strowskich. Ostatnią; dziedziczką, tego nazwiska jest obecnie Irena z Sulistrowskich Janowa Karłowiczowa. J. Krz. Wiszniew, ob. Wiszniów. Wiszniewka, zaśc. szl. , pow. wileński, w 6 okr. pol. , o 5 w. od Wilna, 4 dm. , 28 mk. 2 prawosł. , 25 katol. . Wiszniewskie, jezioro, w pow. święciańskim, pod mkiem Wiszniew, zajmuje 9, 6 w. kw, , naj większa długość z płn. wsch. ku płd. zach. wy nosi 4 1 2 w. a największa szerokość z płd. zachd. ku płd. wsch. 3 1 2 w. Największa głębokość w części płd. dochodzi 5 mt. 16, 4 st, ang. . Brzegi jeziora porasta rzadka trzcina a dno sta nowi delikatny muł, w którym ołowianka głęboko się zanurza. Od strony płd. brzegi jeziora bar dzo płaskie, pokryte po większej części lasem. Wschodni brzeg wzgórkowaty, bezleśny, strona płn. lesista, ale brzeg tu stalszy niż na płd. Naj więcej urozmaicony brzeg zachodni. Jezioro W. zasilają, niewielkie strumienie, najznaczniejszy Relicza wpada od płd. wschodu. W tym kierun ku ciągną się obszerne bagna, przeszło 2 mile długie i do 1 1 2 mili szerokie, aż po prawy brzeg rz. Naroczy, po mko Iżę i Narocz. Na lewym brzegu Naroczy bagna pokryte są lasami, które prawie bez przerwy ciągną się ku źródłom Wilii i Berezyny. Jedyny odpływ jezior stanowi na płn. wypływająca rzeka Smołta, która przepłynąwszy dwu wiorstowy przesmyk wpada do jez. Swirskiego. Wskazana na mapie sztabowej rzeka Spiahlica, wypływająca jakoby z jeziora W. i uchodząca do Naroczy, w rzeczywistości nieistnieje. Podług miejscowego podania ludo wego ludzie w tem jeziorze nie toną. Oprócz mka i dworu Wiszniew na wybrzeżach jeziora leżą wsi Łycewicze, Leźniki, Gołodnicze, Czur łoń. Opis jeziora podał Witold Wróblewski w Pamięt. fizyogr. t. III, 76. J. Krz. Wiszniewskinie, wś, pow. telszewski, w 3 okr. poL, gm. Dorbiany. Wiszniopol 1. w dokum. Wisznopol, Wysznie Pole, wś nad rzką Makówką, w pobliżu rz. Styru, pow. nowogradwołyński, gm. Rajki, st. poczt. Lubar o 20 w. , st. dr. żel. Połonnc o 25 w. , odl. o 100 w. od Nowogrodu Wołyńskiego a 120 w. od Żytomierza, ma 104 dm. , 570 mk. , 909 dzies. ziemi włośc, 1336 dworskiej, 70 1 2 cerkiewnej. Posiada cerkiew p. w. św. Mikołaja Cudotwórcy, z drzewa wzniesioną w 1714 r. Księgi metryczne przechowały się od 1714 r. Do par. prawosł. należy wś Korzówka o 2 w. . W całej parafii 124 dm. , 1036 mk. Własność dawniej hr. Potockich, nabyta przez r. st. Szachowskiego. Wś W. pod nazwą Wysznie Pole wymieniona jest w dokumencie z 1601 r. jako zniszczona przez Tatarów. Była wówczas własnością ks. Janusza Ostrogskiego, kaszt. krakowskiego. W 1702 r. stało pod W. obozem wojsko polskie, wysłane dla uśmierzenia zamieszek kozackich. W 1721 r. W. należy do dóbr ks. Jerzego Dominika Lubomirskiego. 