1434 1443; 7 Gasztold Jan 1443 1458; 8 Moniwid Jan 1458 1458; 9 Kieżgajłowicz Michał 1459 1476; 10 Sudymontowicz Olechno 1477 1491; 11 Radziwiłłowicz Mikołaj 1491 1509; 12 Radziwiłł Mikołaj 1510 1522; 13 Gasztold Olbracht 1522 1539; 14 Hlebowicz Jan 1542 1549; 15 Radziwił Mikołaj II J551 1556; 16 Radziwiłł Mikołaj III 1566 1584; 17 Radziwiłł Krzysztof 1584 1603; 18 Radziwiłł Mikołaj IV 1604 1616; 19 Chodkiewicz Jan Karol 1616 1621; 20 Sapieha Lew 1623 1633; 21 Radziwiłł Krzysztof II 1633 1640; 22 Tyszkiewicz Janusz 1640 1642; 23 Chodkiewicz Krzysztof 1642 1652; 24 Radziwiłł Janusz 1653 1655; 25 Sapieha Paweł Jan 1656 1665; 26 Radziwiłł Michał Kazimierz 1667 1668; 27 Hlebowicz Jerzy 1668 1669; 28 Pac Michał 1669 1682; 29 Sapieha Kazimierz 1682 1703; 30 Wiśniowiecki Janusz 1704 1705; 31 Wiśniowiecki Michał 1706 1707; 32 Sapieha Kazimierz powtórnie 1708 1720; 33 Pociej Ludwik 1722 1730; 34 Ogiński Kazimierz 1730 1753; 35 Wiśniowiecki Michał powtórnie 1735 1744; 36 Radziwiłł Michał Kazimierz 1744 1762; 37 Radziwiłł Karol 1762 1764 i od 1768 1790; 38 Ogiński Michał Kazimierz 1764 1768; 39 Radziwiłł Michał Hieronim 1790 1796, 1831. Kasztelanami wileń. byli 1 Minigajło był także wojewodą; 2 Ostyk Krystyan 1419 1444; 3 Kieżgajło Michał 1445 1448; 4 Giedygołdowicz Sienko 1351; 5 Sudywoj Wolimuntowicz 1451 1455; 6 Kiejżgajłowicz Dobko 1458 1460; 7 Moniwid Wojciech 1461; 8 Ostykowicz Radziwiłł 1475 1477; 9 Kieżgajłowicz Jan 1478 1485; 10 Holszański kniaź Aleksander 1492 1511; 11 Ostrogski kniaź Konstanty 1511 1522; 12 Kieżgajło Stanisław 1422 1526; 13 Radziwiłł Jurii 1527 1541; 14 Ostyk Hryhory 1544 1557; 15 Chodkiewicz Hieronim 1559 1561; 16 Chodkiewicz Hryhory 1564 1572; 17 Chodkiewicz Jan 1574 1579; 18 Wołłowicz Ostafi 1519 1587; 19 Kiszka Jan 1588 1591; 20 Pac Paweł 1593 1595; 21 Chodkiewicz Hieronim 1595 1617; 22 Radziwiłł Janusz 1619 1620; 23 Hlebowicz Mikołaj 1621 1632; 24 Radziwiłł Krzysztof 1633; 25 Radziwiłł Albrycht 1633 1636; 26 Chodkiewicz Krzysztof 1636 1642 27 Sapieha Mikołaj 1642 1644; 28 Sapieha Andrzej 1644 1646; 29 Chodkiewicz Jan Kazimierz 1646 1660; 30 Radziwiłł Michał 1661 1667; 31 Pac Michał 1667 1669; 32 Zawisza Krzysztof 1669 1670; 33 Pac Mikołaj 1670; 34 Kotowicz Andrzej 1672 1682; 35 Boenhof Ernest 1683 1685 36 Słuszka Józef 1685 170J; 37 Wiśniowiecki książe Janusz 1702; 38 Wiśniowiecki ks. Michał 1703 1706; 39 Pociej Ludwik 1709 1722; 40 Czartoryski Fryd. Michał 1722 1724; 41 Czartoryski Kazimierz 1724 1741; 42 Radziwiłł Michał 1742 1744; 43 Massalski Michał 1744 1768; 44 Ogiński Ignacy 1768 1775; 45 Radziwiłł Michał Hieronim 1775 1790; 46 Radziwiłł Maciej 1790 1796, 1800 Józef Wolff, Senatorowie i Dygnitarze w. ks. l. , 71 84. Wileńska dyecezya w obecnym swym składzie rozciąga się na gub. wileńską i grodzieńską. Jest to najdawniejsze biskupstwo w gub. litewskich, założone bowiem zostało przez Władysława Jagiełłę bezpośrednio po przyjęciu chrześcijaństwa w 1387 r. W chwili swego założenia rozciągało się na przestrzeni dzisiejszej Żmujdzi, całej Litwy, szło od Augustowa i Knyszyna z zachodu na wschód aż do Połocka, Witebska i Orszy. Utworzenie później biskupstwa żmujdzkiego w 1416 r. a następnie smoleńskiego, niewiele wpłynęło na umniejszenie granic dyecezyi wileńskiej. Ta rozległość władzy i okoliczność, że biskup wileński zajmował pierwsze krzesło w senacie litewskim a w polskim szóste szło bowiem po dwóch arcybiskupstwach oraz po biskupstwach krakowskiem, kujawskiem i poznańskiem, sprawiły, że biskupi wileńscy, lubo podlegali metropolii w Gnieźnie, bardzo wysoko patrzeli. Dążąc przez wiele pokoleń do swego wywyższenia, starali się podnieść biskupstwo jeżeli już nie do osobnej metropolii, to przynajmniej do arcybiskupstwa. Długo starania owe były bezowocne, aż w końcu na konfederacyi generalnej po śmierci Augusta III, stanęła uchwała formalna, aby prosić stolicę apostolską o podniesienie Wilna na arcybiskupstwo. Rzym uchwały tej nie potwierdził. Rozległość biskupstwa była powodem, że już w 1496 r. ustanowiono sufragana wileńskiego w osobie biskupa in partibus Kaffy kś. Jakuba Michowskiego. W półtora wieku potem 1649 r. powstała druga sufragania, białoruską zwana, której założycielem był biskup Jerzy Tyszkiewicz. Nareszcie w 1772 r. powstaje trzecia sufragania trocka, natomiast odpadła sufragania białoruska, wchodząca odtąd do świeżo utworzonego arcybiskupstwa mohylewskiego. W 1798 r. w dyecezyi było aż czterech sufraganów, t. j. wileński, trocki, kurlandzki i brzeski. Sufragania kurlandzka, w myśl konkordatu z 1847 r. , odeszła do biskupstwa żmujdzkiego, przy Wilnie przeto pozostało trzech sufraganów. Dzisiejsza dyecezya wileńska, po przejściu biskupstwa mińskiego do archidyecezyi mohylewskiej, rozciąga się na dwie gubernie wileńską i grodzieńską. Kapituła składa się z sześciu prałatów proboszcza, dziekana, archidyakona, kustosza, kantora i scholastyka, oraz czterech kanoników kaznodziei, podkustosza, seniora i kanclerza. Dyecezya ma na swojem etacie 10 wychowańców w akademii duchownej, 100 zaś w miejscowem seminaryum biskupiem. W samem Wilnie, oprócz

Wilno