wkrótce zastawił je Wawrzyńcowi Wierzchlejskiemu. W r. 1753 Witów i Prażmów przeszły w ręce Walentego Wewiórowskiego, cześnika kołomyjskiego. Zamienił on Witów w r. 1757 na wieś Ligotę w Wieluńskiem z Ignacym z Mikorzyna Węgierskim. Pomimo to Stefan Wiewiorówski w r. 1764 powrócił do dziedzictwa Witowa. Od Wewiorówskich nabył wś Maksymilian Zadora Łączkowski, od tego zaś około r. 1827 Józef Kobierzycki, do którego potomków należy. Dwór ma 700 mr. roli or. , 150 mr. lasu, 52 mr. łąk; wś 120 mr. roli or. , 27 mr. łąk. 5. W. , wś i kol. , pow. turecki, gm. Grzybki, par. Warta, odl. 38 w. od Turka. Wś ma z Augustynowem 11 dm. , 102 mk. ; kol. zaś 14 dm. , 165 mk. W 1827 r. było 16 dm. , 123 mk. Dobra W. składały się w r. 1867 z fol. W. i Augustynów, rozl. mr. 511. W r. 1872 folwarki zostały rozparcelowane pomiędzy częściowych nabywców. Wś Witów os. 20, mr. 57; wś Augustynów os. 4, mr. 6. Na początku XVI w. mieszkańcy dawali pleb. w Warcie tylko kolędę po pół gr. z łanu Łaski, L. B. , I, 411. 6. W. , wś i fol. , pow. włoszczowski, gm. Irządze, par. Nakło, odl. 30 w. od Włoszczowy, posiada szkołę początkową. W 1827 r. było 30 dm. , 231 mk. W r. 1885 fol. W. rozl. mr. 1153 gr. or. i ogr. mr. 689, past. mr. 11, lasu mr. 431, nieuż. mr. 22; bud. mur. 3, drew. 11; płodozm. 4, 10 i 12pol. ; las nieurządzony. Wś W. os. 55, mr. 514; wś Paulinów os. 5, mr. 30. W dok. z 1242 r. , potwierdzającym przywileje i posiadłości klasztoru w Staniątkach, wymieniono Withow prope Siewior w liczbie wsi nadanych przez Klemensa, kaszt. krakow. Kod. Małop. , II, 65. Może z tego W. pochodził Imramus haeres de Witow, asystujący aktowi z r. 1277 w Krakowie, przy boku ks. Bolesława ib. , U, 140. W połowie XV w. wś W. , w par. Nakło, miała 13 łan. km. , z których dziesięcinę dawano pleban. w Nakle Długosz, L. B. , II, 219. Według reg. pob, pow. krakowskiego z r. 1581 wś W. , własność Otfinowskiego, miała 7 łan. km. , 1 zagr. z rolą, 5 komorn. bez bydła, 1 rzemieśl. , 1 jutrzynę karcz. 1 Pawiński, Małop. , 72, 434. 7. W. , wś i folw. w pobliżu Wisły, pow. pińczowski, gm. Książnice Wielkie, par. Witów, odl. 36 w. od Pińczowa, posiada kościół par. murowany i dom przytułku dla starców. W 1827 r. było 34 dm. , 260 mk. W 1883 r. folw. W. , oddzielony od dóbr Morsko w r. 1875, rozl. mr. 468 gr. or. i ogr. mr. 277, łąk mr. 32, past. mr. 34, łasu mr. 77, nieuż. mr. 48; bud. mur. 1, drew. 9; płodozm. 