stawił trzech synów; Wasila, Semena i Sołtana, którzy aktem z d. 9 lipca 1463 r. podzielili się spuścizną po ojcu. W. , między innemi, dostał się Sołtanowi Arch. ks. Sanguszków, I, 54 5, który pierwszy od siedziby swej W. przyjął nazwisko kn. Wiśniowieckiego. Po bezdzietnej śmierci Semena i Sołtana wszystkie ich dobra spadły na synów Wasila, który od otrzymanego Zbaraża przybrał nazwisko Zbaraskiego. Przy podziale W. dostał się średniemu bratu Michałowi, właściwemu protoplaście domu Wiśniowieckich. Za jego życia W. w 1494 r. srodze od Tatarów zburzonym został, natomiast w 1512 r. pod Łopuszną, o 2 mile od W. hetmani Konstantyn Ostrogski i Mikołaj Koniecpolski odnieśli nad nimi pamiętne zwycięztwo. Synowie kn. Michała Aleksander, ssta rzeczycki, i Iwan, I ssta szyski, dali początek dwom oddzielnym liniom starszej, królewskiej, i młodszej, książęcej, z których pierwsza zakończyła się na królu Michale w 1673 r. , druga, na której wygasł ród Wiśniowieckich, na ks. Michale Serwacym w 1744. Potomkowie ich nierozdzielnie władali W. , bowiem w czasie rewizyi zamku krzemienieckiego z 1545 r. mieszczanie krzemienieccy uskarżają się o nieprawne branie przez ks. Wiśniowieckich w Wiśniowcu po dwa grosze od wozu myta Jabłonowski, Rewizye, 105. Podług reg. pob. pow. krzemienieckiego z 1570 r. dobra wiśniowieckie należą w części do Michała Michajły, ssty czerkaskiego i kaniowskiego, i Aleksandra, synów Aleksandra, oraz Andrzeja, kasztelana wołyńskiego, i Konstantyna, synów Iwana. Pierwszy z nich płaci z 211 dym. , 41 ogr. po 4 gr. , 56 ogr. po 2 gr. , 4 bojar putnych po 20 gr. , 9 kół młyn. , szynk, gorzał. po 6 gr. , 2 karcz. ; drugi z 152 dym. , 52 ogr. po 4 gr. . 92 ogr. po 2 gr. , 3 bojar putn. , 10 kół młyn. , 3 karcz. , 7 rzemieśl. , szynk. gorz. ; kn. Andrzej z 251 dym. , 102 ogr. po 4 gr. , 62 ogr. po 2 gr. , 25 bojar putn. po 20 gr. , 7 rzemieśl. po 2 gr. , 19 kół młyn. , 9 kotł. gorzał. , 4 karczm. , wreszcie kn. Konstantyn z 235 dym. , 10 ogr. po 4 gr. , 113 ogr. po 2 gr. , 12 kół młyn. , 3 bojar putn. , 3 karcz. W 1577 r. kn. Andrzej Wiśniowiecki i wszyscy kniazata Wisniowieczkie nieoddali poboru z mta W. oraz z miasteczek i włości do niego należących dla wielkiego spustoszenia od Tatarów. W 1583 r. kn. Michajło Wiśniowiecki, kasztelan kijowski, z części mka W. wnosi z 10 dm. rynkow. po 6 gr. , 16 dm. uliczn. , z 10 ról, z 17 ubogich chałup, z 15 ogrodów miejskich, od 1 siodlarza, 1 łucznika, 1 rzeźn. , 2 szewców, 2 garncarzów, 2 piekarzów, 10 komorn. ; kn. Aleksandrowa Wiśniowiecka ze swej części z 6 dm. rynkow. po 6 gr. , 8 dm. ulicz. , 6 nędznych chałup, 1 2 koła waln. ; kn. Andrzej W. , wwda wołyński, z 10 dm. rynkow. po 6 gr. , 11 dm. uliczn. , od siedelnika i rymarza, od 4 garncarzów, 