od koła stempnego od 15 gr. Jabłonowski, Wołyń i Podole, 220, 254. Następnie własność Bogusza, Wilamowskiego, Borkowskiego, dziś w połowie bar. Majdlowej 548 dzies. i Wilgi 445 dzies. , przedtem Żery. 11. W. al. Lipowe, karczma, pow. uszycki, gm. Rachnówka. Worobijówka 1. wś, pow. tarnopolski, 16 klm. na płd. zach. od sądu pow. w Tarnopolu, 7 klm. na płd. zach. od urzędu poczt. w Hłuboczku Wielkim. Na płn. leży Czernichów, na wsch. Hładki i Kurowce, na płd. Kurowce, na płd. Kurowce, na płd. zach. Cebrów, na płn. zach. Seredyńce. Płn. wsch. część obszaru przepływa do pływ Seretu, nadpływający z Seredyniec. W dolinie tego potoku leżą zabudowania wiejskie. Własn. więk. ma roli or. 96 łąk i ogr. 1, pastw. 51, lasu 60 mr. ; wł. mn. roli or. 782, łąk i ogr. 28, pastw. 35 mr. W r. 1890 było 90 dm. , 515 mk. w gm. , 2 dm. , 21 mk. na obsz. dwor. 15 obrz. rzym. kat, 515 gr. kat. , 6 izrl; 23 Pol, 513 Rus. . Par. rzymkat. w Jeziernej, gr. kat. w miejscu. Do tej parafii należą Cebrów i Kurowce. We wsi jest cerkiew, szkoła 1 klas. i kasa poż. gm. z kapit. 2230 złr. 2. W. , wś, pow. zbaraski, 35 klm. na płd. wsch. od Zbara ża, 12 klm. na płd. wsch. od sądu pow. w No wem Siole, 12 klm. na płd. wsch. od st. kol. i urzędu poczt. w Podwołoczyskach. Na płd. leżą Prosowce, na płd. zach. Pieńkowce i Medyń, na płn. zach. Hnilice Małe al. Hniliczki, na płn. Hołotki, na płnwsch. Toki, na wsch. Sobolów ka wś pow. starokonstantynowskiego. Wzdłuż granicy wsch. płynie Zbrucz na małej przestrze ni, środkiem wsi płynie mały dopł. Zbrucza. W dolinie tego dopływu leżą zabudowania wsi. Własn. więk. ma roli or. 495, łąk i ogr. 82, pastw. 24 mr. ; wł. mn. roli or. 707, łąki ogr. 41, pastw. 20 mr. W r. 1890 było 103 dm, 615 mk. w gm. , 6 dm. , 24 mk. na obsz. dwor. 511 gr. kat. , 112 rzym. kat. , 16 izrl. ; 570 Rus. , 69 Pol. Par. rzym. kat. w Tokach, gr. kat. w i Medyniu. We wsi jest szkoła lklas. , kasa poz. gm. z kapit. 1819 złr. i młyn. Lu. Dz. Woroblin, wś i folw. nadrz. Bug, pow. konstantynowski, gm. Bohukały, par. Pratulin, odl. 12 w. od Janowa, 25 w. od Biały, ma 21 dm. , 178 mk. W r. 1827 było 13 dm. , 102 mk. ; w 1791 r. było 123 mk. W r. 1886 folw. W. rozl. mr. 708 gr. or. i ogr. mr. 195, łąk mr. 160, pastw. mr. 164, lasu mr. 205, nieuż. mr. 84; bud. drew. 25; płodozm. 6 poL; las, w części dębowy, nieurządzony, cegielnia. Wś W. os. 17 mr. 273. Wś W. w XVI w. należała w części do Czyżewicza w części do Łosowicy, majątków leżących po drugiej strome Buga. W r. 1569 było dokonane rozgraniczenie między temi częściami. W części czyżewickiej, należącej do Bohdana Kuczuka Czyżewskiego i brata jego Aleksandra Kuczuka Łazuckiego, było 6 gospodarzy, dla których wymierzono 4 włók 19 