oksywska tworzyć mające, a między niemi i, , Vicomin ob. P. U. B. , v. R, 1282 nadaje tę wś drogą zamiany ks. Mestwin II 300. Lecz już r. 1292 oddał książę wieś tę Janikowi, siostrzeńcowi żony swej Żulisławy. W dok. powiada, że posiadał ją dawniej Dziwanus, filius Waisseli. .. et. .. erga nos tradicione repertus fuerit et probatus, ex tunc per totius principes Poloniae iudicium et baronum ab omni iurisdiccione patronatus, nostro dominio possedit vel potuit, est priratus lata później r. 1294 wystawia Mestwin doku ment na ten sam majątek w Raciążu, pod Tucho lą, dla Stefana i Alberta, oraz ich potomków 1. c. , 454. R. 1359 nadaje w. m. Winrich v. Kniprode wś tę rycerzowi Ambrożemu i jego spad kobiercom na prawie chełmińskim oh. Odpisy Dregera w Pelplinie, st. 54, i Majątki bisk. p. ks. Kujota, str. 36 i 37. R. 1419 darował tę wś a w części odprzedał Mikołaj Krapelnau klasztorowi brygitek w Gdańsku. W kaplicy domowej odprawiał mszę św. ich ksiądz prokurator, któ rego dotąd zwykle przysyłały ob. Utrac. kościo ły p. ks. Frankidejskiego, str. 218. Wizyta Rybińskiego z r. pisze, że Witomino posia dała pani Przebendowska na Kolebkach. Kato lików było 30, akat. 7, dziesięcina pieniężna 6 fl. ob. str. 148 i 144. W topogr. Goldbecka z r. 1789 zapisany jest W. al. Otomin, jako folw. w wieczystą dzierżawę puszczony, o 7 dymach str. 253. 2. W. , leśn. król. , tamże, 1 dm. , 8 mk. Dawniej należał las do brygidek w Gdań sku. Kś. Fr. Wytomyśl, ob. Witomyśl. Wytoporowszczyzna czy Wytoropowszczyzna, wś, pow. wilejski, w 1 okr. pol. , gm. Mołodeczno o 4 w. , okr. wiejski, Chożew, 24 dusz rewiz. ; należy do dóbr Holeniewo, Wasilewskich. Wytorki, wś, pow. dzisieński, w 2 okr. pol. , gm. Jody o 8 w. , okr. wiejski i dobra Łopacińskich Tadulin, o 72 w. od Dzisny, 3 dm. , 12 mk. starowierów podług spisu z 1865 r. 18 dusz rewiz. . Wytoropowszczyzna 1. Wytropowszczyzna, wś, pow. wilejski, w 1 okr. pol. , gm. Lebiedziewo, okr. wiejski Nosiłowo, o 26 w. od Wilejki, przy b. dr. poczt. z Wilna do Mińska, 2 dm. , 20 mk. w 1865 r. 6 dusz rewiz. ; własność Chądzyńskich. 2. W. , ob. Wytoporowszczyzna, Wytorta, pow. kowelski, ob. Wytarta. Wytosławice, ob. Witosławice. Wytowtyszki, ob. Witowtyszki. Wytramowice, ob. Wytrębowice. Wytrata, rzka, w gub. wileńskiej i mińskiej, lewy dopływ Ilii, zaczyna się we wschodniej części pow. wilejskiego, tuż przy granicy pow. borysowskiego, około wsi Dzieniski, płynie na płn. koło zaśc. Szabłowszczyzna, folw. i zaśc. Wytraty; od wsi Bobry na przestrzani około 5 w. stanowi granicę pomiędzy pow, wilejskim i borysowskim, potem zwrócona nieco ku zacho dowi, płynie pod wś Czerwiaki i o parę wiorst poniżej ma ujście. Z lewej strony zasila się kilku bezimiennemi rzeczkami, z prawej Bobrycą. Długość biegu około 21 w. A. Jel. Wytrebeńki, folw. i ferma, pow. olhopolski, okr. pol. i gm. Pieszczanka, par. Obodówka, lo ży przy trakcie z Rudnickiego do Haraczkówki i Olszanki. Należy do klucza popieluskiego Jana Brzozowskiego. X. O. M. Wytreski al. Wytrzeski 1. wś, pow. wilejski, w 2 okr. pol. , gm. Krzywicze o 8 w. , okr. wiejski i dobra, Cywińskich, Motyki, 4 dusze rewiz. 2. W. , wś, tamże, okr. wiejski i dobra Korsaków Januszewo, o 7 w. od Krzywicz, 22 dusz rewiz. 3. W. , wś, tamże, okr, wiejski i dobra, Przesmyckich, Denisowo, 27 dusz rewiz. . 4. W. , wś, tamże, 19 dusz rewiz. ; należy do dóbr Osinówka, Jahołkowskich. W spisie z 1866 r. podana wś W. , odl. o 40 w. od Wilejki, mająca 20 dm. , 140 mk. 5. W. , wś włośc. , pow. wilejski, w 2 okr. pol. , gm. Rabuń o 30 w. , okr. wiejski i dobra skarbowe Huby, 6 dosz rewiż. Wytrębowice, mylnie Witramowice i Wytramowice, niem. Wytrembowitz, dok. Witramsdorf, Wittins, dobra szlach. , pow. toruński, st. p. i kol. Ostaszewo o 25 klm. , par. kat. Grzywna; 553 ha 407 roli orn. , 22 łąk; 1885 r. 13 dm. , 34 dym. , 231 mk. , 213 kat. , 18 ew. ; hodowla bydła holendr. rasy. Należały W. za czasów krzyżackich do komturstwa toruńskiego. R. 1459 był Wytręba z W. burmistrzem w Lubawie ob. Kętrz. O ludn. pol. , str. 176. Dobra te posiadali niegdyś Rokusowie ze Zajączkowa Seefeld. R. 1430 Hanusz z Zajączkowa ustąpił W. pannom benedyktynkom w Toruniu wzamian za Zeglno, do czego dodał 125 grz. ob. Woelky, Urkb. d. . Culm. , st. 444. Paany trzymały tu pierwotnie gburów na czynszu. Od r. mniej więcej 1550 do 1592 dzierżył tę wś w dożywocia Jan Kulka, wojew. brzeski. Następnie zamieniły ją panny na folw. R. 1727 jest dzierżawcą Andrzej Jański; płaci 900 zł. We wsi był browar. Drzewo budulcowe na wznoszenie nowych budynków i na reparacyą starych, jako i drzewo opałowe brał z boru kamińskiego. Na każde lato przywoził z łąk wytrębowskich 5 fur siana. Podbiorem od pszczół w sadzie dzielił się z klasztorom; nowo roje pozostawały przy folw. Ogrodnikom i ludziom roboczym dawał jeden dzień w tygodniu wolny, żeby w święta nie potrzebowali dla siebie pracować. Przerzedzony borek pigżyński ochraniał i ze pnia nie ścinał. Do windugi drzewa w Brzezienku posyłał dwa razy w roku na kilka dni konie z woźnicą, oraz z obrokiem i strawą

Wytomyśl

Wytomyśl

Wytoporowszczyzna

Wytorki

Wytoropowszczyzna

Wytorta

Wytosławice

Wytowtyszki

Wytramowice

Wytrata

Wytrebeńki

Wytreski

Wytrębowice