sieradzki, gm. I zierżązna Rządowa, ma 1 dm. , 10 rok. Wolmar, łotew. Walmare, estoń. WolmańLin, rus. Władimirec, Włodzimierzec, mto pow. gub. inflanckiej, na wyniosłej równinie prawego brzegu rz. Aa, pod 57 32 pln. szer. a 43 5 wsch. dług. , odl. o 113 w. na płn. wsch. od Rygi, w 1888 r. miało 2572 mk. W 1819 r. było 81 dm. 10 murow. i 529 mk. a w 1860 r. 100 dm. 9 murow. , 1154 mk. 184 prawosŁ, zresztąewang. , cerkiew, kościół ewang. , bardzo starożytny, 5 szkól, szpital miejski, więzienie, st. poczt. Dochody wynosiły 3507 rs. Przemysł fabryczny nie istnieje; rzemiosłami zajmowało się w 1860 r. 209 osób 49 majstrów. Handel nieznaczny. Odbywają się tu dwa jarmarki, na których sprzedają głównie bydło, len i zboże. Mto założone zostało prawdopodobnie w 1219 r. przez króla duńskiego Woldemara II, zostało silnie obwarowane przez mistrza zakonu Wilhelma von Schauerburga, kwitnęlo w XIV i XV w. , lecz w XVI w. do upadku chylić się zaczęło. W 1561 r. wraz z całemi Inflantami przeszło pod panowanie Polski, zdobyte zostało w 1601 r. przez Szwedów, od których odzyskał je hetman Zamoyski, zajęte zostało w 1625 r. przez wojska Gustawa Adolfa, poczem podczas wojny 1657 r. jeszcze raz na krótko dostało się w ręce Polaków, lecz w 1658 r. przez feldmarszałka Duglasa odzyskane, traktatem zawartym w Oliwie 1660 r. Szwecyi odstąpione zostało wraz z północnemi Inflantami. Podczas wojny z Karolem XII przeszło pod władzę Rossyi. W 1671 r. warownie jego zostały zburzone, a pożary w latach 1689 i 1772 r. zniszczyły je do szczętu. Od 1783 r. mto powiat. namiestnictwa ryskiego. Wolmarski powiat leży w zachodniej części gubernii i zajmuje 89 3 4 mil al. 4343 w. kw. Linia wychodząca z parafii Rujen, przez płn. wybrzeże jeziora Burtneek na Lemzal, dzieli powierzchnię powiatu na dwie części, z których płn. zach. , stanowiąca dorzecze rzeki Salis, jest niziną, pokrytą lasami, miejscami bagnistą, płd. wsch. zaś tworzy t. zw. płaskowzgórze Lamzalskie. Średnia wysokość tego uroczego płaskowzgórza wynosi 212 st. Najwyższe punkty tych wyniosłości dochodzą w szczycie Blauberg, na zach. od Wolmaru, 430 st. , w szczycie Ceziskalns, w pobliżu Hochrosen, 407 st. Pod względem geognostycznym płaskowzgórze to składa się przeważnie z piaskowców czerwonych formacyi dewońskiej. Gleba przeważnie urodzajna. Podglebie stanowi głównie piaskowiec czerwony dawnej formacyi, pokryty gliną i miałkim żwirem marglewatym, pomiędzy którym znajdują się kamienie eratyczne. Zachodnie stoki wyniosłości powiatu często pokrywa piasek napływowy, podczas gdy wschodnie mają glebę gliniastą. Równiny pokrywa dość gruby słój ziemi urodzajnej. Głównemi rzekami powiatu są Salis, wypływająca z jez. Burtneek, i rz. Aa, do tykająca płd. wsch. części powiatu i przepływa jąca pod Wolmarem. Jezior wiele, zwłaszcza w części środkowej i południowej. Najważniejsze jez. Burtneek 12 w. dł. , 5 1 2 szer. , mające 36 w. km. ; dalej jez. Althofskie, w pobliżu Hochrosen, Wajdau w par. Papendorf, Dustne i in. Błota zajmują 458 w. kw. , t. j. przeszło 10 ogólnoj powierzchni. Pod lasami było do 120000 dzies. W drzewostanie przeważają; lasy iglaste, jakkolwiek pod Burtneck spotykają się gaje dę bowe. W 1760 r. było w powiecie 87565 mk. 6886 prawosł. , reszta ewang. , zamieszkują cych 403 miejscowości, należących do 13 para fii Wolmar, Burtneek, Rujen, Salisburg, St. Mat thiac Dikkeln, Allendorf, Salis, Pernigel, Lem zal, Ubbenorm, Roop i Papendorf. Główne za jęcie mieszkańców stanowi rolnictwo do 49000 dzies, pola or. . Sieją głównie żyto, owies i ję czmień, mało pszenicy i tatarki. W okolicach Wolmaru rozwinięta uprawa lnu. Ogrodnictwo na niskim stopniu, natomiast w dobrym stanie sadownictwo, którym zajmują się nawet włościa nie. Z powodu obfitości łąk do 55000 dzies. i pastwisk około 41000 dzies. hodowla bydła dosyć rozwinięta. W r. 1860 było 15600 sztuk koni, 42000 bydła rogatego, przeszło 40000 owiec 3300 rasy poprawnej, do 19000 trzody chlewnej, 2000 kóz. Pod względem przemy słowym w r. 1860 było w powiecie 56 gorzel ni, 1 olejarnia i 1 fabryka wyrobów bednarskich. Z godniejszych uwagi miejscowości w powiecie na leży wymienić mko Lemzal, zamek Burtneek nad jez. t. nazwy, zamek pokrzyżacki Rujen i słyn ną Teufelshoehle pod Salisburgiem, nad brze giem rz. Salis. J. Krz. Wolmir, wś, pow. czerykowski, cerkiew paraf. drewniana. Wolmontowicze, okolica, pow. szawelski, w 4 okr. poL, gm. Skiemie. Bujnowscy mają 17 dzies. 3 lasu, 2 nieuż. , Gościewiczowie 78 dzies. 18 lasu, 5 nieuż. , Daukszowie 12 dzies. 3 lasu, Dzierszańscy 28 dzies. 10 lasu, 3 nieuż. , Dowborowie 20 dzies. 2 lasu, 1 nieuż. , Domaszewiczowie 48 dzies. 8 lasu, 6 nieuż. , Jegoriew w W. i Syrutyszkach 110 dzies. 3 lasu, 2 nieuż. , Zachorzewscy 20 dzies. 2 lasu, 2 nieuż. , Ludkiewiczowie w W. i Ponikielpie 79 dzies. 10 lasu, 9 nieuż. , Lawdańscy 21 dzies. 3 lasu, Matulisowie w W. i Syrutyszkach 79 dzies. 33 1 2 lasu, Montwiłłowie 43 dzies. 1 lasu, 8 nieuż. . Pernarowscy 19 dzies. 5 lasu, 2 nieuż. , Rymkiewiczowie 18 dzies. 4 lasu 2 nieuż. , Torczyńscy 21 dzies. 5 lasu, 1 nieuż. . Wolmsdorf 1 1210 Rogouzca, 1216 Rogowca, 1262 Rogurca, wś, pow, bystrzycki, par. kat. Konradswalde. W r. 1885 miała 355 ha, 32 dm. , 191 mk. kat. 2. W. Nieder, 1369 Walcheymsdorff, 1399 Wolframsdorff, 1495

Wolmar

Wolmar

Wolmir

Wolmontowicze

Wolmsdorf