Katarzyna, wydana za Wojciecha z Kuropatnik na Budyłowie Kuropatnickiego, odziedziczyła po ojcu Klusowszczyznę. Tenże Wojciech Kuropatnicki miał dwóch synów Wiktora, zmarłego bezpotomnie, i Andrzeja, który ożenił sie z Zofia Stamirowską i miał także dwóch synów Hieronima, kasztelana kijowskiego, i Andrzeja, kasztelana bieckiego. Zofia z Stamirowskich Kuropatnicka wyszła po śmierci pierwszego męża za Marcyana Grabiankę i powiła mu córkę Zofię i syna. Zofia Grabianka wyszła za Giedzińskiego, cześnika litewskiego, i otrzymała w posagu Wojniłów i Bolechów, Hieronim i Andrzej Kuropatniccy zaś odstąpili jedną, czwarta część Klusowszczyzny bratu przyrodniemu Marcyanowi Grabiance, który po ojcu odziedziczył dwie czwarte części tychże dóbr. Marcyan Grabianka ożenił się z Maryanną Potocką, a umierając bezdzietnie przekazał testamententem, r. 1674 spisanym, a konstytucyą r. 1670 potwierdzonym, części swoje braciom przyrodnim Hieronimowi i Andrzejowi Kuropatnickim, ci zaś odstąpili r. 1690 całą Klusowszczyznę Zofii z Grabianków Giedzińskiej, siostrze zmarłego, Takim sposobem przeszły W. w posiadanie Zofii Giedzińskiej, której syn Aleksander Dominik sprzedał je kontraktem na dniu 26 września r. 1716 w Haliczu spisanym, Józefowi z Olszowa Olszewskiemu, cześnikowi ruskiemu. Po śmierci Olszewskiego odziedziczył dobra syn jego Gabryel i sprzedał je r. 1762 Augustynowi Aleksandrowi Czartoryskiemu, wojew. ruskiemu, po którego śmierci przeszły drogą spadku do Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Alfred hr. Potocki ojciec Romana otrzymał je w spadku z innemi dobrami po babce swej Izabeli Lubomirskiej. Według spisu pretensji panów Klicznerów, dzierżawców W. , do Giedzińskiego, cześnika lwowskiego, stanęło r. 1706 wojsko kozackie pod Mazepą, na polach w W. , Rozworzanach i Poluchowie i stratowało wszystkie jare zboża na pniu. Dawniej w W. znajdowały się obszerne stawy, które całą okolicę zaopatrywały w ryby i znaczny przynosiły dochód. Tak np. połów ryb w dniach 26, 27 i 28 września 1696 r. przyniósł szczupaków za 1258 złp. , płoci za 338 złp. a lina za 24 złp. W archiwum hr. Potockich w Łańcucie znajduje się oryginalny przywilej z d. 13 lipca 1720 r. , mocą. którego August, przychylając się do prośby Józefa Olszewskiego, pozwala wieś Wyżniany zamienić na miasto, któremu nadaje, oprócz wielu innych wolności i dobrodziejstw, prawa magdeburskie i 4 jarmarki. Mimo tego przywileju W. wsią pozostały. W pobliżu wsi wznosi się starożytne grodzisko A. Kazim. Henzel, Historyczne wspomnienie o W. Czas, 1862 nr. 289. Lu. Dz. Wyżnica, strumień, biorący początek pod wsią Budzyniem, w pow. janowskim, płynie przez wieś Wyżnicę i uchodzi do Stróży w Dzierzkowicach. Stanowi on właściwie ramię źródlane tej rzeczki i ztąd nosi często jej nazwę. Wyżnica, wś i folw. nad rzką Stróżą al. Wy żnica, pow. janowski, gm. Dzierzkowice, par. Kraśnik, odl. 32 w. od Janowa, 5 w. od Kraśni ka. Dawniej należała do ordynacyi hr. Zamoy skich. Folw. W. stanowi własność ordynacyi, wcielony do tejże łącznie z dobrami Kraśnik i Wilkołaz. Folw. ma 1 dm. mur. , 3 drew. , 560 mr. roli, 72 łąk. Gleba rędzinnowapienna, bar dzo urodzajna. Wś ma 54 dm. , 493 mk. , grun tu ornego 713 mr. W r. 1827 było 20 dm. , 194 mk. W r. 1377 Ludwik, król węgierski i polski nadaje W. z innemi dobrami braciom Dy mitrowi i Iwanowi, dziedzicom Klecia Kod. Ma łop. , III, 310. W połowie XV par. Kraśnik, miała 8 łan. km. , z których dzie sięcinę, wartości 8 grzyw. , dawano wicescholastryi sandomierskiej Długosz, L. B. , I, 340; 500. Według reg. pobor. pow. urzędowskiego z r. 1531 wś Wyżnica Wiśnicza i Suchinia, w par. Kraśnik, miały 8 łan. , 1 młyn. W r. 1676 wś Wyżnica, w par. Kraśnik, daje pogłówne od 56 osób. Katarzyna Borkowska płaci od siebie, panny szlachcianki i 3 dworskich Pawiń. , Ma łop. , 374 i 26a. R. Przeg. Wyżnica, potok, lewy dopływ Latorczy, łączy Sie z nią w Munkaczowie, na Węgrzech Karta wojsk. , 12, XXVII. Wyżnica, niem. Wischnitz, Wiznitz, Wisznic, miasto powiatowe nad Czeremoszem, na Bukowinie, posiada sąd powiatowy, urząd powiatowy, 4165 mk. w mieście i 158 na obszarze dóbr dworski. Śród ludności znajduje się wielu Ormian. Powiat wyżnicki na Bukowinie ma 26 mil kwadr, obszaru i 56517 mk. Dzieli się na dwa okręgi sądowe Wyżnica 45512 mk. i Putilla 11365 mk. Ważniejsze osady w powiecie są Putilla, Waszkowce i Łopuszna Berhomet. Ludność powiatu przeważnie słowiańska. Wyżnice, niem. , 1497 Wissnicze, dobra i wś, pow. toszeckogliwicki, par. kat. Wyżnice. W r. 1885 dobra miały 325 ha, 4 dm, , 82 mk. kat. Wś miała 326 ha, 42 dm. , 273 mk. kat. Kościół par. katol. istniał juz za czasów Templaryuszów. W r. 1440 występuje w aktach pleban Włostek. W r. 1578 zajęty przez protestantów, r. 1629 zwrócony katolikom. We wsi szkoła katol. , piec wapienny. Wyżny potok, lewy pot. Łuczki, . płynie przez Kluczów Wielki, w pow. kołomyjskim. Długość do. Wyżnyj serednyj, szczyt 870 mt. , na obszarze Rożenia. Ma grzbiet bezleśny, stoki dobrze rozwinięte i lesiste. Wody spływają do pot. Łużki i Dubiwskiego. Wznosi się na 42 41 wsch. dług. , 48 13 płn. szer. Karta wojs. , 13, XXXII. Wyższe Borki, wś, pow. miński, w 3 okr. Wyżnica Wyżnica Wyżnice Wyżny potok Wyżnyj serednyj Wyższe Borki