gu zakrystyi znajduje się mały grobowiec Piotra Jenckwitza f 1488, najwcześniejszy na Szląsku zabytek renesansu. Kościół św. Barbary Barbarakirche. Założenie kościoła przypada na lata 1268 1309. Czas budowy dzisiejszego kościoła daje się w przybliżeniu odnieść do 1400. W r. 1456 przeprowadzili restauracyą Hans Berthold i Franzke, budowniczowie kościoła bernardyńskiego. W r. 1525 kościół ten stał się protestanckim. Jest to budowa o trzech nawach, z dwiema wieżami. Długość kościoła wynosi 31 mt. , szerokość nawy środkowej 9, 6 mt. Kościół minorytów Minoritenkirche. Klasztor i kościół są fundacyą cesarza Karola IV r. 1397 i 1401 a nawet i w roku 1450 spotykamy wiadomości o ofiarach na rzecz budowy kościoła. Około r. 1686 nastąpiła restauracya, która ograniczyła się jednak tylko do przyozdobienia i zmiany filarów. Klasztor został w r. 1811 zniesiony; od tego też czasu służył za więzienie dla kobiet. Natomiast kościół został w latach 1873 1884 odnowiony. Całość jeszcze dobrze zachowana. W kościele tym odbyła się w r. 1524 od 20 28 kwietnia dysputa religijna przywódcy protestantów w Wrocławiu Jana Hessa z pięcioma dominikanami i franciszkanami. Obecnie jest to kościół parafialny katolicki. Kościół Bożego Ciała i św. Trójcy u. Trinitatiskirche. Przy końcu XII w. romańskie idee przeważały w życiu kościelnem. Ztąd Polska chętnie korzystała z kultury ludów romańskich. Jednym z objawów tego wpływu jest osiedlanie się joannitów na Szląsku. W Wrocławiu wymienieni są joannici po raz pierwszy w r. 1273. Pod r. 1334 mamy już wiadomość o istnieniu kaplicy Bożego Ciała Corpus Christi. szybko na Szląsku się mnożyły. Około połowy w. czytamy już wiadomość o kościele joannitów. Najgłówniejsza część kościoła dzisiejszego pochodzi z XIV w. W XVII w. podwyższono nawę boczną północną a później i południową. Z kościołem były połączone dwa szpitale 1 szpital joannitów, po drugiej stronie ulicy Świdnickiej, w miejscu dzisiejszej komendy wojskowej, połączony z kościołem przez kurytarz na filarach oparty, 2 tak zwany bogaty szpital św. Trójcy St. , fundacya rady miejskiej z czasu epidemii 1318 r. , jako nowy szpital novum hospitale. Szpital ten, położony na północ od kościoła Bożego Ciała, nazwano od czasu, kiedy joannici objęli w nim pielęgnowanie chorych, szpitalem przy kościele Bożego Ciała. Dla szpitala św. Trójcy wystawiono w r. 1869 na końcu Siebenhufener nowy budynek. Obecnie kościół Bożego Ciała oddany jest do wspólnego użytku katolikom i starokatolikom, w istocie zaś tylko przez starokatolików bywa używany. Kościół św. Krzysztofa Christophorikirche. Kościołek P. Maryi na placu Krzysztofory, tuż przy korycie zasypanej Olawy, wspomniany jest już w dok. ks. Władysława z r. 1267. W stawiono w kościołku statuę św. Krzysztofa naturalnej wielkości. Kościołek służył jako miejsce grzebania umarłych. W r. 1523 otrzymali go protestanci. Obecna budowa pochodzi z czasu około r. 1400. Wieżę zachodnią ukończono r. 1575. W latach 1610 17 przyozdobiono wnętrze kościołka. Przybudowania z w. XVII i mieszkania zeszpeciły budowę. Dziś kościół jest filią kościoła św. Magdaleny. Kościół bernardyński Bernhardinerkirche. Jan Kapistran, mnich zakonu bernardynów, otrzymał podczas pobytu swego w Wrocławiu w r. 1453 na Nowem Mieście plac pod budowę kościoła i klasztoru. Kościół został też w r. 1455 poświęcony założycielowi zakonu Bernardowi z Sienny, dopiero co 1450 kanonizowanemu. Był to jednak budynek prowizoryczny. W r. 1463 położono kamień węgielny pod budowę trwałą, której koszty ponosili mieszkańcy Wrocławia. Dopiero jednak we wrześniu r. 1502 nastąpiło poświęcenie. W r. 1522 zniesiono klasztor a zabudowania zmieniono na szpital, kościół zaś stał się trzecią z rzędu protestancką świątynią w mieście. Kościół obecnie jest na wewnątrz i zewnątrz otynkowany i pobielony. Kościół sw. Klemensa Clemenskirche. Kościół p. w. św. Klemensa wspomniany jest w księgach sądowych z r. 1406 i l407 jako nowo wybudowany. Znajdował się na rogu ulicy Polskiej, dzisiejszej Bastei e i Kirchstrasse. . 1562 był to budynek wielobocznie zakończony, z wieżą. Dziś nie istnieje. Kościół św. Bucha Heilige Geistkirche. Ks. Henryk I Brodaty nadaje klasztorowi augustyanów na Piasku, w celu budowy szpitala, plac między Odrą a Olawą. Opat i konwent wybudowali następnie kościół i szpital swym kosztem; ks. Henryk I i żona jego, św. Jadwiga, z synem Henrykiem. Biskup Wawrzyniec nadał w r. 1227 szpitalowi dziesięciny. Z powodu zubożenia przeszedł r. 1520 kościół i szpital w posiadanie miasta, które zabudowania klasztorne i kościół, z powodów obronnych, zburzyć kazało. Stało się to za zezwoleniem cesarza Rudolfa. Niektóre części ozdobne przeniesiono do sąsiedniego kościoła bernardyńskiego, z którym i szpital już od r. 1525 był połączony. Kościół zburzono r. 1597. Kościół św. Wincentego na Elbingu auf u dzisiejszego kościoła św. Michała wybudował Piotr Włast w r. 1139 klasztor p. w. P.

Wrocław