kiem obszaru. Własn. więk. Hieronima Wisłobockiego ma roli orn. 246, łąk i ogr. 48, pastw. 1, lasu 1 mr. ; wł. mn. roli orn. 231, łąk i ogr. 78, pastwisk 9, lasu 37 mr. W r. 1880 było 36 dm. , 209 mk. w gminie, 4 dm. , 38 mk. na obsz. dwor. 222 gr. kat. , 25 rz. kat. ; 219 Rus. , 29 Pol. . Par. rzym. katol. w Winnikach, gr. katol. w Remenowie. We wsi jest cerkiew i szkoła lklas. W Krakowie dn. 10 maja 1518 r. nakazuje Zygmunt I Stanisławowi z Chodcza marsz. kor. i stcie lwowskiemu, aby zyski prawne, które Daszkowa ma na dobrach Wisłoboki i PodliskI, należących do Andrzeja Wisłobockiego, dla niej wyegzekwował Arch. kraj. we Lwowie, C, t. 10, str. 500. W 1530 r. nadaje Zygmunt I wś Wisłoboki Andrzejowi Nieprzeskiemu, odbierając je Mikołajowi i Michałowi Chomatowskim 1. c. C. , t. 14, str. 90. Ob. Podlaski. Lu. Dz. Wisłocka Słoboda, wś, pow. owrucki, gm. Bazary, par. praw. Kalinówka o 4 w. , na płn. zachód od Malinki. Wisłocz, tak w dawnych dokumentach zwa no Isłocz ob. , w pow. mińskim, w gm. Raków. Na początku XVIII w. dziedzic W. Antoni Teo dor Wańkowicz fundując w Mińsku karmelitów, zapisał im na tych dobrach 9000 złotych ob. Teka Wileńska, II, str. 180. A. Jel. Wisłocz, wś, nieistniejąca obecnie pod tą nazwą, w pow. żytomierskim, w okolicach Czerniachowa. W 1607 r. własność Bohdana i in. Strybylów, których pozywa Jan Łącki o poddanych, zbiegłych ze wsi Horbaszy do Wisłocza Jabłonowski, Ukraina, II, 100. Wisłoczek, wś, w pow. sanockim, nad pot. t. n. , lew. dopł. Wisłoka, 13 klm. na płd. od Ry manowa. Par. gr. kat. w Tarnawce. Jesto to górska osada, zbudowana w dolinie potoku, wzn. 508 mt. npm. Od północy zasłania ją góra Poharyla 604 mt. , od płd. Zademczykowa 761 mt. , a wschodu dział wodny dzielący ten potok od Wisłoka, dochodzący 591 mt. wzn. Wś ma 131 dm. i 824 mk. , 813 gr. kat. , 3 rz. kat. , a 8 izrael. Pos. tabularna Anny hr. Potockiej ma 10 mr. roli, 13 mr. pastw. , 249 mr. lasu i 2 mr. 600 sąż. parcel bud. ; pos. mn. 1510 mr. roli, 104 mr. łąk, 611 mr. pastw. i 13 mr. lasu. Gle ba owsiana, jałowa, lasy szpilkowe. W. graniczy na płn. z Wołtuszową, na zachód z Królikiem Polskim i Wołoskim, na zach. z Tarnawką i Za woją, a na płd. z Polanami. Mac. Wisłoczka, potok, lew. dopł. Wisłoku, w pow. sanockim. Płynie przez wś Wisłoczek. Wisłok, rzeka, lewy dopływ Sanu, powstaje z warstw wznies. od 700 800 mt. a uchodzi na wysokości 183 mt. Różnica wysokości, między źródłami a ujściem wynosi 564 mt. Krótko, bo zaledwie kilka kilometrów, płynie W. na obszarze górskim, zaraz bowiem schodzi w dolinę, wznies. poniżej 500 mt. i płynie już jako podgórska i wyżynowa rzeka około 100 klm. Poniżej Rzeszowa, w Łukawcu, dostaje się w dolinę poniżej 200 mt. i jako nizinna rzeka przepływa około 45 klm. Bieg W. oznacza się ostrymi i wielkimi załamami, głównie z kierunkiem płn. zach. i płn. wsch. Dorzecze jego przypada na Nizki Beskid, jest więcej lesiste niż dorzecze Wisłoki. O stanie jego wód można, na podstawie spostrzeżeń ogłoszonych w rocznikach Akad. Umiej. w Krakowie, tyle powiedzieć, że przybory zależą od ilości topniejącego śniegu i lodu na wiosnę, odwilży w czasie zimy, letnich i miejscowych deszczów, od większego i mniejszego zalesienia dorzecza, dalej, że W. najwyższym stanem wody odznacza się w czerwcu w czasie letnich deszczów, że wreszcie puszczanie lodów wywołuje w średnim i górnym biegu obniżenie się poziomu wody, a to dlatego, że rozpoczyna się od dolnego biegu. Lód trzyma się na rzece zwykle trzy miesiące, mniej więcej od połowy grudnia do połowy marca. W r. 1890 91 stanął W. pod Krosnem 9 grudnia a puścił 9 marca, pod Żarnową zamarzł 8 grudnia, lód ruszył 8 12 marca, pod Rzeszowem stanął 13 grudnia puścił 8 marca, pod Dąbrówkami zamarzł 25 listopada, 1 grudnia puścił, drugi raz zamarzł 9 grudnia, puścił 8 marca, pod Tryńczą zamarzł 12 grudnia, puścił 9 marca Spraw. kom. fizyogr. Ak. Um. , 1892. W. płynie przez podobne utwory geologiczne co i inne karpackie rzeki, przez pokłady eoceniczne i oligoceniczne, dalej przepływa glinę dolnolodowcową, tworzy aluwialną dolinę, dopiero od Rzeszowa płynie pomiędzy jakby dwoma pasami loessu, które niemal równo biegną z wynies. 200 mt. Od źródła płynie W. na płn. zachód i opłukuje stoki małego pasemka, Bukowicy swą stroną prawą, lewą zaś płynie po pod pasemko, Kiczerę długą. W pierwszem najwyższe szczyty Tokarnia 777 mt. , Źrubań 778 mt. ; w drugiem Kiczary Średnie 652 mt. , Kiczara 641 mt. . Na tej przestrzeni płynie przez wsi Wisłok Wielki Górny, Wisłok Wielki Dolny, Surowice, ciasną doliną. Od Surowic zwraca się na północ i płynie granicą Darowa i Polan, Polan i Puław, Puław i Wisłoczka, Tarnawki i Rudawki, Rudawki i Odrzechowy, Głębokiego, Sieniawy i Beska. Na obszarze Beska tworzy łuk wydany ku wschodowi. Przepływa następnie Bziankę i płynie ku płn. zach. przez Haczów, gdzie ostrym zakrętem zwraca się ku zachodowi i płynie przez Krościenko Wyżne i i Niżne, Krosno, Białobrzegi, Turaszówkę, Odrzykoń, Bratkówkę, granicą Wojkówki, Ustrobnej, przez Wojkówkę, granicą Wojaszówki, Łączek i Łęk, przez Łęki, granicą Widacza, Frysztaku i Twierdzy. Dolina W. wciąż jest ciasna, woda zaledwie na małych przestrzeniach odsypuje nieco kamieńca, a dopiero od Tarnawki rozwiera się w obszerniejsze kotlinki. Dno doliny wznosi

Wisłocka Słoboda

Wisłocka

Wisłocz

Wisłoczek

Wisłoczka

Wisłok