Marcin; pozwala wiecznemi czasy wszelkie zwierze łowić w swych lasach, wrębu na budowlę i opał, połowu ryb w stawie wędą, włoczkiem i barzcą, pod obowiązkiem naprawiania grobli; uwalnia na zawsze od dostarczania podwód; pozwala mieć postrzygalnią sukna, woskobójnię i wagę z pobieraniem czynszu i dochodu, które na potrzeby miasta obracane będą; pozwala nakoniec wystawić około ratusza cameras mercionales alias przekupniom jatki Star. Polska, , 1030. W 1516 r. , jak pisze Gwagnin, Jakub Secygniowski poraził 8 grudnia Tatarów pod Zinkowem, a w 1524 r. podług Bielskiego Turcy, w liczbie 12000, spalili Z. i okolice, ale zamek się obronił. Podług reg. pobor. z 1530 r. mto Z. było wolne od szosu, płaci tylko od dwóch młynów, z których jeden o trzech a drugi o jednem kole, rocznie 24 gr. Jabłonowski, Wołyń i Podole, 172. Istniejący wówczas powiat zinkowski obejmował skrawki dzisiejszych pow. latyczowskiego i lityńskiego, dział niemały pow. uszyckiego i cały powiat mohylowski. Stanisław ze Sprowy Odrowąż, syn Jana, wwdy ruskiego, i kasztelanki Tarnowskiej, a wnuk Jędrzeja, zmarły r. 1546, był ostatnim potomkiem męzkim rodu Odrowążów. Z drugiej żony Anny, córki Konrada ks. mazowieckiego, bo pierwsza Katarzyna Górkówna, wwdzianka ruska, niezostawiła mu potomstwa, pozostawił córkę Zofię, zaślubioną 1o Janowi Krzysztofowi Tarnowskiemu, kaszt. wojnickiemu, 2do Janowi Kostce na Szembergu, wwdzie sandomierskiemu 1580 r. . W 1565 r. kasztelan wojnicki płaci ztąd szosu 19 fl. 18 gr. , od 4 zagrodników inquilini, 7 rzemieślników. Czopowego wniesiono 36 fl. ob. Jabłon. , 178, 181. Zygmunt August na prośbę Jana Krz. Tarnowskiego ponowił przywileje miejskie, nadane przez Jędrzeja Odrowąża i ustanowił jarmarki na Zielone Świątki i na św. Michał, targi zaś w poniedziałek. W 1569 r. zapłacono szosu 19 fl. 18 gr. , od 2 włóczęgów, 16 rzemieśl. ; czopowego fl. 15. W 1573 r. szos wynosił również 19 fl. 18 gr. , czopowe zaś 20 fl. Podług reg. pobor. z r. 1578 wniesiono w ogóle 225 fl. i 4 gr. , miano wicie contributionem civilem dictam schosz duplo fl. 39 gr. 6, de aratris 441 2, ab artificibus 25 per fl. 1, ab uno paupere gr. 15, a revenditoribus salis 3 per fl. 1, a pauperibus 2 per gr. 4, a braseatoribus 2 per fl. 2, a popone 1 fl. 2, ab 6 per gr. 6, a rotis annua libus farinalibus 3 per gr. 12, a rota 1 hereditaria gr. 24, a rotis 2 stempnich gr. 15, a caldearibus vini cremati 5 per gr. 24, a propinatione gr. 12, a Judeis a singulis capitibus 9 per fl. 1, a 2 per. gr. 15; unus sunt dimissi propter paupertatem, pro ducilis pro toto et integro anno a festo S. Bartholomaei ad simile festum fl. 86 gr. 12. Wreszcie w 1583 r. miasto Zinków wnosi contributio accisa fl. 38 gr. 6, aratra 38, artifices generaliter 14 per gr. 15, rot. annul. 4 per gr. 12, rotae 2 stempi per gr. 15, pop 1 fl. 2 ob. Jabłonowski, Wołyń i Podole, 235, 241. Zofia z Odrowążów z drugiego małżeństwa z Kostką zostawiła tylko dwie córki, z których Anna wyszła za Aleksandra ks. Ostrogskiego i wniosła mu Jarosław i inne znaczne majętności w dzisiejszej Galicyi i Królestwie, Katarzyna zaś, wydana za Adama Hieronima Sieniawskiego, podczaszego koronnego, sstę jaworowskiego, otrzymała dobra podolskie, które w tym czasie, według działu sporządzonego w Przemyślu 1594 r. , składały się z m. Zińkowa, wsi Maźnik, Ziańkowiec, Janczyniec, Buzykowiec dzisiejsze Bożykowce, Ochrymowiec, Ziejaniec może dzisiejsze Zahińce, Głuszkowiec, Bebech, Parchamowiec. Oprócz tego m. Satanów, Tarnorudę, Kurówkę, Bubnówkę, Postułówkę, Sołomne, Raczyńce al. Nastaszówkę, Lipowice Lipówkę, Turczyńce, Borszczowce i Czerniakowce dziś nieistniejące, a także Sędziszówkę w Krakowskiem. Podczas wojen kozackich Z. w r. 1651 uległ silnemu zniszczeniu; Zborowskie zrobiły go pogranicznem miastem między Podolem i Małorosyą. W 1653 r. w czasie bytności Jana Kazimierza pod Żwańcem, Szemberg, złączywszy się z 300 Węgrami, zniósł pod Z. tabor turecki Krajewski, Dzieje Jana Kaz. . W czasie wojen tureckich Z. ucierpiał również, chociaż zamek miał być przez Turków odnowiony i wzmocniony. W 1673 r. Sieniaw ski odebrał Z. Turkom. Ostatnia z Sieniawskich Zofia, córka Adama Mikołaja, hetmana, i Elźbiety z Lubomirskich, 1 o voto Denhofowa, cały ten majątek wniosła w dom drugiego męża Augusta Czartoryskiego, wwdy ruskiego 1752 r. . Według taryfy z 1776 r. znajdowało się tu 358 domów. Do dóbr należało 15 wsi okolicznych. Podług wzmianki z 1775 r. miasto jest nowo zbudowane na wyniosłej górze, ma piękne murowane domy, ratusz okazały lecz pustkami stojący, zamek murowany z fosą. W czasie konfederacyi barskiej zaszło pod Z. starcie jazdy Branickiego z oddziałem Sławoszewskiego. Po przyłączeniu tego kraju do Rossyi Z. był przez czas pewien miastem powiatowem pow. zinkowskiego, wkrótce jednak, bo już w 1796 r. powiat ten został przyłączony do pow. latyczowskiego. W 1784 r. Marya Anna, córka ks. Adama Czartoryskiego, wwdy ruskiego, i Izabeli z Flemingów, wniosła mężowi swemu ks. Ludwikowi Wirtemberskiemu Z. z 17 wsiami, klucz miko

Zińków