stoków góry dają początek rzeczce Klimontówce, uchodzącej do Koprzywianki. Br. Ch. Witoslawskie 1. jezioro, pod wsią. t. n. , w pow. wyrzyskim, w okolicy Mroczy, wzn. 104 mt. npm. Wody jego odpływają za pośrednictwem rzki Rudny dopł. Łobżonki, dopł. Noteci. 2. . W. , jezioro, pod wsią t. n. , w pow. kościańskim, za pośrednictwem rz. Samicy odpływa do jez. Wojnowickiego. Witoszyn 1. dawniej Witoszyno, wś i folw. nad rz. Wisłą, , pow. lipnowski, gm. i par. Szpital, odl. o 21 w. od Lipna, wiatrak, 30 dm. , 250 mk. W r. 1827 było 27 dm. , 174 mk. W r. 1892 folw. W. rozl. mr. 834 gr. or. i ogr. mr. 576, łąk mr. 26, pastw. mr. 89, lasu mr. 61, nieuż. mr. 82; bud. mur. 4, drew. 8; płodozm. 7pol. ; las nieurządzony, pokłady torfu. Wś W. os. 26, mr. 30; wś Działy os. 8, mr. 217; wś Olszany os. 19, mr. 211; wś Kotoskie os. 2, mr. 123; wś Łachy os. 3, mr. 2; wś Rumunki Witoszyn os. 16, mr. 307; wś Łęg Nadwiślański os, 16, mr. 515. Według reg. pob. pow. ziemi dobrzyńskiej z r. 1564 wś W. , w par. Szpital miała 10 kmieci poddanych Witoskich na pół łanach. Było tam 4 zagr. , gontarz. Płacono flor. 3 gr. 19 solid. 1 Pawiński, Wielkop. , I, 286. W z. 1789 właścicielem był Michał Chełmicki. 2. W. , wś, pow. nowoaleksandryjski puławski, gm. Celejów, par. Kazimierz, ma 239 mr. , młyn wodny. Wchodziła w skład dóbr Celejów. W 1827 r. było 13 dm. , 108 mk. W połowie XV w. wś W. , w par. Kazimierz, własność szlachty h. Wieniawa, miała 2 łany km. , z których dziesięcinę dawano klasztorowi św. Krzyża. Była tam karczma z rolą. Dwa fol. i 2 inne łany dawały dziesięcinę pleb. w Kazimierzu Długosz, L. B. , II, 553 i III, 244. Według reg. pob. pow. lubelskiego z r. 1531 wś W. , w par. Kazimierz, własność Kruszczowskiego, miała 1 łan, 1 młyn. R. 1676 Mateusz Chomicki płacił od 1 osoby z rodziny i 11 dworskich. Poddanych nie podano Pawiński, Małop. , 367 i 22a. Br. Ch. Witoszyńce, wś, pow. przemyski, 8 klm. na płd. zach. od Przemyśla urz. poczt. , 9 klm. na pln. zach. od sądu pow. w Niżankowicach. Na zach. leżą Rokszyce, na płn. zach. Prałkowce, na płn. wsch. Kruhel Wielki, na wsch. Grochowce, na płd. Kniaźyce, na płd. zach Brylińce. W zach. stronie wsi, w lesie Smuga, powstaje potok Błonia, płynący na wsch. do Wiaru. Zabudowania leżą w dolinie potoku, na płn. od nich wzgórze Helicha 422 mt. , karczma i leśniczówka. Zach. część wzn. 425 mt. , część płd. 389 mt. Własn. więk. ma roli or. 91, łąk i ogr. 7, pastw. 13, lasu 947; wł. mn. roli or. 416, łąk i ogr. 66, past. 58, lasu 1 mr. W r. 1880 było 65 dm. , 397 mk. w gm. , 4 dm. , 33 mk. na obsz. dwor. 333 gr. kat. , 85 rz. kat. , 12 izr. ; 336 Rus. , 94 Pol. . Par. rz. kat. w Przemyślu, gr. kat. w Grochowcach. We wsi jest szkoła lklas. W Przemyślu dn. 30 czerw. 1418 r. przeprowadza Iwan z Obychowa, kaszt. szrem ski i ststa ruski, z polecenia królewskiego, roz graniczenie pomiędzy przedmieściem przemyskiem zw. Pikulicz i wsiami Witoszyńce, Ko niuchy i Grochowce Liske, A. G. Z. , t. VI, str. 17. Lu. Dz. Witów, wś nad rzką Strawą, pow. piotrkowski, gm. Uszczyn, par. Witów, leży o 6 w. na płd. wsch. od Piotrkowa, na wyniosłości panującej nad doliną Luciąży. Posiada kościół paraf. murowany, dawniej klasztorny, 46 dm. , 489 mk. , 644 mr. włośc. i 6 mr. do kościoła należących. W r. 1827 było 18 dm. , 100 mk. Jest to starożytna osada, jedno z gniazd możnych rodów, jakie pojawiają się na obszarze między Pilicą i Wisłą w XII i XIII wieku. W połowie XII w. spotykamy tu dwu braci jeden Wit noszący widocznie imię założyciela rodu i wsi zostaje biskupem płockim żyje jeszcze na tym stanowisku w r. 1187, drugi miles Dzierżek Dirsco al. Dersław Derslaus u Długosza jest podobno wojewodą sandomierskim według Długosza. Wit sprowadza w r. 1179 kanoników regularnych reguły św. Norberta i osadza ich w swej wsi, którą nadaje na własność klasztorowi. Dzierżek, idąc za wzorem brata, w r. 1190 zakłada drugi klasztor w Busku, w którym osadza, prócz siostr zakonnych, sprowadzonych z Witowa zakonników; per manum meam adduxi wyraża się w akcie fundacyjnym. Wychodząc na wyprawę wojenną w r. 1206 sporządza testament, w którym czyni zapis części swego majątku na rzecz klasztoru. Kończy życie, długie widocznie, dopiero r. 1241. Prawie jednocześnie, bo w 1176 r. , powstaje w poblizkim Sulejowie klasztor cystersów, zawdzięczający swe powstanie darom i poparciu możnych panów niejakiego Racława comesa a podobno i współudziałowi Piotra ze Skrzynna. Cystersi będą zręczniejsi czy szczęśliwsi w pozyskaniu względów książąt i panów, skutkiem czego pozyskają rozległe posiadłości i zostaną sąsiadami skromniejszych o wiele włości klasztoru Witowskiego. Rzecz naturulna, iż norbertanie zawistnym okiem będą patrzeć na pomyślność sąsiadów i że wynikną stąd między obu klasztorami spory i procesy, które przez kilka wieków ciągnąć się będą. Dnia 7 września r. 1240 odbywa się tu colloquium, na którem znajduje się Konrad, ks. mazow. , z synami, bisk. płocki Andrzej, Bolesław, ks. mazow. , z braćmi, tudzież wielu duchownych i świeckich Kod. dypl. poL, II, 24. W r. 1242 w Radogoszczy klasztor witowski zawiera ugodę z sulejowskim w obec Konrada, ks. krakow. i łęczyc. Cystersi ustępują norbertanom część wsi Borkowice od rzeczki Koprzywnicy i Korytnicy aż po drogę do Piotrkowa, zatrzymując sobie część nad Luciążą, powyżej mostu Jana aż do granie. Klasztor sulejowski bę

Witosławskie

Witoslawskie

Witoszyn

Witoszyńce

Witów