około r. 1600 biskup krakowski. Według reg. pobor. pow. krakowskiego r. 1581 wś Wysocice, własność Jany Płazy, miała pięć półłanków km. , 1 zagr. czyn. , 2 zagr. bez roli, 1 kom. z bydł. , 3 kom. bez bydła Pawiński, Małop. , 25, 437. W. par. , dek. miechowski dawniej skalski, około 1200 dusz. Br. Ch. Wysocin, wś, folw. i kol. nad Bachorzą, pow. nieszawski, gm. i par. Bądkowo, odl. 12 w. od Nieszawy a 6 w. od Brześcia, ma 206 mk. W 1827 r. było 11 dm. , 110 mk. W r. 1886 fol. W. rozl. mr. 620 gr. or. i ogr. mr. 585, łąk mr. 18, pastw. mr. 2, nieuż. mr. 14; bud. mur. 18, drew. 2; płodozm. 9 i 12 pol. Włościanie odseparowani na kolonii W. , mającej 18 dm. , 186 mr. Jestto starożytna osada wymieniona w liczbie posiadłości klasztoru sulejowskiego w dokum. Konrada z r. 1242, p. n. Vissocine Kod. dypl. pol. , I, 48. Może to samo W. występuje w akcie wydanym przez ks. Konrada w r. 1488 i wyzwalającym tamecznych kmieci Kod. Maz. , 300. Według reg. pobor. pow. brzeskiego z r. 1557, wś Wysocino major. , w par. Bądkowo miała 4 łany, 2 zagr. Część cześnika 4 łany dziś Wysocinek 5 łan. , 2 zagr. , 1 rzem. Pawiński, Wielkop. , 11, 6. Br. Ch. Wysocinek, wś i folw. , pow. nieszawski, gm. i par. Bądkowo, odl. 17 w. od Nieszawy, ma 114 mk. W r. 1827 było 11 dm. , 150 mk. W r. 1887 folw. W. rozl. mr. 549 gr. or. i ogr. mr. 371, łąk mr. 126, pastw. mr. 32, nieuż. mr. 20; bud. mur. 7, drew. 3. Wś W. os. 17, mr. 18. Wysociszki, wś, pow. wiłkomierski, w 5 okr. pol. , gm. Onikszty, o 59 w. od Wiłkomierza. Wysock 1. osada, pow. Słonimski, w 5 okr. pol. , gm. Luszniewo, własność Englertów, ma 43 dzies. 8 łąk i pastw. , 2 lasu, 8 nieuż. . 2. W. , sioło i dobra, pow. słonimski, w 5 okr. pol. , gm. Derewno, par. katol. Mołczadź, o 21 w, od Słonima. Sioło ma 374 dzies. ziemi włośc. , 56 cerkiewnej. Bobra, zwane też W. Dolnym, mają z folw. W. Górny i urocz. Issa 1204 dzies, 60 łąk i pastw. , 300 lasu, 225 nieuż. ; własność, dawniej Bułhaków. 3. W. Nowy, uroczysko, tamże, o 19 w. od Słonima, własność Achrapowiczów, ma 50 dzies. 6 łąk. W. Górny, folw. , tamże, o 20 w. od Słonima, należy do dóbr Wysock, Wysock, wś nad Bugiem, pow. włodzimierski, gm. Rymacze, 72 dm. , 450 mk. , cerkiew cmentarna. Wysock, czasowo zwany też Wyszogrod, mstko nad Horyniem, pow. rówieński, okr. pol. Dąbrowica o 171 2 w. , odl. od Żytomierza o 350 w. , od Równego o 130 w; o 3 w. od st. W. dr. żel. poleskiej wileńskorówieńskiej. Ma 217 dm. , 1702 mk. praw. , 13 katol. , do 100 ewang. , nielicząc żydów, których jest wielu. Posiada cerkiew, p. w. Uspenia Presw. Bohorodicy, z drzewa wzniesioną na murowanym fundamencie w 1877 r. , szkółkę ludową, bóżnicę żydowską i zarząd gminny wołost. Odbywa się tu pięć jarmarków do roku, głównie na narzędzia i płody rolnicze. Gmina obejmuje 16 miejscowości, mających 518 dm. , 5184 mk. włościan. Włościanie, w liczbie 1837 dusz rewiz. , uwłaszczeni zostali na 13560 dzies. 5540 roli. Nadto w obrębie gminy znajduje się 53142 dzies. ziemi właścicieli większych posiadłości 2013 or. i 385 cerkiewnej 123 orn. Cały obszar gminy obejmuje 67087 dzies. 7776 ornej i ma 7768mk. St. W. dr. żel. wileńskorówieńskiej, pomiędzy stacyami Horyń o 12 w. a Dąbrowica o 28 w. , odległą jest o 350 w. od Wilna a 129 w. od Równego. Z jednej strony W. oblany wodami Horynia i jego odnogi Bałamutki, z drugiej rzki Seretu, tworzy jakby wyspę, którą z dalszym. przeciwległym lądem łączą mosty i groble. Na wyniosłej, jak się zdaje, ludzkiemi rękami wysypanej górze, wznosi się dwór dawniej zamek i tej to wyniosłości zawdzięcza miejsce swe nazwisko. Po lewej stronie Horynia, gdzie leży sam W. , okolica Zarzeczem się nazywa; prawa Polesiem. Obie te okolice przedstawiają nizinę równą, lesistą. Na Zarzeczu trafiaja się jednak spore przestrzenie polneW nieprzejrzanych lasach t. , Polesia leżą zrzadka wioski. Nadrzeczne zalewne łąki obfitują w wyborny gatunek siana i tłuste pastwiska. Ziemiapomięszana z glinką i piaskiem, urodzajna; rodzi żyto, jęczmień, proso, grykę, len i kartofle. Ruda żelazna obficie znajduje się w różnych miejscowościach. Lasy tutejsze są poprzecinane strumykcmi, moczarami i błotami. Te ostatnie mają miejscową nazwę morocznych i hał. Dwa te rodzaje błot wyróżniają się od siebie tem, że pierwsze mają spód piaszczysty, drugie czarnoziemny. Wyraz hała pochodzi z języka starosłowiańskiego i oznacza czarny. Dziś w niektórych tylko nazwach zatrzymał się ten stary wyraz, jak hałka ptak, Halicz miasto i Hało błoto. Wśród nizin tutejszych zdarzają się drobne wyniosłości, ciąg których nosi miano gór Chylińskich. Flora tutejsza jest bogatą i ma swe cechy wybitne. Znajdują się drzewa, nie pojawiającc się w żadnej innej miejscowości, jak Alnus glutinosa, którą spotkał po raz pierwszy znany przyrodnik Władysław de Montresor, i quercus pedunculata, który tenże nazwał Wysockiana. Bursztyn znajduje się w małych okruchach w Horyniu, w wielu miejscach. Lasy były zawsze pierwszą podstawą zaludnienia. Jakoż liczne zabytki z wieku kamiennego, tu i owdzie rozsiane po okolicy, dowodzą odwiecznego tych stron osiedlenia. W tych zamierzchłych czasach zdawna musieli tu ludzie szukać pobytu. Naruszewicz powiada, że Kajetan Korzeniowski, dziedzic Stolina w pobliżu Wysocka położonego, ofiarował do gabi

Wysocin

Wysocin

Wysocinek

Wysociszki

Wysock