5, 7 i 11poł. ; las nieurządzony, cegielnia. W połowie XV w. W. , wś kościelna, blizko Koszyc, własnośc Stanisława Wątróbki, miała łany km. , zagr. , karczmy, folwark, z których dziesięcinę, wartości 10 grzyw. , płacono pleban. w Witowie. Miał on swoją rolę i łąki Długosz, L. B. , II, 172, 173. W 1581 r. wś W. , własność Morskiego, dzierżawiona przez Glewskiego, miała 4 1 2 łan. km. , 7 zagr. z rolą, 5 kom. bez by dła, 1 4 roli karczem. Pawiński, Małop. , 9, 433. Obecny kościół murowany miał wznieść 1546 r. Źegota Morski. W. par. , dek. pińczowski, 575 dusz. 8. W. , ob. Witowo. Br. Ch. Witów, pow. ihumeński, ob. Witki. Witów al. Witowo, Wytowo, wś gospod. , pow. średzki, sąd i okr. komis. Środa, st. kol. w Orzechowie, poczta w Pięczkowie Pienschkowo, szkoła katol. w miejscu, par. w Solcu; 73 dm. , 592 ha, 517 mk. 516 katol. . Leży na płn. od Nowego Miasta nad Wartą, na wsch. płn. Solca. W r. 1286 Gotard, syn Mirosława z Chrzanowa, odstępuje bisk. pozn. część swoją Witowa za 40 grzyw. dla świętej zgody. R. 1302 Jędrzej, bisk. pozn. , przekazuje grunta swe w Solcu ko ściołowi soleckiemu w zamian za Szeligi, które nabył proboszcz solecki, Szeligi zaś wciela do Witowa. Według inwentarza dóbr biskupich z r. 1564 było w W. 32 łanów, osiadłych 8 1 2, pustych 3 1 2, kmieci było 17, z których każdy siedział na półłanku i składał biskupowi 1 złp. 2 1 2 gr. czynszu, 2 wiertele owsa, 4 kapłony, 15 jaj. Baraniego płacił 1 1 2 gr. 3 den. , żołędnego dawał 2 wiertele owsa i kapłona. Na św. Małgorzatę dawali po kapłonie. Dwaj karczmarze płacili każdy 13 gr. czynszu, baraniego i stawnego po 4 den. od beczki piwa. Jeden z karczmarzy miał rolę, od której płacił 20 gr. i wiertel owsa, każdy zaś z nich winien był jeździć z listami, gdzie mu kazano. Od łanów pustych, uprawia nych, płacona po 2 złp. 5 gr. Włodarz nie skła dał nic z powodu służby, jaką pełnił. Znajdujące się pod W. stawy wydzierżawiano po 1 grzyw. rocznie. Każdy z kmieci od stawianego więcierza płacił po 5 gr. Rejestra poborowe z r. 1578 wymieniają Franciszka Salnika, urzędnika staro sty bydgoskiego, który wieś tę dzierżawił. W r. 1581 rozgraniczono Orzechowo z Witowem. Z grobowisk przedhistorycznych wydobyto to siekierkę serpentynową i różne przedmioty brą zowe. W. Ł. Witów, północny półwysep Rugii, z sławnym przylądkiem Orekundą Arkona. Witowa al. Witoldowa Droga, białorus. Witowaja Daroha, w pow. borysowskim i ihumeń skim, począwszy od wsi Murawa gm. Bieliczany widać jej ślady ku Berezynie. Lud opowia da o niej legendę, iż tędy miał przechodzić nie gdyś wódz wielki i mościł drogę kamieniami. Istotnie są jej ślady. Legendę podał Eustachy Tyszkiewicz ob. Opisanie powiatu borysowskie go, str. 38. A. Jel. Witowa Góra 1. lepiej Biała Góra al. Szydłowo, niem. Gross Wittenberg, wś kościelna, pow. wałecki, na płd. wsch. od Wałcza, na zach. od Piły, posiada st. pocz. , szkołę kat. i ewang. , kościół ewang. , 848 ha 584 roli or. , 6 łąk, 63 lasu; 1885 r. 46 dm. , 74 dym. , 388 mk. , 195

Witów

Witów

Witowa

Witowa Góra