żyta i dwie miary owsa, cztery kapłony i 4 gro sze. Jeden łan rozdzielony jest miedzy karcz mo i trzech zagrodników. Odrabiali oni jeden dzień pieszy w tygodniu, czynszu nie płacili. Dziesięciny z łan. km. pobierała kanonia karniowska w Krakowie. Był też folwark klasz torny. Wronin mały Wroniec miał 8 łan. km, dających po 2 grzyw. czynszu i dzień roboci zny w tygodniu albo za nią o jedną grzywnę czynszu więcej. Inne daniny jak wyżej. Była tu też karczma z rolą i zagrodnicy. Z pięciu łanów pobierała dziesięcinę kanonia dziewiątelska, z trzech łan. km. , karczmy i zagrodników pleban w Czulicach. Łany te były poprzednio rycerskie militares. Klasztor miał tu dwie sadzawki L. B. , III, 48, 49. Wsiom tym na dał w r. 1303 Władysław Łokietek prawo nie mieckie Kod. Małop. , I, 170. W r. 1581 we wsi Wroniniec klasztor płaci od 6 łan. km. , 1 czynsz, 3 kom. bez bydła, 2 rzem. , 1 dudy, we Wroninie zaś od 81 2 kom. z bydłem, 6 kom. bez bydła Pawiu. , Ma łop. , 17. Br. Oh. Wronin, zameczek nad Dunajcem, śród lasów należących do klasztoru sądeckiego, wspomniany jest w dokum. wydanym r. 1320 przez Stanisławę, przełożoną klasztoru, jako castrum nostrum Wronyn. Zdaniem Morawskiego leżał na wzgórzu między Czorsztynem a Kluszkowcami ob. Kod. Małop. ,. Wronin, 1294 i 1532 Wronów, 1531 Nuronin, dobra i wś, pow. kozielski, par. kat. Grzędzin, ew. Raciborz. W r. 1885 dobra miały 456 ha, 14 dm. , 206 mk. 9 ew. ; wś 462 ha, 116 dm. , 825 mk. kat. Wronina, wzgórze, ob. Czorsztyn. Wroninko, wś, pow. płoński, gm. Naruszewo, par. Radzymin, odl. 6 w. od Płońska, ma 5 dm. , 85 mk. , 248 mr. W r. 1827 było 6 dm. , 35 mk. , par. Gumino. Wronino, wś i folw. nad rz. Żurawianką, pow. płoński, gm. Naruszewo, par. Gumino, odl. 7 w. od Płońska, ma 11 dm. , 214 mk. , wiatrak i karczmę. W r. 1827 było 10 dm. , 91 mk. W r. 1889 dobra W. Niwa składały się z folw. W. i Bęszyno, rozl. mr. 1085 folw. W. gr. or. i ogr. mr. 436, łąk mr. 41, pastw. mr. 17, nieuż. mr. 16; bud. mur. 3, drew. 16; płodozm. 11 pol. ; folw. Bęszyno gr. or. i ogr. mr. 504, łąk mr. 29, pastw. mr. 32, nieuż. mr. 10; bud. mur. 3, drew. 5. Wś W. os. 20, mr. 65; wś Niwa os. 9, mr. 303; wś Bęszyno os. 9, mr. 14; wś Miączyn os. 19, mr. 19. W r. 1576 było łan. km. , 1 zagr. i części szlacheckich bez kmieci 11 4 łan. i 3 zagr. Pawiń. , Mazowsze, 302, 306. Wroniński potok, niem. Wroniner Wasser, pow. kozielskim. Wroniny 1 fol. nieistniejący obecnie, w pow. gostyńskim. Leżał na płn. wsch. Gostynia, w paraf. Jeżewo. W r. 1793 posiadłość Rydzyńskich. 2. W. , las na obszarze Jeżewa, w tymże powiecie, z leśniczówką, par. katol. w Jeżewie; 2 dm. , 8 mk. Wroniny, leśnictwo, w pow. szremskim, ob. Jeżewo. Wronka, wś i os. nad jeziorem Wronką, pow. mławski, gm. Zieluń, par. Dłutowo, odl. 37 w. od Mławy, ma 22 dm. , 227 mk. , 1379 mr. 254 mr. nieuż. . W r. 1827 było 15 dm. , 94 mk. W r. 1578 we wsi Wronka, w par. Nicko, siedzieli Straszewscy i mieli w drobnych działkach 11 łan. km. i kowala. Wronki, niem. Wronke, miasto nad rz. Wartą, w pow. szomatulskim, posiada w miejscu sąd okr. , urz. stanu cywil. , st. kol. żel. , pocztę, szkoły i parafie obu wyznań. Do miasta należy ziemi 502 ha, ma ono 271 dm. , 3091 mk. , z tych 1565 katol. i 569 żydów; w r. 1846 było ich 813. Miasto leży przy kolei poznańskosta rogrodzkiej. Na Warcie w latach od 1845 do 1848 wzniesiono okazały most dla kolei żelaznej. Dawniejsza garbarnia banku rolniczoprzem. Kwilecki, Potocki i sp. zamienioną została na syrowiarnię. Opodal miasta odkryto nad Wartą pokłady węgla brunatnego. Najdawniejszą wzmiankę o W. spotykamy w przywileju Przemysława z r. 1279 i 1280 starszy dokument z r. 1251 uważają za podrobiony. Przywilej ten nadaje dominikanom grunt w mieście W. na zbudowanie klasztoru, oraz różne dochody i prawa. Kościół w W. wspomina przywilej z r. 1298. Pod panowaniem książąt szlązkich były W. centrem okręgu. Dominikanie ściągnęli do W. niemieckich osadników i postarali się dla nich o prawo niemieckie w r. 1383. W tymże roku zdobył W. Domarat i złupił okoliczne wsi. Świdwa, kasztel. nakielski, uderzył na Domarata, obozującego pod Piotrkówkiem i przepędził go aż o 2 mile za W. Domarat w odwecie rozłożył się pod Obornikami, zkąd pustoszył dalej okolicę. W w. miasto W. stawiało do obozu 10 żołnierzy. W r. 1524 istniała tu królewska komora celna, już podobno od r. 1390. W r. 1500 wystąpili Górkowie z dziedziczną pretensyą do miasta. W r. 1505 nadał im W. król Aleksander na lenno, a 1515 król Zygmunt na dziedzictwo. W początku XVI w. przenieśli się dominikanie z W. do Poznania, chociaż im król Jagiełło odbudował spalony klasztor i nadał połowę rybołówstwa na Warcie w promieniu jednej mili. Później jednak dominikanie wrócili do W. Miasto nabyło folw. Nietrzebę i zbudowało sobie strzelnicę. W r. 1582 dziedziczka Barbara Czarnkowska miała z W. dochodu 405 złr. gr. 24. W XVII w. posiadali W. Koźmińscy, w XIX Dzieduszyccy. W r. 1767 spaliły się prawie całe W. P. od koniec w. miały W. ludności 1368 dusz, w części Polaków, i 382 żydów. Mieszkało wtedy w W. 42 szewców, 35 sukienników, 22 krawców 17 żydów,

Wronin

Wron

Wronin

Wronino

Wronk

Wronki