chałem C, pisarzem ziemskim no wogrodzkim. Proces ten wygrał ostatecznie Maryan Chreptowiez, ojciec podkanclerzego Joa chima Chreptowicza który w instruktorze ad ministracyjnym z roku 1783 nienazywa jesz cze Z. miasteczkiem, pozwala tylko osiadać tu ludziom wolnym, niechrześcianom, budować im domy na wyznaczonych placach, z opłatą czyn szu do zamku, domy te droga sukcesyi prze kazywać i wolny handel prowadzić. Korzysta jąc z tego Z. zasiedlił się żydami, mieszcza nami, poczęto wznosić porządniejsze budowle, a osada przybrała nazwisko mstka choć bez przywileju. Po drugim podziale Rzpltej w roku 1793, zasekwestrowano Z. na skarb, ale odzy skał go znowu Joachim Chreptowicz. Potem w r. 1807 syn Joachima, Ireny Chreptowiez, rozprze daje klucz Ziembiński różnym osobom, dla ure gulowania swych interesów, bo miał jeszcze wielkie dobra Szczorsowskie w nowogródzkim, i Wiszniewskie w pow. oszmiańskim. Wtedy miasteczko Z. z kilku folwarkami nabył Licho dziejewski. Gdy w roku 1811 nastała dobr jego pomiędzy wierzycieli wtedy folwarki wzięli Chełchowscy, a miasteczko z propinacyą zostało przy imienniczce, zapewne krewnej eks dywizora, Lichodziejewskiej, która w r. 1834 swe dziedziczne prawa ustąpiła żydowi Aronowi Tajnie, jakowe władanie, według świadectwa Eustachego Tyszkiewicza wywierało zgubny, demoralizujący wpływ na mieszkańców i miaste czko poczęło upadać. Opis pow. borys. , str. 131. Następnie Chełchowscy przyszli, zdaje się, do skupu tych praw Tajny, a w 7 wsiach posiadali 161 poddanych pł. męz. Po nich suk cesyjnie odziedziczają Z. Rawowie, zostając do tąd właścicielami. Okolica nadto jest pamiętna Przechodami Szwedów pod Karolem XII w 1708 r. i wielkiej armii francuskiej w r. 1812, po głośnym jej rozgromie i przeprawie pod Bory sowem 27 28 listopada. Po tej strasznej po rażce Napoleon, dążąc ku Wilnu, miał pierwszy nocleg w Z. Po przejściu francuzów miastecz ko i cała okolica stanęły pustkowiem. Opis ma lowniczy tej klęski dziejowej, znajdzie czytel nik w wzmiankowanym dziele Tyszkiewicza ob. str. 74 100. A. Jel. Ziembinka, rzeczka, w pow. borysowskim, mały lewy dopływ Hajny, cała w obrębie gm. Ziembin. Zaczyna się w leśnych moczarach za zaść. Smolany, płynie w kierunku północnym pod mstko Ziembin, przy folw. Zosin zwraca się na wschód, płynie koło zaść. Zahorne i o 3 w. za wsią Kamionka, ma ujście wśród leśnej kotliny, Długa około 2 mil. A. Jel. Ziemblice 1. wś i fol. , pow. pińczowski, gm, Wawrowice, par. Kazimierza Mała, odl. 26 w. od Pińczowa. W r. 1827 było 30 dm. , 242 mk. W r. 1890 fol. Z. rozl. mr. 745 gr. or. i ogr. mr. 596, łąk mr. 65, pastw. mr. 16, lasu mr. 47, nieuż. mr. 20; bud. drew. 17, las nieurządzony. Wś Z. os. 37, mr. 156; wś Bugaj os. 5, mr. 25. Według reg. pob. pow. wiślickiego, z r. 1579, wś Z. miała łan 6 1 2 w tem łan pusty, osad. 7, zagr. z rolą 3, biednych 3, gajownik na pół łan ku. Pawiń. , Małop. 