2. W. , ob. Wisznopol. J. Krz. Wiszniów 1. wś i dwa folw. , pow. hrubie szowski, gm. Mircze, par. Nabróż, odl. 21 w. od Hrubieszowa. Leży na wznies. 803 st. npm. Posiada szkołę początkową, cerkiew paraf. W r. 1827 było 78 dm. , 393 mk. Folw. W. lit, B. rozl. mr. 815 gr. orn. i ogr. mr. 557, łąk mr. 82, lasu mr. 152, nieuż. mr. 24; bud. mur. 8, drew. 16; płodozm. 6 i 16pol. ; las urządzony. W I. 1885 W. lit. A rozl. mr. 768 gr. orn. i ogr. mr. 460, łąk mr. 94, lasu mr. 201, nieuż. mr. 13; bud. mur. 3, drew. 15; płodozm. 7 i 10pol. ; wiatrak; las urządzony. Wś W. os. 24, mr. 426. Cerkiew paraf. dek. tyszowiecki istniała już 1669 r. Należały do niej filie Ra dostów i Wereszczyn. 2. W. , wś i folw. , pow. siedlecki, gm. Wiszniów, par. Zbuczyn, odl. 8 w. od Siedlec, posiada szkołę początkową, sąd gm. okr. IV, urz. gm. , 75 dm. , 884 mk. , 3426 mr. Ludność zajmuje się handlem drzewnym i rolni ctwem. W 1827 r. było 56 dm. , 186 mk. We dług reg. pob. pow. łukowskiego z r. 1531 wś W. , w par. Zbuczyn, miała 4 łany, 2 młyny, 2 koła, 2 łany sołtysie, 1 młyn. W r. 1552 wś królewska W. , miała os. 28, 2 łany sołtysie. W r. 1580 p. Piotr Kosierski, sługa jegomości p. starościn, wnosi od 12 1 2 włók osiadłych fl. 6 gr. 7 1 2 a to bez dziesięciny, od 10 zagr. z rolami fl. 2, od 8 komornic bez bydła gr. 16, od 4 rzem. gr. 16, od 4 zagród wójtowskich bez ról gr. 16, od koła wolnego gr. 24. Suma fl. 10 gr. 19 1 2 Pawiński, Małop. , 378, 382, 394, 395, 413. Wiśniowskie starostwo niegrodowe, w wojew. lubelskiem, pow. urzędowskim, podług lustracyi z r. 1764 obejmowało wsi Wiśniów, Stok, Ciosna, Kaczory, Domanice, Kopcie, Czachy, Wólka i Gostchorza. W r. 1771 posiadał je Dymitr ks. Jabłonowski wraz z swą małżonką Józefą z My cielskich, którzy opłacali kwarty złp. 2284 gr. 9, a hyberny złp. 916 gr. 22. W. gmina ma 10421 mr. i 2680 mk. 1 prawosŁ, 6 prot. , 26 żyd. . Sąd gm. okr. IV w miejscu, st. p. i dr. źel. w Siedlcach. W skład gm. wchodzą Bara nek, Białki, Ciosna, Gostchorza, Grabianów, Helenów, Kaczory, Mościbrody, MyrchaStok, Sekuła, StokWiszniowski, Wołyńce, Wiszniowska Wólka i Wiszniów. Br. Ch. Wiszniów 1. wś, pow. kowelski, należała do włości mielnickiej. Podług reg. pob. pow. łuckiego z 1583 r. własność Aleksandra Siemaszki, kasztelana bracławskiego, który płaci ztąd z 8 dym. , 2 ogrod, Jabłonowski, Wołyń, 87. 2. W. , Wiszniew, wś, pow. łucki, na płn. wschód od mta Łucka, należała do dóbr biskupa łuckiego. Podług rewizyi zamku łuckiego z 1545 r. kś. biskup łucki był zobowiązany z dóbr kościelnych W. , Łuczyc i Wiktorzan Wichtoran wespół z władyką łuckim, archimandrytą żydy Wiszniew Wiszniew Wiszniewka Wiszniewskie Wiszniewskinie Wiszniopol Wiszniów