9 łąk i pastw. . 44. Z. , folw. , pow. nowoaleksandrowski, w 4 okr. pol. , gm. Antuzowo, wła sność Wadziszów, 72 dzies. 13 lasu, 15 1 2 nieuż. . 45. Z. , dobra, pow. nowoaleksandrowski, w 5 okr. pol. , o 70 w. od Nowoaleksandrowska, własność Kościałkowskich. 46. Z. , folw. , pow. wiłkomierski, w 2 okr. pol. , gm. Traszkuny, o 35 w. od Wiłkomierza, własność Mackie wiczów, 129 dzies. 23 lasu, 17 nieuż. . 47. Z. , folw. , tamże, o 39 w. od Wiłkomierza. 48. Z. , zaśc, tamże, w 5 okr. pol. , gm. Pupany, o 67 w. od Wiłkomierza. 49. Z, zaśc, tamże, w 2 okr. pol. , gm. Subocz, o 56 w. od Wiłkomierza, własność Durasiewiczów. 50. Z. , zaśc, pow. wiłkomierski, w 4 okr. pol. , gm. Owanty, o 75 w. od Wiłkomierza. 51. Z. , po łotew. Ajzpuryszy, wś, pow. dyneburski, par. Dagda, własność A. Iwaszkiewicza, niegdyś Hylzenów, 50 dzies. 52. Z. , po łotew. Zahołoti, wś, pow. lucyński, gm. i par. Ewersmujża oliw. , gorzelnia i wiatrak; własność rodziny Paulinów, niegdyś Karnickich, 5624 dzies. 53. Z. , wś, pow. borysowski, w 1 okr. pol. chołopienickim, gm. Kiszczyna Słoboda, o 14 w. od Borysowa, ma 27 osad. ; miejscowość nieco falista. 54. Z. al. Zabołcice, wś, w pobliżu źródeł Niemna, pow. ihu meński, w 1 okr. pol. , gm. Uzda, o 48 w. od Ihumenia, ma 28 osad, cerkiew filialna, p. w. Opie ki N. M. P. Miejscowość leśna, grunta lekkie. W r. 1628 Z. należała do dom. Prysynek, wła sność natenczas Bułharynów 56. Z. , wś, pow. miński, w 1 okr. pol. , gm. Siemków, o 9 w. od Mińska, ma 12 osad. 57. Z. , wś w pobliżu ko tliny rz. Usy, pow. miński, w 3 okr. pol. kojdanowskim, gm. Stanków, o 33 w. od Mińska, ma 30 osad. ; miejscowość bezleśna, grunta szczer kowe. 58. Z, , folw. poradziwiłłowski, pow. nowogródzki, w 1 okr. pol. i gm. Lubcz, należał do dom. Delatycze. Według inwentarza z r. 1737 archiwum piszącego w Zamościu było tu 6 0siadłych ziemian, którzy nie odbywali pań szczyzny, lecz płacili czynsze. 59. Z. , ob. Zahłoć i Zahołocie, J. Krz. A. Jel. Zabtocie 1. wś, pow. dubieński, na wsch. od Ostroźca. 2. Z. ,, Zabołocie, wś nad jez. Turze, pow, kowelski, gm, Zabołocie, o 54 w. od Kowla, a 18 w. od Ratnego, 133 dm, 1008 mk. , zarząd gminy, cerkiew, szkoła, st. dr. źel. St. dr. żel. płd. zach. , pomiędzy st. Małoryto o 21 w. a Krymno o 14 w. , odległą jest o 63 w. od Brześcia a 546 w. od Kijowa. Gmina obejmuje 17 wsi, mających 523 dm. , 5216 mk. Włościanie, w liczbie 1791 dusz rewiz. , uwłaszczeni zostali na 12965 dzies. 