jednak pierwotne cechy budowli. Przechowywał się tu grobowiec ks. Grzymisławy z napisem Illustrissima Grimislava ducissa, mater incliti Boleslai ducis Cracow. et Sandom. , fandatrii istius, hic jacet humata, regnat cum MCCLVIII, die novembris. Jeszcze Niemcewicz, przelotnie zwiedzający Zawichost, powiada, iż znalazł tu grobowiec zastawiony bocznym ołtarzem, czyjby to był pomnik nie mówi. Napis grobowy podaje Starożytna Polska bez wskazania źródła. Obecnie grobowiec ten nie istnieje. Według rocznika krakowskiego pochowanym był przy tym kościele monasterio fratrum minorum głośny Dymitr z Goraja w r. 1400. O ubóstwie klasztoru rozwodził się Długosz. Niemcewicz znalazł tu w r. 1820 tylko jednego zakonnika. To więc co podaje Staroż. Polska z niewiadomego źródła, i gmachy klasztorne miały charakter twierdzy, z murami i basztami i ztąd zwane były conventus duodecem propugnaculorum, wygląjda na legendę, nie mająca faktycznej podstawy. Drugi kościół paraf. p. w. św. Trójcy istnieje dotąd jako parafia dla wsi podmiejskich, na obszarze folwarku noszącego nazwę Trójca ob. . Opis Z. z ryciną podały, , Kłosy t. XI, . Kasztelania zawichoska, jedna z najważniejszych w XIII w. , straciła stopniowo znaczenie i zeszła następnie do kategoryi t. . mniejszych. Piewszym znanym kasztelanem jest Dobes comes de Zawychosth w akcie Grzymisławy z r. 1229. Po nim idą znani Sulislaus 1256, Martinus 1268, Groth Grothco w latach od 1358 do 1363, Pełka 1364 70, 1375 1386, Imramus 1393 1403, Kuropatwa z Łańcuchowa 1416, Warsius de Samborzec 1438, Marcin Bogoria Skotnicki 1505. Z późniejszych zasługuje na wzmiankę Jerzy Konarski przy końcu XVII w. , ojciec głośnego reformatora, Stanisława. Starostwo zawichoskie, pierwotnie grodowe, znajdowało się w wdztwie i pow. sandomierskim. Podług lostracyi z r. 1619 składało się z miasta Z. i wsi Sobótka i Janiszów. Sześć wsi poblizkich obowiązane były do robocizny dla zamku. Granice jego kopcami oznaczono w 1629 r. przez Kacpra Maciejowskiego, kasztelana lubelskiego a starostę miejscowego. Według lustracyi 1659 r. należały do niego wsi Sobótka, Janiszów z folw. Borów, Ostrów, Kosin, Mniszek, Przyłęgi, Gąsiory, z czasem pozostały 2 pierwsze, reszta zaś obowiązaną była tylko do robocizny przy naprawie zamku. Starostą ówczesnym był Jan Andrzej z Raciborska Morsztyn, referendarz król. , za przywilejem Króla JMci, po śmierci Andrzeja Gniewosza, łowczego królewskiego, d. 2 vigore Privilegii Juris Communicativi Katarzynie Gordon margrabinej z Huntiley, referendarzowej K. competit na starostwie zawichoyskim a ten przywilej dany jest Varsaviae 17. 1659 r. Dochodu czyniło naówczas 112 złp. i 16 gr. Manuskrp. bibliot. hr. Krasińskich. O Bartłomieju Ożarowskim podstarościm i Janie Ożarowskim staroście, wspomina Paprocki Herby, str. 547. W końcu XVIII w. trzyma starostwo Lanckoroński, podkom. podolski. W r. 1771 posiadał je Ignacy Załuski, wraz z żoną Maryą z Dębińskich, którzy opłacali kwarty złp. 2577 gr. 15, a hyberny złp. 1890 gr. 25. Na sejmie z r. 1773 Stany Rzpltej nadały te dobra w posiadanie emfiteutyczne Hadziewiczowi, podsędkowi sandomier. , wraz z gruntem Makowiska i młynem. Wkrótce jednak zmienić musiały posiadacza, skoro lustracya 1789 r. wyraża Ststwa jest posessorem Franciszek Xawer de Puget od 1773 r. Pod miastem na górze zdawna Starostwem zwanej, rezydencya częścią drewniana, częścią murowana, w niej sala i pokojów 6 ogród włoski i sadek spory. Oficyna murowana dobra i porządna; stajnie 2, stodoła, browar, szpichlerz nad Wisłą murowany o 2 kondygnacyach Ustęp o starostwie opracował M. R. Witanowski. Br. Ch. Zawicie 1. mylnie na mapie sztabowej Ziawaczje, własność ziemska, pow. bobrujski, w 2 okr. pol. i gm. Parycze, o 40 w. od Bobrujska, należy do całej gromady osiadłych tu starowierów, ma około 34 włók. Miejscowość poleska, grunta lekkie. 2. Z al. Zawitaja, osada, pow. nowogródzki, przy samej granicy pow. słuckiego, w 5 okr. pol. snowskim, gm. Horodziej, o 67 w. od Nowogródka. A. Jel. Zawiciec, zaśc. , pow. borysowski, w 1 okr. pol. chołopienickim, gm. Zaczyste, o 18 w. od Borysowa. A. Jel. Zawiczele, Zawieczele, Zawieczeły, wś i fol. nad Wydrenką, pow. lepelski, gm. Białe. Wś ma 29 dm. , 218 mk. , cerkiew paraf. , p. w. św. Mikołaja, wzniesioną w 1830 r. przez Lissowskich; folw. 3121 dzies. ziemi dworskiej. Należał dawniej do Lissowskich, dziś Szneja. Zawidcze, mylnie Zawilcze i Zawicze, wś, pow. brodzki, 32 klm. na płn. zach. od Brodów, 10 klm. na płn. wsch. od sądu pow. i urz. poczt. w Łopatynie. Na płn. leży Mikołajów, na wsch. Smarzów i Szczurowice, na płd. Nowostawce i Rudka przysiołki Laszkowa i Kustyń, na zach. Rudenko Lackie i Uwin. Środkiem wsi płynie pot. Łoszówka dopł. Styru. W jego dolinie leżą zabudowania wsi. Własn. więk. ma roli or. 521, łąk i ogr. 6, past. 11, lasu 734 mr. ; własn. mn. roli or. 687, łąk i ogr. 146, past. 5 mr. W r. 1890 było 141 dm. , 874 mk. w gm. , 10 dm. , 62 mk. na obsz. dwor. 768 gr. kat. , 108 rz. kat. , 60 izr. ; 783 Rus. , 93 Pol. , 60 Niem. . Par. rz. kat. w Szczurowicach, gr. kat. w miejscu, dek. chołojowski, archidyec. lwowska. We wsi jest cerkiew p. w. św. Michała, szkoła je

Zawicie

Zawicie

Zawiciec

Zawiczele

Zawidcze