ślickiej podał Długosz Lib. Ben. , I, 403 436. Opisy miasta z rysunkami pomieszczał Tygod. Illustr. z r. 1860 t. II, 419, 1862 r. IV, 252 i V, 108 tudzież Kłosy Nr. 818. Opis miasta i dzieje od początku XV w. opracował M. R. Witanowskie objaśnienie nazwy, początkową, historyą, i spis kasztelanów dodał Br. Ch, Wiślica, rzka, pow. piński, oh. Wisła, Wiślica, czesk. Vislice, niem. Wislitz, wś na Szląsku austr. , pow. bielski, obwód sąd. skoczo wski, odl. 4 klm. na pln. od Skoczowa. Obszar W. graniczy na płd. z gm. Skoczów, na zach. z Simoradzem, na wsch. z Kiczycami, na płn. z Ochabem. Grupy domów wsi noszą nazwy; Kałaże, Łonice, Międzykrzyże, Stawiska, Przyczny. W r. 1890 miała W. 357 ha i 371 mk. rz. kat. , Polaków. Kościół paraf. katol i szkoła ludowa w miejscu. W. H. Wiśliczka, pow. olkuski, gm. Rabsztyn, par. Przeginia. Wiślina, dok, Wyslina, potok, w gdańskich nizinach ob. Perlbach, P. U. B. , str. 582. Wiślina, dawna nazwa wsi Hochzeit, w nizinach gdańskich ob. Perlbach, P. U. B. , str. 638. Wiślinka, niem. Wesslinken, wś w nizinach gdańskich, na lew. brzegu Wisły, pow. gdański nizinny, st, p. Gr. Plehnendorf. par. kat. przy królewskiej kaplicy w Gdańsku; 1074 ha 782 roli or. 47 łąk; 1885 r. 58 dm, 122 dym. , 616 mk. , 25 kat, 585 ew. , 6 dyssyd. Przyległości Bohnsackertryol 10 dm, 207 mk. ; Rosenau 9 dm. , 57 mk. ; Scheerkrug 1 dm. , 8 mk; Biała Karczma 1 dm. , 21 mk. . R. 1310 Jakub i Jan, synowie Wacława, kaszt. gdańskiego, sprzedają. 9 wsi na żuławach, między niemi W. wsi te ks. Mestwin r. 1290 darował ich poprzednikom, zakonowi krzyżackiemu za 600 grz. ob. Script. rer. pruss. , I, 706. R. 1514 przerwała tu Wi sła groblę, lecz zdołano ją. wnet naprawić. R. 1550 nadaje magistrat gdański 36 włók i 4 włó ki wolne Jerzemu Moeller, Henrykowi Kleefeld, Janowi Conrath, Jakubowi Voelkel i towarzy szom ob. Brandstaeter, Land u Leute des Landr. , Danzig, str. 202. Kś. Fr. Wisła, I. Opis rzeki, charakterystyka dorzecza i łożyska. Źródła W. leżą, pod 49 36 37 szerokości północnej a 36 40 41 długości wsch. od F. na wysokości 1125 mt. npm. a według mapy Kummersberga 3519 st. paryz. , w księstwie cieszyńskiem, na półn. stokach Beskidu, o jakie 20 klm. na płn. wsch. od wąwozu Jabłonki, w pobliżu źródeł Olszy systemat Odry, na płn. zach. stokach góry Baraniej. Rzeka ta powstaje z dwóch strumieni źródłowych Czarnej i Białej Wisełki, Czarna wypływa z jeziorek, leżących na różnych poziomach zachodniego stoku góry Baraniej, sączy się najpierw przez czarną, próchnicę i spływa Słownik Geograficzny T. XIII Zeszyt 152. małemi strumykami. Z powodu wielkiej ilości tych strumyków W. rozrasta się szybko, a ubiegłszy wiorstę, staje się tak szeroką, że ją trudno przeskoczyć. Już odtąd służy ona do spławu drzewa i w tym celu jest uregulowana zapomocą szluz. Z początku płynie w kierunku płd. zach. , następnie płn. wschod. , opływając lewym brzegiem stopy gór Karolówki 930 mt. , Beskidku 763 mt. i Głębca 829 mt. , prawym zaś stopy góry Czarnej, i tym sposobem tworzy półkole, którego średnicę stanowi W. Biała, druga rzeka źródłowa. W. Biała wpływa z licznych źródeł na płn. zach. stokach góry Baraniej i zachodnich góry Magórzańskiej, na wysokości 948 do 1011 mt. ; dążąc ku wschodowi tworzy kilka wodospadów, do 15 mt. wysokich. Tę to Wisełkę nazywają, niekiedy Białką i uważają za właściwy początek W. Z doliny W. , przez wklęśnięcie Kabalonki, znajdującej się na zachód Głębca, prowadzi droga do Węgier. Liczne ślady szańców w pobliżu tej drogi dowodzą, iż miała ona strategiczne znaczenie. Po złączeniu tych rzek płynie W. ku płn. wsch. , przepływa najrozleglejszą na Szląsku austr. wś Wisłę, dążąc ku Ustroniowi zakład żętyczny; pod tą wsią. staje się już spławną. Wody obu tych rzek źródłowych płyną długi czas we wspólnem korycie, nie mieszając się ze sobą. można odróżnić przezroczysty pas Białej i mętny Czarnej W. Do Ustronia połączona rzeka przepływa trzy mile wzdłuż wygodnej szosy. Na tej przestrzeni przyjmuje z prawej strony Malinkę płynącą równolegle do Wisełki Białej; z lewej zaś strony Kopidłą, mającą kierunek z płd. zachodu ku płn. wschodowi przy końcu ku północy i Dziechcin z kierunkiem z płd. zachod. ku płn. wschod. We wsi Ustroniu zabiera W. z prawej strony wody górskich potoków; Dobki, Jaszowca, Gościeradowca i wielu innych pomniejszych rzeczek. Z lew. brzegu ze stoków gór Wielkiej i Małej Czantory, potoki Suchy Poniwiec i Żabiniec. Poniżej wsi Ustronia połączona rzeka przyjmuje już nazwę Wisły i tu się kończy właściwy obszar jej źródłowisk. Na tem obszarze znajdują się góry lesiste, budynki rybackie i myśliwskie W. jest zarybioną pstrągami, łososiami. Dalej płynie W. coraz bardziej ku północy doliną znacznie już rozszerzoną, dążąc do Skoczowa. Niedochodząc tej osady, W. przyjmuje z prawej strony bystrą Bronice, Kierunek biegu jest odtąd już północny aż ku Strumieniowi opływa to miasto od wschodu, tworząc granicę między Szląskiem austryackim a pruskim. Dotąd płynie W. w kamienistym rozdole, mając charakter górskiego potoku; koryto jej jest tu szerokie zaledwie 10 sążni. Od Strumienia zwraca się pod kątem prostym ku wschodowi i dostaje się po raz pierwszy na szerokie równiny. Po lewej stronie rozciąga się kraj dzielący Karpaty od wyżyny Tarnowickiej oraz systemat 37 Wiślica Wiślica Wiśliczka Wiślina Wiślinka Wisła