chorolski gub. połtawskiej, ma 219 dm. , 1250 mk. , cerkiew, 15 wiatraków, gorzelnię i cegielnię. 2. W. al. Suborowka, wś nad rzką Dubną, , pow. smoleński, gm. Spas, ma 29 dm. , 256 mk. , dziegciarnią. Wiszniakówka, kolonia niemiecka, pow. żytomierski, gm. i par. praw. Horoszki o 5 w. , ma dom modlitwy ewang. , szkołę, wiatrak. Wiszniałówka 1. wś, pow. maryampolski, gm. Kwieciszki, par. Maryampol odl. 7 w. , ma 2 dm. , 19 mk. W 1827 r. było 2 dm. , 16 mk. 2. W. , wś, folw. kalwaryjski, gm. Podawinie, par. Ludwinów, odl. od Kalwaryi 19 w. , ma 2 dm. , 11 mk. W 1827 r. 2 dm. , 13 mk. Wisznianka, ob. Wiszniażka. Wiszniańskie, jezioro, w pow. wilejskim, ob. Serwecz. Wiszniawka, wś, pow. wiłkomierski, w 3 okr. pol. , gm. Uszpole; włośc. Stasiszkis ma tu 20 dzies. 6 nieuż. . Wiszniażka al. Wiśnianka, potok, wypływa z Bieskidu, na obszarze pow. grybowskiego, w gm. Izby, łączy się z pot. Bieliczną. i tworzą Białą Dunajcową. Wisznice, osada, wś i folw. nad rz. Zielawą. dopł. Krzny, pow. włodawski, gm. Horodyszcze, par. Wisznice, odl. 28 w na płn. zach. od Włodawy i 28 w. na płd. od Biały. Posiada cerkiew paraf. , kościół katol. paraf. drewniany, sąd gm. okr. 1, szkołę początkową, urząd gm. , urząd poczt. , 121 dm. , 1782 mk. , 3360 mr. Wr. 1827 było 178 dm. , 603 mk. Ludność przeważnie żydowska. Trzy jarmarki do roku. Dobra W. składały się w r. 1869 z folw. Wisznice, Wygoda, Małgorzacin, Zacisze, attyn. Malczyn, miasta Wisznice, rozl. mr. 4470 gr. orn. i ogr. mr. 2022, łąk mr. 449, lasu mr. 890, pastw. i zarośli mr. 906, nieuż. 207. Miasto W. os. 143, mr. 1492. W. stanowią dawną posiadłość Sapiehów. W r. 1579, z podziału majętności uskutecznionego w Wilnie między synami Pawła Sopiehy, wojew. nowogródzkiego, dobra W. dostały się najmłodszemu Andrzejowi. Stanowiły je naówczas, prócz dworu i miasta Wisznic, folwarki i sioła Rozwadówka, Sosnówka, Motwica, Dołholiska, Pohorylec, Dance, Zabołotie i Lepniaki. Metr. Litew. , Ks. zap. , 64, f. 57. W 1588 r. Andrzej Sopieha sprzedaje dobra te bratu rodzonemu Mikołajowi. M. L. , Ks. zap. , 73, f. 284, który założył tu cerkiew parafialną. Podział fortuny między dziećmi wojew. witebskiego, dokonany w 1614 r. , przysądził dobra W. Krzysztofowi, podczaszemu w. ks. lit. , który w r. 1630 fundował tu kościół drewniany, dotąd istniejący, i jako parafialny hojnie uposażył Nies. , IV, 33. Gdy w r. 1637 zmarł w Padwie i tam czasowo pochowany został, ciało jego przewiezione następnie było do Wisznic i w erygowanej świeżo świątyni spoczęło na zawsze Sapiehowie, p. Ożarowskiego, I, 224. Po bezpotomnej śmierci brata, Wisznice objął Mikołaj, kaszt. wileński. W r. 1707 uchwalono na sejmiku w Brześciu lubo mko Wisznice wdy mińskiego Władysława Sapiehy, z powodu ogromnego zniszczenia i ruiny przez ogień nie powinnoby ciężarom podlegać; ale kiedy tak gwałtowne kontrybucye, za obradą niniejszą żadnych dóbr nie ekscipują, przeto te dobra zarówno z nami uczestniczą. .. przeto pomienione dobra, według abjuracyi i conflagracyi, a teraz według kwitu contrybucyi szwedzkiej podymnego, którego tenże Imci p. wda z dóbr swoich zapłaci, z dymów 323, a terciam partem reducendo, z dymów 107 importować Imci p. wda do Imci p. Poborców powinien Akt. wileń. , IV, 354. Wspomniany w powyższem landem sejmikowem Władysław Józafat Sapieha, pisał się zazwyczaj hrabią na Wisznicach i Niesuchojczach. On to w r. 1715 wyrobił u króla Augusta II następujący przywilej na jarmarki, aby podnieść podupadłe miasteczko. Mając wzgląd i miłościwe baczenie na podupadłe mko Wisznice, przez ogień, z dopuszczenia Boskiego, i różne wojska zrujnowane, usilną przytem prośbą W. Wład. Sapiehy, wdy brzeskiego, dziedzicznego pana mianowanego mka W. , w ststwie brzeskolitewskiem leżącego, dla zasług nie tylko osobistych, ale zacnych w Rzpltej i doświadczonej życzliwości antenatów, circa fidele obsequium majestatu respektując, umyśliliśmy w temże mku W. jarmarki dwa 1 na św Jana, ruskiego kalendarza; 2 na św. Marcina, kalend. rzymskiego, dawniejszy jarmark, na święto św. Jura, kalend. ruskiego, approbując dotychczas odprawujące się, przydać i naznaczyć Metr. L. , Ks. zap. , 155, f. 756. Wdowa po Władysławie t 1732, Krystyna z Sanguszków Sapieżyna, wdzina brzeska, z synami Karolem i Ignacym, potwierdzają d. 5 czerwca 1749, przed księgami grodu brzeskiego, wspólnie dany fundusz wisznickiej cerkwi Akt. Wileń. , III, 20. Hrabstwo wisznickie z okolicznemi wsiami i folwarkami przeszło od Sapiehów drogą sprzedaży, w r. 1801 dokonanej przez ks. Teofilę Jabłonowską i syna jej Aleksandra ks. Sapiehę, w inne ręce, podzielone na części rozpadło się w ostatnich czasach. Na cmentarzu pod miasteczkiem mury okrągłego kościołka wyprowadzone pod gzems i w tym stanie pozostawione od dawnych lat z końca w. XVIII. Fundusz na ten kościół lokowany na dobrach wisznickich przez Sapiehów w ilości złp. 40, 000 przepadł. Na cmentarzu spoczywają zwłoki matki J. Ig. Kraszewskiego, Zofii z Malskich Kraszewskiej, jak również Anny z Nowomiejskich Malskiej i Błażeja Malskiego, rodziców Zofii z Malskich, oraz Konstancyi z Morochowskich Nowomiejskiej, babki. Piękny obraz włoskiego pędzla znajduje się w głównym ołtarzu kościoła. W. par. , dek. włodawski dawniej parczewski, 779 dusz. Wisznicki dekanat dawnej dyec. chełmskiej, dzielił Wiszniakówka Wiszniakówka Wiszniałówka Wisznianka Wiszniańskie Wiszniawka Wiszniażka Wisznice