bywały się sejmiki wwdztwa wołyńskiego, między innemi w 1593 i 1652 r. Tu również w 1667 r. urządzony był sąd grodzki wwdztwa kijowskiego i odbywały się sejmiki tegoż wwdztwa np. w 1698 i 1704 r. , przeniesione następnie za Stan. Augusta do Żytomierza, oraz wwdztwa czernihowskiego np. w 1654 i 1693 r. . Sejmiki te zwykle odbywały się w katedralnej cerkwi Uśpieńskiej albo w kościele dominikańskim. W 1795 r. W. przyłączony został do Rossyi i naznaczony na miasto powiatowe namiestnictwa a następnie gub. wołyńskiej. W lipcu 1859 r. wielki pożar nawiedził miasto, przyczem zgorzała cerkiew Wwiedeńska. W 1888 r. założono w W. bractwo św. Włodzimierza, mające na celu zachowanie i podtrzymanie dawnych zabytków sztuki cerkiewnej na Wołyniu. Przy bractwie istnieje muzeum, mieszczące wiele ciekawych starożytnych obrazów, krzyżów i innych sprzętów kościelnych, rękopisów i starych drukowanych ksiąg liturgicznych, widoki starych cerkwi itp. przedmioty. Oddawna istniała w W. szkoła przy katedrze biskupiej, mająca na celu przygotowanie kandydatów do stanu kapłańskiego. Za staraniem ssty włodzimierskiego kn. Konstantego Ostrogskiego szkoła ta w 1588 r. otrzymała pewne fundusze i ustanowiono przy niej dwóch nauczycieli bakałarzów, z których jeden miał uczyć po grecku, drugi po słowiańsku. Dalszy rozwój szkoły datuje się od czasów bisk. Hipacego Pocieja, który w 1595 r. wyjednał dla niej przywilej królewski, nadający na utrzymanie szkoły dochody z dóbr monasteru św. Spasa a następnie w 1609 r. zapisał na nią fundusz wieczysty 2500 złp. Następca Pocieja bisk. Joachim Morochowski przekształcił szkołę na wzór szkół jezuickich. Później szkoła przeszła w zawiadywanie bazylianów i w XVIII w. nosiła nazwę kolegium; w 1786 r. liczyła 6 klas. Od 1803 r. przeszła pod zawiadywanie okręgu naukowego wileńskiego i zostawała, jak wszystkie szkoły kraju płd. zach. , pod bezpośredniem zwierzchnictwem Tadeusza Czackiego. Wówczas przekształconą została na pięcioklasową szkołę powiatową. Zniesiona po 1831 r. i na jej miejsce w 1869 r. założono dwuklasową szkołę miejską. Katedra biskupia założoną została, jak powiedzieliśmy wyżej, prawdopodobnie przez Włodzimierza W. w 992 r. Granice nowej eparchii obejmowały pierwotnie cały obszar księstwa włodzimierskiego. W 1137 r. wydzieliła się z niej eparchia uhrowska od 1223 r. chełmska, w połowie XII w. halicka, w XIII w. przemyska samborska i łucka. Wówczas eparchia obejmowała pow. włodzimierski, kowelski, dubieński, krzemieniecki i większą częśó gub. , grodzieńskiej. Od 1405 r. biskupi włodzimierscy przybrali tytuł biskupów włodzimierskich i brzeskich. Za czasów Władysława IV dzimierska weszła w skład eparchii łuckiej, powstało natomiast we W. biskupstwo unickie, noszące tytuł bisk. włodzimierskiego i brzeskiego, które w 1795 r. przyłączone zostało do bisk. łuckiego. Biskupami włodzimierskimi byli Stefan I wspomniany w 992 r. , Stefan święty 1090 94, Amfiłochii święty 1105 22, Symeon 1123 36, Feodor 1137 47, Joasaf 1223 9, Wasili 1229 66, I 71, Koźma 1266 71, Marek 127187, Eusygiusz 1287 9, Atanazy I 1331 53, Jonasz 1359 88, Atanazy II 1388 91, Joan Hohol około 1405 r. , Herasim 14116, Daniel 1450 52, Nicefor II 1458, Teodozy około 1485 r. , Damian około 1487 r. , Wasian I 1487 97, Wasian 1500 12, Pafnucy Pachnotij, 1513 21, Jona 1521 35, Gienadiusz Henadej, 1536 47, Joan Borzobohaty Krasieński 1548 61, Teodozy Łazowski 1565 80, Melecyusz Chrebtowicz Bohuryński 1580 93, Leoncyusz Karpowicz 1620, Jezehiel kn. Koryatowicz Kurcewicz 1621 5. Biskupami unickimi włodzimierskobrzeskimi byli; Hipacy Pociej 1593 1613, Joachim Morochowski 1613 31, Józef Mokosiej Bakowiecki 1632 50, Adam Pociej 1654 66, Benedykt Korsak Gliński 1666 77, Leon Szlubicz Załęski 1678 1708, Leon Kiszka 1711 18, Korneli StołpowickiLebiedzki 1729 30, Teofil Godebski 1730 56, Filip Wołodkowicz 1757 78, Antonin Struś Młodowski 1778, Szymon Młocki 1778 95. W 1891 r. utworzono biskupstwo włodzimierskie, jako drugi wikaryat eparchii wołyńskiej i na godność tę powołano Paisia Winogradowa. Biskupstwo rz. katol. ustanowił w W. podobno Kazimierz W. w 1364 r. Pierwszymy biskupami, chociaż tylko tytularnymi, albowiem W. wkrótce potem przeszedł pod władze książąt litewsko ruskich, byli Piotr z zakonu dominikanów 136470; Hińko Bukoński 1371 5; Izydor z zakonu dominikanów 137580; Rugian około 1400 r. ; Grzegórz de Bucznow 1405 25, dominikanin. Następca jego Andrzej ze Spławki al. Spławski 1425 52, na żądanie w. ks. Witolda, przeniósł stolicę biskupią do Łucka i odtąd następni biskupi przybrali nazwę łuckich, potem łuckich i brzeskich a w końcu łuckożytomierskich ob. Łuck, t. V, 785 6. Sstwo grodowe włodzimierskie podług lustracyi z 1628 r. obejmowało msto W. i wójtowstwo grabowieckie. W 1771 r. posiadał je Franciszek Ledóchowski i opłacał kwarty 1997 złp. 24 gr. a hyberny 149 złp. 1 gr. Na sejmie z 1773 5 r. Stany Rzpltej nadały te dobra narodowe w emfiteutyczne posiadanie Mikołajowi Leduchowskiemu. Sstami grodowymi włodzimiorskimi byli kn. Michał Konstantynowicz 1446, Paszko Dachnowicz 1452 r. , kn. Aleksander Sanguszkowicz za Kazimierza Jagiel. ,