nie Desny leżały Wibły, zamkowe zapewne, oraz I Kołczewka Sołtyków. Na południe od włości ststwa czerniehowskiego, na dorzeczu Desny i jej dopływów Kozła, ze strony prawej, oraz Łebedia z lewej, aż do samej Smoliuki i granicy kijowskiej resp. ststwa osterskiego, rozciągał się, na przestrzeni około 25 mil kw. , obwód słabiński. Obejmował on przeważnie dobra rodu Hraj znych, do których tu należą m. Słabin, bliżej ujścia Kozła, wyżej na Desnie po prawej stronie Szestowica, na Łebediu Zdwiź i Łukaszówka, na południu nieco Skoroniec, przy jez. Hrebniu. Położona nad rz. Smolinką Serednicę Seredynkę trzymali Ilińsey. Leżący po prawej str. Desny, u samego rubieźu osterskiego morowskiego Smolin ciążył chyba wprost do zamku czerniehowskiego. Na wschód dwóch powyższych obrębów czerniehowskiego i słabińskiego rozciągał się po dorzeczu Wereseczy, dopływu Desny, oraz po samej Desnie od rz. Berezny, w górę ku dorzeczu Mieny, obręb weroseeki, do 35 mil kw. obejmujący. Znaczniejszą część tego obrębu stanowią dobra Sołtyków, do których należą tu po prawej stronie Desny Błystanówka, na rz. Pulce a prawdopodobnie i w sąsiedztwie, na rz. Domnie dopł. Desny leżące Stolne; po stronie lewej, na samej Desnie, Kolczyn Kowczyn powyżej Awdyjówki, przez Orańskich trzymany i Sołtykowa Dewica grunt Dewicki, na starem horodyszczu przez Sołtyków wznowiona; nad rz. Wereseczą nadto Wereseez, starsza wśród innych osada; dalej ku wschodowi Brytauówka na uroczysku Stadnicy później Kazanowskich a jeszcze dalej, nad rz. Smoleźem, Ilińee i Komarówka. Oprócz powyższych osad należą jeszcze do Sołtyków gdzieś na Desnie o nazwach zanikłych Boezakowe sieliszcze i na Ozerynie Jeziorzany. Do leżącej niżej m. Weresecza Chybałówki występował 1660 r. z prawami wójt nieżyński Wasiutyński. Dalej, w stronę ku Nieżynowi, leżała, werkijewska maję1 tność Kazanowskich, którą składały m. Werkijewka, osadzone nad rz. Bogaezką dopł. Wereseczy przez Werkija, zkąd nazwa, Koszelówka Wielka i Mała, oraz Brytanówka chyba od Sołtyków nabyta; nadto, w pobliżu gdzieś o nazwach zanikłych bagna Wołoczkowskie i pasieki Sawińskie. Na wschód dolnego dorzecza Snowu ze Słabinem i rz. Berezny rozciągał się obręb mieński, ogarniający, na przestrzeni jakich 40 mil kw. , dorzecze Mieni z prawej strony Desny, z lewej zaś bieg Berezy i dolnej Borzny. Zachodnią smugę tego obrębu, po obydwu brzegach Desny, zajmowały dobra Hraznych, mianowicie Usznia na Desnie grunta Uszańskie, Dubrowka, nieopodal ujścia Mieni, oraz las Czomorowski na rz. Djaheni, nadto Wołowica przy ujściu Berezy i Stepanówka nad jez. Woroną. Wyżej nad rz. Djahową dopł. Mieni położone Wołoskowice trzymali Sołtykowie. Znaczniejsza część obrębu, ogarniająca włość miedską, należała do Kazanowskich, od których nabyli ją Kisiele. Wchodziły w jej skład m. Miena nad rz. tejże nazwy, Kisielówka wyżej, widocznie przez Kisielów osadzona, Maksaki nad Desną, gdzie 1642 r. kasztelan kijowski Adam założył monaster czerneów, któremu nadał po lewej stronie tej rzeki leżące s. Ohołmy nad Berezą, Krasnystaw na Doczy, Jeduty na Wołoznie i dalej ku wschodowi Pralniki Pracze, w leśnych ostępach ukryte, a tak. klucz zadeseński czy krasnostawski stanowiące. Wyżej Maksaków na Desnie leżały Kukowicze, w skład włości mieńskiej podobnież wchodzące. U ściany wschodniej obrębu wereseekiego a na południu włości mieńskiej jej klucza zadesneńskiego roztacza się na dorzeczu Borzny aż do jej wierzchowisk, . zajmując obszar około 40 mil kw. , obręb borzneński. Ognisko onego stanowi m. Borzna, założone przez podkom, nowogródzkiego Wyszła. Do znaczniejszych zaś osad należały tu Konaszówka niżej m. Borzny u spływu rz. Borzny z Doczą, nad rz. Łahorówką Olenówka i Zahorówka, nad Pliska Pliska w posiadaniu Kossakowskich, pierwej zaś Wizgerdów Jackowiczów. W tym też obrębie znajdują się; Bachmacz u źródeł Borzny Wiśniewskich, Horodyszcze i Docz na wierzchowisku Doczy. U rubieżuzaś krasnostawskiego, na Doezy podobnież Wysokie Straszów, lecz nabyte widać przez Adama Kisiela, kiedy je też nadał monasterowi moksakowskiemu. Najbardziej ku południowi wysuniętą krawędź powiatu czerniehowskiego, pomiędzy pozostałe przy Kijowie dziedziny, stanowi dorzecze górne Ostrza. Tu, poczynając od ściany zachodniej, do której przytykają włość mryńska ks. dominikanów czerniehowskich i królewska Nosówka, trzymana ostatniemi czasy przez Ad. Kisiela, mamy przed sobą naprzód ststwo niźyńskie. Niżyn Nieżyn, wznowiony na horodyszczu po starożytnym Unienieźu, nad rz. Ostrzem, otrzymał r. 1624 od Zygmunta III obszar ziemi, dokoła którego rubieże zostały zakreślone w sposób następny poczynały się one u rz. Dziewicy, dzielącej go od Nosówki, a po przekroczeniu rz. Ostrza, mijały błoto Płoskie, zmierzając ku wierzehowiskom Smolanki, zkąd zwróciwszy się na wschód, szły naprzód suchodołem do Berezowej rzeczki, a dalej przez rz. Bybiec do horodyszcza Zejwołoźa Siwołoźa, Wsewołoźa staroźyt. ; ztamtąd załamywały się ku południowi, przekraczały mimo Pieczylesów po raz drugi Ostrz i spadały na rz. Cliimówkę dopł. Kropiwny, dotykającą gruntu Dorohińskiego; poezem po przez rz. Kropiwnę, mimo Rźawiec i Obsirówki zawracały do tychże dwóch Dziewie, zkąd się granica poczęła, t. j. do punktu.

Zadnieprze