kę od łąk Bachorzy, pod Liskiem Oślę od wsi Ustronie. Wszystkie te rzeczki są odpływami rozmaitych jezior Chodeczka odprowadza wody jez. Chodeckiego i Choceńskiego, Podpolna jez. Lubieńskiego i trzech drobnych i za pośrednictwem dopływu swego Wiślanówki jez. Rakutowskiego i kilku małych. Niedaleko ujścia Z. do Wisły znajduje się w lasach rządowych około 14 drobnych jezior. W akcie z roku 1250 powiedziano, iż kanonikom włocławskim przysługuje prawo poboru cła a foro Zgouendie ubicunque fluvius Zgovendia transeatur. Z aktu wydanego w r. 1262 dowiadujemy się, że jeden brzeg Zgłowiączki należał do bisk. kujawskich, a drugi na pewnej przestrzeni do dziedziców Chalina Ulanowski, Dok. Kuj. , 184 i 200. Zgłowiączka, r. 1155, 1251, , wś. i fol. nad rzką t. n. , pow. włocławski, gm. Piaski, par. Zgłowiączka, odl. 21 w. od Włocławka, posiada kośc. murowany, fil. par. Lubraniec, 62 mk. W r. 1827 było 4 dm. , 24 mk. W r. 1884 fol. Z. , oddzielony w r. 1877 od dóbr Borek rozl. 139 mr. gr. or. i ogr. 107 mr. , łąk 15 mr. , pastw. 9 mr. , nieuż. 8 mr. ; bud. mur. 9, drew. 2. Jestto starożytna osada wś książęca, w której istniała niegdyś kopalnia soli a przy niej targowisko. Klasztor czerwiński przy swem uposażeniu r. 1155 otrzymuje miarę soli w Z. caccabum. W roku 1253 dnia 11 czerwca bawi tu Kazimierz książe łęczycki i kujawski, i wydaje akt zwracający kościołowi kruszwickiemu połowę wsi Małe Chełmce Kod. dypl. pol, II, 50. Według dokumentu z r. 1254 klasztor czerwiński pobierał sartaginem salis Sgovanthka. Wieś ta przeszła następnie na własność kapituły płockiej. Król Kazimierz W. ze względu na kopalnie soli odebrał duchowieństwu wieś a może tylko kopalnie. Per sol qui foditur magna habuit impedimenta powiada akt biskupa płockiego, którym nadaje kapitule r. 1372 w zamian za sprzedaną wieś Sgowanthki wieś Trzepowo. Według reg. pobor. z r. 1557 niema tu kmieci wcale jest tylko folwark i sam kościół Zgowiąthka predialis, tantum sola ecclesia. W spisie z r. 1827 podano Z. jako folwark rządowy. Podobno Z. wchodziła w skład uposażenia kościoła w Lubrańcu, przy którym osadzeni byli kanonicy lateraneńscy do r. 1819. Kto i kiedy założył tu kościół i parafią, niewiadomo. Istniała już w połowie XVI w. Obecny kościół murowany został odnowiony w r. 1837. Z. par. , dek. włocławski 2, 460 dusz. O tutejszej kopalni soli pisał E. Świeżawski Kopalnie soli w Z. na Kujawach w XIV w. Przyr. i Przem. Nr 20 z r. 1879. Br. Ch. Zgnilec, niem. , staw w pow. międzychodzkim o 7 klm. , ku połd. od Sierakowa a 4 1 2 klm. na półn. wschód od Kwilcza. Leży w pobliżu Sprzeczna. 2. Z. , miejscowość na Bieńkowie na połd. wsch. od Szremu. Zgniła, rzeczka ob. Gniła. Zgniła, pot. , dopł. Strypy Wschodniej w pow. złoczowskim. Zgniła Bystrzyca, lewy dopł. Bystrzycy Nadworniańskiej. Zgniła Lipa al. Przemyślańska, potok, lewy dopł. rz. Lipy Złotej, w pow. rohatyńskim. Płynie przez Nastaszyn i granicą między Obelnicą a Koniuszkami. Zgniła Noteć, odnoga Noteci ob. t. VII, 188. Zgniła Obra, prawy dopływ Odry, ob. Obrzyca i Obra, Zgniła Prypeć, struga wodna, łączy Styr lewy dopł. Prypeci ze Stochodem. Zguiła Struga, wś, pow. lubelski, gm. Jaszczów, par. Biskupice, ma 9 os. , 124 mr. Wchodziła w skład dóbr Jaszczów. Zgnile Błoto al. Janów, fol. i kol. , pow. łódzki, gm. i par. Bełdów, odl. 14 w. od Łodzi. Pol. ma 7 dm. , 21 mk; kol. 18 dm. , 257 mk. W r. 1875 istniały tu gorzelnia, dystylarnia, tartak i cegielnia. W 1827 r. było 14 dm. , 140 mk. W r. 1875 fol. Z. Błoto rozl. mr. 1532 gr. or. i ogr. mr. 460, łąk mr. 122, past. mr. 31, wody mr. 27, lasu mr. 826, w osadach mr. 27, nieuż. mr. 38, bud. mur. 18, drew. 23; płodozm. 10pol. , las urządzony. W skład dóbr wchodziły poprzednio wś Z. Błoto os. 36, mr. 260; wś Adamów Nowy os. 17, mr. 464; wś Ludwików os. 12, mr. 179; wś Sanie os. 13, mr. 80; wś Sławak os. 11, mr. 22; kol. Sanie os. 21, mr. 206. Na początku XVI w. łany km. dawały dziesięcinę proboszczowi łęczyckiemu zaś folw. pleb. w Bełdowie Łaski, L. B. , 378. Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576 wś Zgniłe Błoto, w par. Bełdowo, miała 8 łan. , karczmę, 12 osad. Pawiń. , Wielkop. , Br. Ch. Zgniłe Błoto, ob. Hniłe Błoto, Zgniłe Morze, ob. Siwasz. Zgnile Mosty, nazwa na obszarze dóbr Kochcice, w pow. lublinieckim. Zgniłka, jezioro, w dobrach Ryńsk, pow. wąbrzeski. Zgniłki, niem. Zgnilken, fol. , pow. szczycieński, st. p. Zgniłobłota, Zgniłobłoty al. Zgniłebłoto, niem. Zgnilloblott, wś, pow. brodnicki, st. p. i paraf. kat. Bobrowo; 656 ha 565 roli or. , 31 łąk; 1885 r. 27 dm. , 43 dym. , 219 mk. 118 ew. , 98 kat. , 3 dyssyd. . Folw. tutejszy, obejmujący około 700 mr. pięknej i urodzajnej ziemi, nabyła r. 1888 komisya kolonizacyjna za 140000 mrk. Wś ta, która jeszcze przed 40 laty liczyła około 100 polskich włościan i chałupników, już teraz, z małemi wyjątkami, jest w ręku Niemców i ma szkołę ewang. W topogr. Goldbecka z r.

Zgłowiączka

Zgnilec

Zgniła

Zgniła Bystrzyca

Zgniła Lipa

Zgniła Noteć

Zgniła Obra

Zgniła Prypeć

Zgnile Błoto

Zgniłe Błoto

Zgniłe Morze

Zgnile Mosty

Zgniłka

Zgniłki

Zgniłobłota