Bohosłowa, z drzewa wzniesiona w 1780 r. przez właściciela wsi Mikołaja Zaleskiego. Przy dro dze do wsi Mołotkowce, na wprost wsi Czerniczki znajduje się uroczysko, zwane Wołczyńczyk, stanowiące, podług podania, pierwotną posadę wsi. Wś osadzona została po r. 1776 na grun tach Machnówki ob. t. V, 878. J. Krz. Wołczyniec al. Wołczeniec, wś nad rzką Łukoszeni, dopł. Welii, pow. chocimski gub. bessarabskiej, par. Chocim, przy drodze z Nowosielicy do Burdiuga, ma 112 dm. , cerkiew, Wołczyniec, wś, pow. stanisławowski, 4 klm. na płn. wsch. od Stanisławowa sąd pow. i urz. poczt. Na płd. leżą Uhorniki, na płd. zach. Stanisławów i Knihynin, na zach. Uhrynów Dolny i Jamnica, na płn. Jezupol, na wsch. Kołodziejówka i Podłuże. W płd. stronie wsi łączą się Bystrzyca Czarna, nadpływająca od płd. z Uhornik, i Bystrzyca Złota nadpływająca od płd. zach, z Knihynina. Po złączeniu płynie Bystrzyca na płn, Na płn. leży las Ścianka. Własn. więk. ma roli or. 417, łąk i ogr. 25, pastw. 174, lasu 371 mr. ; wł. mn. roli or. 894, łąk i ogr. 186, past. 66, lasu 3 mr. . W r. 1890 było 242 dm. , 1500 mk. w gm. , 21 dm. , 186 mk. na obsz. dwor. 1353 gr. kat. , 160 rz. kat. , 168 izr. , 5 innych wyzn. ; 1353 Rus. , 240 PoL, 93 Niem. . Par. rz. kat. w Stanisławowie, gr. kat. w miejscu, dek. stanisławowski. We wsi jest cerkiew p. w. św. Michała i szkoła lklas. Na obszarze więk. własn. stoi gorzelnia i cegielnia. Ob. Przyrodnik z r. 1871, Nr 1 i 2. Wołczyniec, rum. Wolczynetz, wś, pow. serecki, ma 1810 mk. we wsi i 37 na obszarze dwor. We wsi kościół par. gr. nieun. St. po cz. w Czerepkowcach odl. 2 klm. . We wsi jest 20 rz. kat. , należących do par. w Serecie. Wołczyński strumień, niem. Constadter Bach, inaczej Brynica, uchodzi do Stobrawy. Wołczyny, bezleśna góra 528 mt. , na płn. krańcu małego pasemka w Podbużu, pow. drohobyckim, na 40 55 wsch. dług, a 49 20 płn. szer. Górę opływa ze wschodu Bystrzyca, z zachodu Babin pot. , z płn. Stronawka Karta wojs. , 8, XXVIII. Wołczyszczowice, wś, pow. mościski, 14 klm. na płd. wsch. od Mościsk, 10 klm. na płd. zach. od sądu pow. i urzędu poczt, w Sądowej Wiszni. Na płn. leży Wołostków, na wsch. Bydiatycze i Szeszerowice, na płd. Mokrzany Małe i Mokrzany Wielkie, na zach. Podliski i M istycze. , We wschodniej stronie wsi powstaje potok Siekanica, dopł. Wiszni i płynie na płn. zach. Wzn. sięga na płn. do 308 mt. Wł. więk. ma roli or. 495, łąk i ogr. 73, past. 5, lasu 367 mr. ; wł. mn. roli or. 721, łąk i ogr. 104, pastw. 9, lasu 1 mr. W r. 1890 było 131 dm. , 821 mk. w gm. , 8 dm. , 49 mk. na obsz. dwor. 802 gr. kat. , 72 rzym. kat. , 24 izrl. , 2 innych wyzn. ; 831 Rus. , 36 Pol. , 2 Niem. . Par. rzym. kat. w Milczycach, gr. kat. w miejscu, dek. sądowowi szeński. Do par. należą Mistycze i Sanniki. We wsi jest cerkiew i szkoła 1 klas. Lu. Dz. Wołdaciszki, wś i folw. nad Dzitwą, pow. lidzki, w 4 okr. poL, gm. Raduń o 12 w. , okr. wiejski Możejki, o 42 w. od Lidy a 35 w. od Wasiliszek. Folw. ma 15 mk. katol. , wś zaś U dm. , 107 mk. t. wyzn. w 1865 r. 36 dusz rewiz. ; własność Henszlów. Wołdamiszki, wś, pow. rossieński, w 5 okr. poL, gm. Retowo. Bitowtowie posiadają 63 dzies. 15 lasu, 8 nieuż. . Wołdamy, dwór, pow. szawelski, w 3 okr. poL, gm. Gruździe, własność Aleksandra Godlewskiego, na 500 dzies. 90 lasu, 20 nieuż. . Wołdejki 1. wś, pow. poniewieski, w 2 okr. pol, o 31 w. od Poniewieża. 2. W. , wś, pow. poniewieski, w 3 okr. pol, o 38 w. od Poniewieża. Wołdrychowski Smarchów, pow, namysłowski, ob. Smarchów, Wołek, folw. nad jez. Miadzioł, pow. wilejski, w 3 okr. poL, o 54 w. od Wilejki, 1 dm. , 9 mk. 1 prawosł. , 8 katol. . Wołek, strumień, w pow. winnickim, dopływ Pustołowej dopł. Bohu, bierze początek na polach wsi Zalewańszczyzna, uchodzi pod wsią Hulowce. Wołek, gród starożytny, istniejący niegdyś w pobliżu Kęt, na górze przy wiosce Czaniec, w dawnem księstwie oświęcimskiem obecnie pow. bialski. Po raz pierwszy spotykamy się nazwą zamku w dok. z 13 maja 1400 r. , w którym król czeski Wacław potwierdza zapis Janusza, księcia oświęc, zabezpieczający oprawę 5000 grzyw. groszy praskich żonie na mieście Zatorze i zamku Wołek ob. Gruenhagen u. Markgraf, Lehns u Besitzurkunden Schlesien, II, 579. W wieku XV W. był jednem z gniazd rozbójniczych obok Grójca pod Żywcem, Lanckorony po lew. brzegu Soły, nad Kobiernieami i Barwałdu, tuż na pograniczu księstwa Zatorskiego i wojew. krakowskiego. W r. 1453 wyprawił się dla pomszczenia najazdu księcia oświęc. Janusza na ziemię krakowską Jan Kuropatwa, podkomorzy lubelski, i obiegł Oświęcim. Przestraszony książę szukał pojednania z królom Kazimierzem i wydał Janowi Kuropatwie zamek oświecimski. Niebawem jednak Janusz żałując tego kroku, usiłował zamek odzyskać. Odparty, obwarował się w zamku Wołku i począł ztąd pustoszyć pograniczne okolice. Wtedy wojewoda krak. Jan z Tęczyna wyruszył z rycerstwiam dla zdobycia zamku. Oblężenie jednak wlokło się i zakończyło ugodą. Janusz za 20 tysięcy groszy szerokich praskich ustąpił królowi ziemi oświęcimskiej. W układach o tę ziemię zamek Wołek jest kilkakrotnie wymieniony ob. Boniecki M. , Kod. dypl. Polski, t. IV, str. 72, 78, 79,

Wołczyniec

Wołczyniec

Wołczyński strumień

Wołczyny

Wołczyszczowice

Wołdaciszki

Wołdamiszki

Wołdamy

Wołdejki

Wołdrychowski Smarchów

Wołek