mr. Słownik Geograficzny T. XIII. Zeszyt 156. pól i sianożęci, pozostawiając resztę dla gospodarzy z części łosowickiej, będącej wówczas w zastawie od Jerzego Ilinicza u Mikołaja Kiszki, wojew. podlaskiego, a przez Ilinicza darowanej Stanisławowi Mogilnickiemu ob. Łosowica, Lasu i łąk w nim dla wielkiej wody nie dzielono, pozostawiając je we wspólnem używaniu. W r. 1597 Semen Aleksandrowicz i Anna z Telatyckich Kuczukowie Łazuccy sprzedali schedę swą w Łazukach i Woroblinie Wasylowi Aleksandrowiczowi Kuczukowi Łazuckiemu. Do drugiej połowy XVIII w. część włościan w W. odrabiała pańszczyznę do Łosowicy, część do Czyżewicz, a dwóch do Krzyczewa. W r. 1752, po nabyciu Łosowicy przez Jana Grotthusa, ustala pańszczyzna do Czyżewicz, a w 1758 r. Ksawery Hornowski, dziedzic Krzyczewa, dwóch swoich chłopów odprzedał malz. Grotthusom za złp. 4000. W r. 1767 Grotthusowie dobra Łosowica z wsią Rudawcem, a także Woroblin zbyli Józefowi Dulębie, którego synowiec Józef Dulęba, w r. 1814 sprzedawszy Łosowicę Joachimowi i Annie z Iwaszkiewiczów Bryndzom, w dniu 15 lipca t. r. sprzedał im także wieś Woroblin za 100, 000 złp. We wsi W. nie było wówczas jeszcze folwarku, tylko las i większa częśó łąk były w używaniu dworu, reszta gruntów była podzielona między włościan, bardzo podupadłych po wojnie z 1812 r. Pozostawiono tu 10 gospodarzy, innych przeniesiono do Łosowicy i z pustek utworzono folwark. Dopiero w r. 1858, po nabyciu W. w drodze działów przez Ludwika Bryndzę, ustał stosunek z Łosowicą. L. Br. Worochcel, potok górski, prawy dopł. Prutu, powstaje na obszarze Mikuliczyna i uchodzi pod wsią Worochtą. Worochcel, os. w Mikuliczynie, pow. nadworniański. Worochciański, szczyt w dziale górskim Beskidu lesistego zw. Grzebień, na obszarze Mikuliczyna, w pow. nadworniańskim. Szczyt ten wzn. 1325 mt. n. p. m. jest najwyższym w całym dziale. Nazwę nosi od przyległej wsi Worochty, części Mikuliczyna. Worochta 1. część Mikuliczyna, pow. nadworniański. Wieś ta, osada huculska, w malowniczej górskiej okolicy nad Prutem, ma cerkiew filialną par. Mikuliczyn, 472 mk. Ob. Mikuliczyn, 2. W. , wś, pow. sokalski, 28 klm. na płd. zach. od Sokala, 7 klm. na płn. zach. od sądu pow. , st. kol. i urzędu poczt. w Bełzie. Na zach. leży Machnówek, na płn. Budyniu, na wsch. Tuszków, na płd. Staje pow. Rawa Ruska, Środkiem wsi płynie Rzeczyca. W jej dolinie leżą zabudowania wiejskie. Własn. więk. ma roli or. 321, łąk i ogr. 171, pastw. 29, lasu 117 mr. ; wł. mn. roli or, 377, łąk i ogr. 152, pastw. 14 mr. W r. 1890 było 84 dm. , 439 mk. w gm. , 11 dm. , 54 mk. na obszarze dwor, 274 rzym. kat. , 207 gr. kat. , 10 izrl. , 2 60 Worobijówka Worobijówka Woroblin Worochcel Worochciański Worochta