2 piekarek, 1 rzeźnika, z 4 półłanków, z 9 nędznych chałup, 5 łan. , 8 ogrodn. , 3 ogrod. , 8 kom. , 1 4 koła waln. ; wreszcie tenże kn. Andrzej z części mka W. , którą dzierży w opiece po nieboszczyku kn. Konstantym z 7 dm. rynk. po 6 gr. , 16 dm. uliczn. , 16 półłanków, 10 chałup nędznych, 10 ogrod. , 3 rzem. , 1 4 dwu kół waln. Jabłonowski, Wołyń, 28, 29, 78, 132, 133, 145. Po śmierci kn. Andrzeja t 1585 r. W. wraz z innemi dobrami dostaje się w 1593 r. jednej z czterech jego córek Aleksandrze, wydanej za kn. Jerzego Iwanowicza Czartoryskiego. Tym sposobem W. wyszedł z rąk Wiśniowieckich, nie nadługo wprawdzie, gdyż w 20 lat później 1614 r. wykupił go ks. Michał, ssta owrucki. Syn jego Jeremiasz, wwda ruski i hetman w. koronny, wzniósł w W. wspaniałą bazylikę dla karmelitów bosych, zniszczoną potem przez Kozaków, oraz przebudował około 1640 r. zamek, powiększył go i należycie obwarował. Po śmierci syna Jeremiasza króla Michała W. przeszedł do młodszej linii, mianowicie w ręce ks. Dymitra Jerzego, wwdy bełzkiego, hetm. w. kor. W 1672 r. zamek tutejszy zdobyty został wskutek zdrady żydowskiej przez Turków, przyczem dowódca załogi Borkowski i wielu ze szlachty okolicznej, która w zamku szukała schronienia, wycięci zostali a miasto w popiół obrócone. Pragnąc je podźwignąć Jan III stanowi 1677 r. aby miasto W. post clades, mogło respirare, ab omnibus oneribus reipublicae prócz ceł kor. do lat 12 uwalniamy. Po śmierci ostatniego potomka rodu ks. Wiśniowieckich, ks. Michała Serwacego, wwdy wileńskiego, hetm. w. litew. 1744 w Mereczu, ogromne jego dobra, składające się, oprócz W. , z 9 miasteczek i 150 wsi do niego należących a nadto obszernych majętności na Litwie i Ukrainie, odziedziczyły córki jego Anna Ogińska, wojew. trocka, i Elżbieta Zamoyska, wojew. smoleńska. Córka ostatniej Katarzyna, wydana za Jana Karola Mniszcha, podkomorzego litew. , wniosła mu w posagu klucz Wiśniowiecki. W tym czasie w skład klucza starowiśniowieckiego wchodziły wsi Kwarczówka, Okniny Wielkie i Małe, Horynka, Kuszlin, Podhajczyki, Jankowce, Kadzajówka, Wierzbica, Maniów, Kotiużyńce, Chwedkowce, Czajczyńce, Horynkowce, Krzywczyki i Rakowiec. Klucz nowowiśniowiecki składał się z 23 wsi Łozy, Bodaki, Kochanówka, Hnidawa, Wierzbowiec, Szepelówka, Łopuszna, Pachinia, Kornaczówka, Hołobissy, Martyszkowce, Biłka, Biłeczka, Rakowiec, Myszkowce, Polany, Kunakowce, Butyń, Młynowce, Bakoty, Dźwiniacz, Zalesie Stecki, Wołyń, 341 2. Syn ich Michał Jerzy, w 1783 r. marszałek w. kor. , przywrócił przygasającą świetność Wiśniowiecki. Tu zjechał się w 1781 r. Stanisław August Poniatowski z w. ks. Pawłem, który z żoną swą pod nazwiskiem hr. Północy du Nord odwiedzał cudze kraje. Tu po dwa kroć gościł w 1787

Wiśniowiec