5850 roli. Nadto w obrębie gminy znajduje się 10919 dzies 102 roli ziemi skarbowej, 3 dzies. należących do osób prywatnych i 601 dzies. ziemi cerkiewnej. Cały obszar gminy obejmuje 24756 dz. 5015 roli i ma 5330 mk. 3. Z. , w dokum. Zabłoczie, Żabołotie, wś, w dawnym pow. krzemienieckim, sąi dząc z sąsiednich miejscowości znajdowała się prawdopodobnie w dzisiejszym pow. dubieńskim, w pobliżu Ikwy, na płd. lub płd. zach od Dubna. Podług reg. pobor. pow. krzemienieckiego z 1570 i 1583 r. własność Antoniego Jałowiekiego, sędziego ziemskiego krzemien. Pobór od dzielnie nie wykazany Jabłonowski, Wołyń, 28, 137. 4. Z. , uroczysko w pobliżu wsi Napadówki, w pow. krzemienieckim, na gruntach któ rego osiedliła się później wś Borsuki. 5. Z. , Zabołocie, wś w pobliżu pr. brzegu Styru, pow. łucki, na płd. wsch. od wsi Połonne gm. Rafałówka. Podług reg. pobor. pow. łuckiego z r. 1577 należy do Czartoryska kn. Michaiła Czartorejskiego, ssty żytomierskiego, płaci z 5 dym. W r. 1583 kn Michajłowa Czartoryska, sścina żytomierska, płaci z Zabołotia z 11 dym. Jabło nowski, Wołyń, 45, 89. J. Zabłocie, potok, zwany w dalszym biegu Zgniłym, lewy dopływ Dniestru, płynie w pow. stanisławowskim, na obszarze gm. Łany. Zabłocie, obszar polisty w Medwedowcach, Pyszkowcach, Trybuchowcach, w powiecie buczackim, wzn. 357 mt. n. p. m. Karta wojsk. , 9, XXXIII. Zabłocie 1. przedmieście miasta Tarnowa w stronie wschodniej ku Gumniskom, ma 133 dm. i 2178 mk. 945 męż. , 1233 kob. . Folwark ks. Sanguszków ma 176 mr. , mieszczańskie grunta 119 mr. 2. Z. , wś, w pow. wielickim, par. rzym. kat. w Biskupicach, leży 9 klm. na płd. wsch. od Wieliczki, przy drodze do Świątnik Dolnych. Na obszarze Z. wytryskają źródła potoku uchodzącego pod Pierzchowicami z lew. brzegu do Raby. Wznies, n. p. m. wynosi 250 mt. Wś ma 26 dm. i 155 mk. 79 męż. , 76 kob. , 140 rzym. kat. , 15 żyd. . Prócz tego stacya wojskowa mieści 184 ludzi. Pos. więk. Ant. Bombały wynosi 60 mr. , pos. mn. 179 mr. Starożytną tą wś, p. n. Szabloce znajdujemy w przywileju pap. Grzegorza Kod. tyn. , I, 17. W r, 1230 nadano w tej wsi sołtystwo urodzonemu Przechowi, 21. W r. 1270 comes Benon wieś swą Zabłocie zamienia z comesem Mikołajem, wojew. krakowskim, na wś Dziewino. Wieś tę otrzymała w posagu Ludmiła, córka Mankosza Mancose, żona Benona Kod. , Małop. , I, 98. Długosz wymienia tę wieś L. B. , I, 481 i 499 jako własność biskupów krakowskich i opowiada, że ją kupił Bodzanta syn Wysława de Coszowicze h. Schelygi, późniejszy arcyb, gnieźnieński, od biskupa eeretyńskiego Andrzeja de Zabłocie w r. 1377 za 200 grzywien szerokich groszy i darował wikaryuszom krak. Część ta miała 6 łanów km. Trzecią część wsi posiadał za Długosza Stanisław Zborowski h. Kornicz, a mianowicie folwark, karczmę i zagrodę. Młyn był wspólny. W r. 1581 część wikaryuszów od św. Floryana miała 6 łan. km. i 6 komor, z bydłem, druga część nale

Zabłocie

Zabtocie

Zabłocie