nowski 1680, Bonawentura Madaliński 1691, Stanisław Dąbski, 1699 do Krakowa, Stanisław Szembek, 1705 do Gniezna, Felicyan Konstanty Szaniawski, 1720 do Krakowa, Krzysztof Antoni Szembek, 1738 do Gniezna, Adam Stanisław Grabowski, 1741 do Warmii, Walenty Czapski 1751, Antoni Sebastyan Dembowski 1762, Antoni Kazimierz Ostrowski, 1776 do Gniezna, Józef Rybiński 1806, Franciszek Malczewski, r. 1818 przeniesiony na arcybiskupstwo warszawskie. Biskupi kujawskokaliscy są, Jędrzej Wołłowicz od r. 1819, zm. 1822, Józef Szczepan Koźmian 1831, Walenty Tomaszewski 1850, Mikołaj Błocki jako nominat 1851, Jan Michał Marszewski 1867, Wincenty Teofil Popiel r. 1883 przeniesiony do Warszawy, Aleksander Kazimierz Bereśniewicz od 1883 r. , z sufragana i administratora dyecezyi żmujdzkiej. Biskupi miewali do pomocy sufraganów, o których pierwsze wiadomości historyczne pochodzą dopiero z początku XV w. Około r. 1400 był sufraganem Ulryk, bisk. termopoleński, po nim Jan, bisk. taoryneński ok, 1404, Aleksander de Miszin, bisk. margaryteński od 1515, Jan Dziaduski 1540 42, Waleryan de Varclavia, dominikanin ok. 1555, Adam Merchonuski, cysters od r. 1565, Andrzej Blinowski 1574, Maciej Wielicki 1581, Jan Nowowiejski Rozdrażewski 1587, Franciszek Łącki 1596, Baltazar Miaskowski 1617, Krzysztof Charbicki 1634, Wacław Paprocki 1639, Piotr Mieszkowski 1643, Stanisław Domaniewski 1655, Piotr Paweł Odrowąż Mieszkowski 1679, Jędrzej Albinowski 1695, Ignacy Bardziński 1721, Franc. Kobielski 1725, Franc. Kanigowski 1741, Marcin Chyczewski 1796, Feliks Łukasz Lewiński 1795, Marcelu Dzięcielski 1819, Józef Goldman 1838, Tadeusz hr. Łubieński 1844, Karol Pollner 1885, Henryk Kossowski od r. 1890. Dla Pomorza dopiero 1755 r. bisk. Ostrowski postanowił sufragana był nim Cypryan Wolicki, bisk. Synopy, po którym godność tę piastowali Maciej Garnysz, bisk. larnandeński 1776 i Ludwik Stanisław Gorski, bisk. cezaropolitański 1781, Dyecezya miała swoje ustawy, wydawane na synodach, których liczba była znaczna. Akta kapituły czynią wzmiankę o 46 synodach dyecezyalnych, od r. 1227 do 1641 po różnych miejscach odbytych. W Włocławku odprawiano je w latach 1402, 1418, 1478, 1487, 1499, 1516, 1532, 1537, 1539, 1544, 1551, 1568, 1579, 1586, 1590, 1607, 1612, 1613, 1621, 1628, 1634, i ostatni 1641 d. 9 czer. Nie wszystkich jednak postanowienia doszły czasów naszych. Staranny zbiór wszystkich postanowień synodalnych tej dyecezyi zrobił ks. Zenon Chodyński i wydał p. t. Statuta synodalia Dioecesis Wladislaviensis et Pomeraniae Varsav. , 1890. Dołączona do dzieła tego mapa pokazuje położenie i granice tak dawnej jako i teraźniejszej dyecezyi włocławskiej. Krótka wiadomość historyczna o bisk, włoc. podał, , Przegl. katol. z 1894 28 33. O początkach biskupstwa znaleźć można szczegóły w dziele dr. Abrahama Organizacya kościoła w Polsce do połowy XII w. Lwów, 1890, zaś ks. Stan. Fiałek wydał Ustalenie chronologii biskupów włocławskich Kraków, 1894 r. . Kś. Stan. Chodyński Br. Ch. Włoczewo, wś i folw. , pow. płocki, gm. Brwilno, par. Proboszczewice, odl. 14 w. od Płocka, ma 26 dm. , 8 os. włośc, 274 mk. , 782 mr. gruntu 630 mr. ornego. Przy folwarku, mającym 315 mr. , wiatrak i karczma. W r. 1827 było 20 dm. 180 mk. Włoczkowicze, wś, pow. krzemieniecki. Istniały 1570 r. ; ob. Stepanówka 2. Włoczyszcze, ob. Wołoczyszcze. Włodareckie horodyszcze, uroczysko na obszarze dóbr Nowochwastów, wymienione w dokum. z 1545 r. ob. t. VII, 243. Włodarka, os. , pow. włocławski, gm. Pikutkowo, par. Wieniec, ma 14 mk. , 2 mr. Włodarka, ob. Wołodarka. Włodarski bród, miejscowość pod Rososzycą, w pow. odolanowskim. Włodawa, miasto powiatowe gub. siedleckiej, nad rz. Bugiem zlew. brzegu, przy ujściu Włodawki, leży pod 51 32 1 szer. półn. a 41 13 3 dług. wschod. , w punkcie zbiegu granic trzech gubernii siedleckiej, grodzieńskiej i wołyńskiej. Na przeciwnym brzegu Bugu leży os. Włodawka a na lewym brzegu w pobliżu osada Orchówek, łączona dawniej z W. w jedną całość administracyjną. Odl. 209 w. Warszawy, 56 w. od Radzynia, 73 w. od Lublina. Przez W. przechodzi linia kolei żelaznej łączącej Chełm z Brześciem. Miasto posiada cerkiew paraf. , kościół paraf. katol. murowany, synagogę, sąd pokuju okr. IV, szkołę 2klas. męzką i lklas. żeńską, urząd powiatowy, magistrat, szpital, urz. poczt. , st. dr. żel. Głośnemi niedawno jeszcze były tutejsze jarmarki na bydło, konie i owce. Na św. Michał spędzano tu do 20, 000 samych wołów z Wołynia i Ukrainy. Obecnie jest w W. około 333 dm. , przeważnie drewnianych, i 8132 mk. Śród zapisanych do ksiąg stałej ludności jest 774 prawosł. , 708 katol i 6704 żydów. W r. 1827 było 489 dm. , 3162 mk. ; 1857 r. 600 dm. 27 mur. i 6026 mk. 4480 żyd. . Do miasta należy 2825 mr. ziemi. Cerkiew paraf. erygował tu r. 1564 Roman Fedorowicz Sanguszko. W r. 1842 wzniesiono murowaną świątynię Kościół par. katol. został założony r. 1596 przez ks. Sanguszkową. Powstanie parafii było wcześniejszem od fundacyi klasztoru paulinów, sprowadzonych r. 1694 z Częstochowy przez Ludwika Pocieja, hetmana w. lit. , który przyłączył probostwo do klasztoru i uzyskał potwierdzenie swej Włoczewo Włoczewo Włoczkowicze Włoczyszcze Włodareckie Włodarka Włodarski bród Włodawa