216. 2. Z. wś, powiat stopnicki, gmina Oględów, parafia Koniemłoty, odległość 17 wiorst od Stopnicy, ma 17 os. , 204 mr. Wchodziła w skład dóbr Łubnice. W r, 1827 było 10 dm. 70 mk. Według reg. pobor, pow. wiślickiego, z r. 1579, wś Ziemblice, w par. Koniemłoty, miała łan. 1 1 2 zagr. 3, kom. 1. Paw. , Małop. 229. Br. Ch. Ziemblińce, wś nad rz. Janką, pow, dzisieński, w 2 okr. pol, o 78 wiorst od Dzisny, 4 dm. , 18 mk. Ziembowszczyzna, własność ziemska, pow. słucki, w 2 okr. pol. kleckim, gm. Pociej ki, ma 2 włóki, należy do Naruszewiczów i Przygodz kich. A. Jel. Ziemce 1. wś, pow. dzisieński, w 1 okr. pol, gm. , okr. wiejski i dobra Oskierków, Zaleś o 5 w. , o 46 w. od Dzisny, 2 dm. , 12 mk. katol. w 1865 r. 10 dusz rewiz. . 2. Z. , wś nad Dzisienką, pow. dzisieński, w 2 okr. pol. , gm. Postawy o 38 w. , okr. wiejski Połów, o 79 w. od Dzisny, 5 dm. , 54 mk. prawosł. w r. 1865 r. 31 dm. rewiz. Ziemcewo 1. folw. , pow. siebieski, własność Boszniaków, 172 dzies. 2. Z. , fol. , tamże, własność Olszewskich, 164 dzies. Ziemcy 1. wś i dobra, pow. borecki, gm. Horodyszcze o 9 w. , zapasowy śpichlerz gminny. Dobra należą do Kranichfeldów i mają 361 dzies. 25 roli, 18 łąk, 299 lasu. 2. Z. , wś, pow. mohylewski, gm. Szkłów o 6 w. , zapasowy śpichlerz gminny. 3. Z. , fol, pow. orszański, od r. 1881 własność Demeszkiewiczów, 175 dzies. 80 roli, 20 łąk, 50 lasu. Ziemermuehle al. Zimmeimuehle niem. , os. młyńska, do wsi Dickhof, pow. człuchowski, st. pocz. Sztegrowy; 1885 r. 4 dm. , 36 mk. ; 1789 r. 2 dymy. Ziemie, łac. terrae, były to, w początkach życia dziejowego na obszarze późniejszej Polski, jednostki terytoryalne i polityczne zarazem, wytworzone na podstawie pewnych odrębności fizycznych danego obszaru i jego granic naturalnych; skutkiem czego osiadłą ludność łączyła wspólność warunków bytu fizycznego, zajęć i interesów, wytwarzająca stopniowo węzły ekonomiczne i polityczne. Pomiędzy sąsiadującymi ze sobą ziemiami, wyrabiać się musiały stosunki z czasem, bądź zawisłości, bądź wzajemnej pomocy. Nazwy brały ziemię albo od cech fizycznych, obszaru Polska, Kujawy, Łęczyca, albo od grodów centralnych Krakowska, Sandomierska, wreszcie od rzek Sląsko lub nazwy plemienia Mazowsze. Zapewne pierwotnie stosunki społeczne i urządzenia polityczne przedstawiały znaczne różnice, z czasem dopiero przewaga niektórych ziem i kolonizacya przyczyniły się do ujednostajnienia w instytucyach choć odrębność warunków fizycznych, a zarazem i ekonomicznospołecznych, a w części i plemienne różnice, odbiją się w odrębności stosunków społecznych, zwy Ziembinka Ziembinka Ziemblice Ziemblińce Ziembowszczyzna Ziemce Ziemcewo Ziemcy Ziemermuehle Ziemie